เราต่างเป็นคนธรรมดา มีเพื่อน มีครอบครัว มีลูก มีพ่อแม่
มีคนที่เราให้ความสำคัญ  แม้แต่สัตว์เลี้ยง
คุณคงเดาไม่ออกว่า ผมซึ่งเป็นคนมุสลิมคนหนึ่ง
นอกจาก เห็นภาพคนไทยถูกยิงแล้ว
ผมเจ็บปวดและเสียใจแค่ไหน ที่ สุนัขที่กระดิกหางเข้าไปหามนุษย์ ถูกHAMASยิงด้วย
แม้แต่สัตว์ที่ไม่เกี่ยวข้อง สงครามก็ยังไม่เลือก

สงครามเป็นสิ่งน่ารังเกียจ มันน่ารังเกียจเสมอมา
มันเป็นที่ระบายความโกรธเกลียดของคนหนุ่มสาว
ที่ แสดงออกต่อกัน โดยการบงการของผู้ใหญ่ที่เราไม่เคยรู้จัก

แต่ ความเจ็บปวดนี้ ทำให้เราต้องหาความรู้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ในพื้นที่ตรงนั้น

ความเกลียดชังเป็นเรื่องที่ปกติ และต้องเกิดขึ้น
เพราะเราเป็นคนเป็นคนธรรมดา
คิดแต่เรื่องการดำเนินชีวิตของตัวเองจึงไม่ได้ผิดอะไร
เราต้องหาเลี้ยงตัวเอง และครอบรัว
รัฐบาล ที่เกี่ยวข้อง เป็นคนจัดวางชีวิตเรา
จัดที่จัดทางให้เราไปทำงานยังไงเราก็ไปทำงาอย่างนั้น
แต่ตอนนี้ ผมกำลังให้คุณคิดให้กว้างและ ฉลาดขึ้น

ผมอยากให้ คนไทย ถามคำถามที่สำคัญมากขึ้นว่า
เราถูกทำร้าย  ที่ตรงไหน?
ถามดูว่า เพราะอะไร  รัฐบาลไทย และ อิสราเอล  เอาเราไปไว้ตรงนั้น?
ไปดำเนินชีวิต เอาน้องหมาตัวหนึ่งไปอยู่ตรงนั้น

ทำไมรัฐ(ไทย-อิสราเอล)ถึงเอาเราไปไว้ติดกับกำแพงของคนที่กำลังฆ่ากันอยู่?
ในขณะที่ ไทยกับอิสราเอล มีข้อตกลงทางทหารปกปิดความลับ และ ช่วยกันพัฒนาอาวุธ
ไม่ใช่ทั้งหมดนี้ เพิ่มความเสี่ยงให้พลเรือนที่อยู่ตรงนั้นทั้งสิ้น หรอกหรือ?
เราเป็นประเทศที่เป็นกลาง ไม่เกี่ยวข้อง แค่ต้องการทำมาหากินไม่ใช่หรือ?

จงอย่าคิดแบบพลเรือน
เพราะ พลเรือน เป็นเหยื่อเสมอในสงคราม
จงใช้โอกาสนี้ ในการคิด แบบชนชั้นนำ คิดแบบรัฐต่อรัฐ
คิดแบบผู้มีอำนาจที่รับผิดชอบ ว่า ถ้าเราเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้
ทำไม จึงเอาพลเรือนของประเทศโลกที่สาม  และ ของประเทศตัวเอง
ไปอยู่ตรงนั้น เท่านั้นเอง

ถ้าคุณคิดถูกต้อง และเท่าทัน คุณจะขอให้ คนที่เป็นต้นเหตุของปัญหานี้แก้ปัญหาได้
ขอให้เค้าร่วมรับผิดชอบ จะด้วยความเต็มใจหรือไม่เต็มใจต่อปัญหานี้ได้
เรื่องนี้ รัฐบาลไทย และอิสราเอล ต้องทุ่มเทกำลังทั้งหมด
ปกป้องพลเรือนไทยที่ถูกใช้เป็ฯแรรงานในพื้นที่พิพาท โดยเฉพาะที่ติดพรมแดน

และถ้าคุณมีความห่วงใยต่อ พลเรือน สัตว์ที่ไม่มีความผิด
จงเริ่มที่อนุสัญญาเจนีวา และเวทีสหประชาชาติ
นั่นจะมีหลายคำตอบที่จะตอบคุณว่า โลกกำลังเกิดอะไรขึ้น
เท่านั้นเอง