สวัสดีค่ะอยากถามความคิดเห็นทุกคนนะคะเราคุยกับผู้ชายคนนึงเค้าอายุ29เรา20ในระหว่างที่คุยกันต่างฝ่ายก็ต่างไม่ได้คุยคนเดียวเค้าก็ดีนะคะแต่เราถามว่าเธอคุยกับคนอื่นไหมเค้าตอบว่าไม่มีแต่เวลาเราคุยกับใครหรือมีใครทักมาช่วงแรกเราบอกหมดแม้แต่โทรศัพท์เราเราก็ให้เค้าดูแต่เราไม่เคยขอดูโทรศัพท์เค้าเลยหลังจากที่เค้าตอบว่าไม่มีแต่เรารู้ว่าเค้ามีหลังจากนั้นเวลาเรามีคนคุยเราก็ไม่ค่อยบอกเค้าอีกจะบอกเป็นบางคนเค้าเคยพาคนคุยเขาไปกินข้าวด้วย2ครั้งแต่ไม่รู้คุยนานเท่าไหร่ส่วนของเราอาจจะหนักกว่าเค้าคือเราไปกินข้าวดูหนังพามาที่ห้องเหมือนที่เราคุยกับเค้าแรกๆเราก็ให้เค้ามาที่ห้องค่ะ บอกไว้ก่อนนะคะเราเคยมีอดีตของเราเคยผิดพลาดด้วยการถ่ายรูปติดเรทส่งให้เพื่อนสนิทตอนคุยกับเค้าและก่อนคุยกับเค้านานมากๆจนวันนึงเราคิดได้เองว่าที่ทำอยู่ไม่ถูกเราคิดได้เพราะตัวเราเองนะคะไม่ใช่เพราะเค้าและเราก็เลิกทำและแก้ไขตัวเองโดยการไม่ทำมันซ้ำอีกหลังจากนั้นเราก็เริ่มที่จะคุยน้อยลงจนเหลือแค่เค้าคนเดียวแล้ววันนึงเค้าก็เอาโทรศัพท์เราไปดูแล้วก็เจอคนคุยที่เราไม่เคยบอกเค้าเค้าโกรธค่ะแต่ก็ให้อภัยครั้งแรกน่าจะยังไม่ได้คบกันนะคะหลังจากนั้นเค้าก็ขอเราคบแล้วก็พูดว่าอยากมีเราคนเดียวอยากเคลียร์ทุกอย่างเหมือนเคลียร์ผญ.ของเค้ามั้งคะและเราก็ตอบตกลงเป็นเพราะตอนนั้นเราไม่มีใครแล้วพอคบมาสักพักเค้าเอาโทรศัพท์เราไปดูอีกเจอคนคุยคนที่สองที่คุยก่อนคบกันเราไม่ได้ลบแชทเค้าก็ไม่พอใจอีกทะเลาะกันพักใหญ่แต่เค้าก็ให้อภัยพอผ่านไปสักพักแจ็คพอตเจอแชทเพื่อนเราที่เราถ่ายรูปเรทส่งให้เราไม่ได้ลบค่ะนี่น่าจะเป็นเรื่องที่เค้ารับไม่ได้ที่สุดเพราะเป็นเพื่อนสนิทเราเราก็พยายามบอกว่าเรารู้เราผิดเราคิดได้และเราก็ขยะแขยงตัวเองและไม่กลับไปทำอีกเราไม่รื้อฟื้นเรื่องนี้เพราะเราอยากลืมมันไปเราลืมจริงๆว่าเราไม่ได้ลบแต่เค้ารับๆม่ได้ค่ะและเค้าก็ให้อภัยแต่ว่าเค้าก็ระแวงหลังจากนั้นเราก็ทำตัวดีเพื่อให้เค้าระแวงน้อยลงตั้งแต่คบกันเราไม่มีใครเลยตั้งแต่คุยกันแรกๆเรารายงานหมดจะมีบางคนที่ไม่ได้พูดโทรศัพท์เราให้เช็คตลอดตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันเรารู้ค่ะต่อให้ทำดีแค่ไหนก็ไม่ทำให้เค้าเลิกระแวงได้จนมาวันนึงเค้าน่าจะโดนความระแวงกัดกินจนทำให้หมดความรู้สึกกับเราจนวันนี้เราเลิกกันค่ะเราพยายามง้อพยายามบอกว่ามันคืออดีตเราพยายามปรับปรุงตัวเองมาตลอดตั้งแต่คบกันเราเปิดเผยตัวตนเค้าตลอดไม่ว่าใครจะถามเราก็บอกว่าเรามีแฟนแล้วใกล้ชิดเพื่อนน้อยลงเว้นระยะห่างจากคนอื่นลดการเที่ยวลดทุกอย่างที่เค้าไม่ชอบเรารักเค้าตั้งแต่วันที่เค้าขอเราเป็นแฟนเราเห็นค่าเค้าตั้งแต่ก่อนคบกันเราจึงเลิกเจ้าชู้เพื่อรอเค้ามาขอคบเราไม่เคยเอาเรื่องเค้ามาพูดแม้แต่นิดเดียวถามว่าน้อยใจไหมมีบ้างค่ะแต่ว่าตอนนั้นเรายังไม่ได้คบกันพอคบกันแล้วเราก็ไม่เคยคิดเรื่องของเค้าเราโฟกัสกับเค้ามากๆโฟกัสปัจจุบันแต่ความสัมพันธ์ของเราก็ไปต่อไม่ได้เพราะอดีตของเราที่เค้าฝังใจ

ด่าเราได้นะคะอดีตของเราไม่ดีจริงๆและเราอยากแก้ไขมันจริงๆถ้าวันนั้นเราลบออกมันคงจะดีกว่านี้หรึเปล่าคะแต่เราลืมลบจริงๆนะคะแบบลืมจริงๆวันที่เค้าเห็นเรายังตกใจเลยว่าไปขุดมาจากไหนกับเพื่อนคนนั้นเราก็ห่างมากๆแต่จะมีคุยกันบ้างเรื่องอื่นเรื่องเกมส์เรื่องนัดกันไปบ้านเพื่อนเพราะอยู่กลุ่มเดียวกันค่ะเราควรปล่อยเค้าไปจริงๆใช่ไหมคะเรารู้ตัวเองค่ะว่าเราปรับปรุงตัวเองได้แน่นอนและทำมาตลอดแต่วันนี้ความรู้สึกของเค้าไม่เหลือกับเราแล้วค่ะเราเลยอยากรู้ว่าเราผิดใช่ไหมคะที่อดีตเราไม่ดีถึงอีดีตของเค้าก็ไม่ดีแต่อาจจะรุนแรงน้อยกว่าเราแต่เราก็รับได้ค่ะและไม่เคยพูดถึงขนาดคบกันแล้วเค้ามีอดีตที่ไม่ดีเราก็ไม่เคยเช็คโทรศัพท์เค้าเลยแม้แต่ครั้งเดียวเพราะเราไว้ใจและให้พื้นที่เค้ามากๆ

ตอนคบกันเรามั่นใจว่าเราทำตัวดีมาตลอดนะคะจนวันนึงที่เค้าเริ่มสนใจเราน้อยลงใส่ใจไม่เหมือนเดิมเราเลยเรียกร้องความสนใจด้วยการทำอะไรที่เค้าไม่ชอบ ประชดนั่นแหละค่ะเช่นพาเพื่อนมาห้องไปเที่ยวกลับห้องดึกแต่บางครั้งเราก็ไม่ได้ทำจริงๆหรอกนะคะเป็นรูปเก่าๆบ้างเป็นรูปที่เอามาจากคนอื่นบ้าง จนเค้าบอกว่ายิ่งทำแบบนั้นมันยิ่งลดความรู้สึกเราไม่รู้จะทำยังไงแล้วก่อนประชดเราลองคุยแล้วลองถามแล้วแต่มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยก่อนประชดทุกครั้งเราจะคุยก่อนนะคะสุดท้ายเค้าก็ให้เราเลิกกันเพราะความรู้สึกเค้ามันน้อยลงเค้าระแวงเค้าไม่มั่นใจและไม่เชื่อตัวเราการที่เราปรับปรุงตัวตลอดตอนแรกที่เค้าบอกเลิกเราคิดว่ามันไร้ค่านะคะเพราะเค้าไม่เห็นมันเลยแต่ว่าพอคิดไปคิดมาเราทำดีที่สุดแล้วเราพยายามที่สุดแล้วเราปรับปรุงตัวเองจริงๆในวันที่เค้าจะไปเรายื้อหมดแล้วแต่ตอนนี้ไม่ได้แล้วดีแล้วใช่ไหมคะที่เราปล่อยให้เค้าไปมีชีวิตที่เค้าเลือกไปเจออะไรใหม่ๆไปเจอวันข้างหน้าที่อาจจะดีกว่าต่อให้เลิกกันแล้วเราก็ยังปรับปรุงตัวเองเหมือนเดิมค่ะและต่อไปมันก็ยังจะเป็นแบบนั้นทำเราทำมันดีพอหรือยังคะ