สวัสดีครับ ผมได้มีโอกาสอ่านกระทู้ของสมาชิกท่านหนึ่งแล้วมีเหตุการณ์บางอย่างคล้ายๆกัน ผมขอเล่าดังนี้ครับ
ผมกับแฟนคนแรกและคนปัจจุบันของผม เราเจอกันบนโลกออนไลน์ เราคุยกันได้ประมาน 3 เดือน
ผมก็ขอเค้าเป็นแฟน เพราะผมมีความรู้สึกดีๆ
อยากสร้างอนาคตด้วยกัน ช่วงคบกันช่วงแรก
เหมือนผมอินเลิฟและวาดฝันอยู่ฝ่ายเดียว ผมพยายามทำทุกอย่าง สร้างความสัมพันธ์ สร้างโมเมนท์ดีๆ เพื่อให้เรามีสิ่งดีๆที่น่าจดจำ อาจเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียของผมผมเป็นคนช่างสังเกตุ ในทุกครั้งที่ผมทำอะไรให้แฟนแบบที่คนรัก ที่รักอีกฝ่ายมากๆ เค้าปฏิบัติต่อกัน ปฏิกิริยาตอบสนองของแฟนผม ภาษากายที่เค้าแสดงออก และแววตาของเค้าดูเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือพิเศษอะไรกับสิ่งที่ผมทำให้ พอผมลองย้อนกลับไปถาม แฟนผมว่าทำไมที่รักถึงเป็นแบบนั้น เค้าให้เหตุผลว่าก็นั่นมันช่วงคบกันแรกๆ
ช่วงที่เราคบกันอยู่ แฟนผมก็ยังติดตามแฟนเก่าของเค้าใน IG แฟนผมส่องสตอรี่แฟนเก่าของเค้า กดถูกใจบ้าง หรืออาจมีคุยกันบ้าง ผมไม่รู้ผมให้เกียรติไม่เชคโทรศัพท์เค้า ปต่ผมให้เค้าเชคของผมได้ตลอด
แฟนผมให้เหตุผลว่าที่เค้ายังติดตามแฟนเก่า ก็แค่ติดตามเฉยๆไม่ได้มีอะไร เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน แฟนผมเค้าสนิทกับพ่อแฟนเก่านะคับ
เค้าคบกันมา 7 ปีครับ ถึงเลิกกัน เพราะแฟนเค้านอกใจ
มาถึงเรื่อที่ทำให้ผมน้อยใจ คือเพียงแค่แฟนเก่าเค้ามาคอมเมนท์ใต้ภาพของแฟนผม ซึ่งผมเป็นคนถ่ายให้แฟนเอง แฟนผมเค้ากลับมีสีหน้ายิ้มระรื่น หน้าชื่นตาบาน ดีใจยกใหญ่ (แต่กับผมเหมือนเค้าเลือกเก็บผมไว้ในเงา เป็นแฟนในนาม ขึ้นสถานะว่าโสดในโลกออนไลน์ ไม่กล้าบอกใครว่ามีผมเป็นแฟน) และสิ่งที่ทำให้ผมจุกที่สุด เค้าหันมาขออนุญาติผม ตอบคอมเมนท์แฟนเก่า สีหน้าเค้ามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับผมอีกครับ ผมก็ได้แต่เก็บไว้นอนร้องให้คนเดียว ในวันเที่ยวครั้งแรกของเรา เค้าไม่แม้แต่จะหันมาถาามว่าเป็นอะไร เค้าหลับอย่างสบายใจ จนเช้า ผมถึงบอกเค้าว่าผมรู้สึกไม่ดี เค้าบอกว่าเค้ารู้แล้ว ปค่อยากให้เราหายเศร้าปล้วค่อยมาคุยกัน เค้ายังมีอีกหลายๆสิ่งที่ทำผมเจ็บ แต่ผมก็ยังอยู่กับเค้า คอยเป็นแรงผลักดันเป็นกำลังใจให้เค้า สู้เพื่ออนาคต ผมหวังว่าในซักวันอนาคตของดราจะสดใส ชีวิตคู่เราจะมีความสุข
แต่ในวันนึง ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวผมเองเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหน ผมเริ่มรู้สึกรักแฟนน้อยลง เริ่มไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยบอกคิดถึง บางครั้งก็หงุดหงิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ค่อยใส่ใจ บางครั้งก็พูดจาแรงไม่รักษาน้ำใจ
ซึ่งตรงข้ามกับเมื่อก่อนมากๆ
ในทางตรงกันข้าม ปัจจุบัน แฟนผมหึงผมมาก บอกรักทุกวัน บอกคิดถึงทุกวัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยทำ ลงรูปผมและรูปคู่ของเราในโลกแแนไลน์ เปิดตัวผมกับคนรอบข้าง
ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี ผมให้อภัยเค้าในเรื่องที่ผ่านมา แต่ผมไม่เคยลืมเรื่องราวพวกนั้นเลย
ปัจจุบันเรายังคบกันอยู่คับ คบกันมาได้ 3 ปีกว่าแล้ว เราเป็น LGBTQ ทั้งคู่ครับ ผมพุทธ แฟนอิสลาม
หรือว่าความรู้สึกผมมันถึงจุดอิ่มตัวแล้วครับ ผมก็พยายามปรับตัวเอง ปรับความรู้สึก แต่ลึกๆผมชอบที่จะอยู่คนเดียว มีความสุขกับการทำอะไรคนเดียวมากขึ้นครับ แต่ผมก็สงสารแฟนเหมือนกัน บางทีผมก็รู้สึกฝืนความรู้สึกตัวเอง แต่ต้องทำเพื่อให้แฟนสบายใจ บางอย่างเป็นสิ่งที่ผมอยากให้แฟนทำให้ในอดีต แต่ตอนนี้ผมกลับไม่อยากได้มันแล้ว ผมรู้สึกเฉยๆ ยังไงก็ได้
ถ้าถามผมว่ายังรักเค้าอยู่มั้ย ยังรักและปรารถนาดีต่อเค้าอยู่คับ แค่มันไม่เหมือนเมื่อก่อน
ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงต่อไปดี
ทำอย่างไรกับความรู้สึกเมื่อมาถึงจุดอิ่มตัวของความสัมพันธ์
ผมกับแฟนคนแรกและคนปัจจุบันของผม เราเจอกันบนโลกออนไลน์ เราคุยกันได้ประมาน 3 เดือน
ผมก็ขอเค้าเป็นแฟน เพราะผมมีความรู้สึกดีๆ
อยากสร้างอนาคตด้วยกัน ช่วงคบกันช่วงแรก
เหมือนผมอินเลิฟและวาดฝันอยู่ฝ่ายเดียว ผมพยายามทำทุกอย่าง สร้างความสัมพันธ์ สร้างโมเมนท์ดีๆ เพื่อให้เรามีสิ่งดีๆที่น่าจดจำ อาจเป็นทั้งข้อดีและข้อเสียของผมผมเป็นคนช่างสังเกตุ ในทุกครั้งที่ผมทำอะไรให้แฟนแบบที่คนรัก ที่รักอีกฝ่ายมากๆ เค้าปฏิบัติต่อกัน ปฏิกิริยาตอบสนองของแฟนผม ภาษากายที่เค้าแสดงออก และแววตาของเค้าดูเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือพิเศษอะไรกับสิ่งที่ผมทำให้ พอผมลองย้อนกลับไปถาม แฟนผมว่าทำไมที่รักถึงเป็นแบบนั้น เค้าให้เหตุผลว่าก็นั่นมันช่วงคบกันแรกๆ
ช่วงที่เราคบกันอยู่ แฟนผมก็ยังติดตามแฟนเก่าของเค้าใน IG แฟนผมส่องสตอรี่แฟนเก่าของเค้า กดถูกใจบ้าง หรืออาจมีคุยกันบ้าง ผมไม่รู้ผมให้เกียรติไม่เชคโทรศัพท์เค้า ปต่ผมให้เค้าเชคของผมได้ตลอด
แฟนผมให้เหตุผลว่าที่เค้ายังติดตามแฟนเก่า ก็แค่ติดตามเฉยๆไม่ได้มีอะไร เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน แฟนผมเค้าสนิทกับพ่อแฟนเก่านะคับ
เค้าคบกันมา 7 ปีครับ ถึงเลิกกัน เพราะแฟนเค้านอกใจ
มาถึงเรื่อที่ทำให้ผมน้อยใจ คือเพียงแค่แฟนเก่าเค้ามาคอมเมนท์ใต้ภาพของแฟนผม ซึ่งผมเป็นคนถ่ายให้แฟนเอง แฟนผมเค้ากลับมีสีหน้ายิ้มระรื่น หน้าชื่นตาบาน ดีใจยกใหญ่ (แต่กับผมเหมือนเค้าเลือกเก็บผมไว้ในเงา เป็นแฟนในนาม ขึ้นสถานะว่าโสดในโลกออนไลน์ ไม่กล้าบอกใครว่ามีผมเป็นแฟน) และสิ่งที่ทำให้ผมจุกที่สุด เค้าหันมาขออนุญาติผม ตอบคอมเมนท์แฟนเก่า สีหน้าเค้ามีความสุขมากกว่าตอนที่อยู่กับผมอีกครับ ผมก็ได้แต่เก็บไว้นอนร้องให้คนเดียว ในวันเที่ยวครั้งแรกของเรา เค้าไม่แม้แต่จะหันมาถาามว่าเป็นอะไร เค้าหลับอย่างสบายใจ จนเช้า ผมถึงบอกเค้าว่าผมรู้สึกไม่ดี เค้าบอกว่าเค้ารู้แล้ว ปค่อยากให้เราหายเศร้าปล้วค่อยมาคุยกัน เค้ายังมีอีกหลายๆสิ่งที่ทำผมเจ็บ แต่ผมก็ยังอยู่กับเค้า คอยเป็นแรงผลักดันเป็นกำลังใจให้เค้า สู้เพื่ออนาคต ผมหวังว่าในซักวันอนาคตของดราจะสดใส ชีวิตคู่เราจะมีความสุข
แต่ในวันนึง ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตัวผมเองเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหน ผมเริ่มรู้สึกรักแฟนน้อยลง เริ่มไม่ค่อยบอกรัก ไม่ค่อยบอกคิดถึง บางครั้งก็หงุดหงิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ ไม่ค่อยใส่ใจ บางครั้งก็พูดจาแรงไม่รักษาน้ำใจ
ซึ่งตรงข้ามกับเมื่อก่อนมากๆ
ในทางตรงกันข้าม ปัจจุบัน แฟนผมหึงผมมาก บอกรักทุกวัน บอกคิดถึงทุกวัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยทำ ลงรูปผมและรูปคู่ของเราในโลกแแนไลน์ เปิดตัวผมกับคนรอบข้าง
ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี ผมให้อภัยเค้าในเรื่องที่ผ่านมา แต่ผมไม่เคยลืมเรื่องราวพวกนั้นเลย
ปัจจุบันเรายังคบกันอยู่คับ คบกันมาได้ 3 ปีกว่าแล้ว เราเป็น LGBTQ ทั้งคู่ครับ ผมพุทธ แฟนอิสลาม
หรือว่าความรู้สึกผมมันถึงจุดอิ่มตัวแล้วครับ ผมก็พยายามปรับตัวเอง ปรับความรู้สึก แต่ลึกๆผมชอบที่จะอยู่คนเดียว มีความสุขกับการทำอะไรคนเดียวมากขึ้นครับ แต่ผมก็สงสารแฟนเหมือนกัน บางทีผมก็รู้สึกฝืนความรู้สึกตัวเอง แต่ต้องทำเพื่อให้แฟนสบายใจ บางอย่างเป็นสิ่งที่ผมอยากให้แฟนทำให้ในอดีต แต่ตอนนี้ผมกลับไม่อยากได้มันแล้ว ผมรู้สึกเฉยๆ ยังไงก็ได้
ถ้าถามผมว่ายังรักเค้าอยู่มั้ย ยังรักและปรารถนาดีต่อเค้าอยู่คับ แค่มันไม่เหมือนเมื่อก่อน
ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงต่อไปดี