เรื่องคือมีผู้ชายคนนึงเข้ามาคุยกับเรา คือตอนคุยกันใหม่ๆก็ไม่ได้คิดอะไรทั้งเราและเขา สรุปคุยกันได้ 3 ปีเพิ่งมารู้สึกชอบกั แต่ต่างคนต่างไม่บอก จนเราเป็นฝ่ายถามเขา เขากลับตอบว่าไม่แน่ใจ เราเลยตัดสินใจออกจากความสัมพันธ์นั้น จากนั้นก็ได้มีโอกาสกลับมาคุยกันอีก คือตลอดเวลาที่ผ่านมาก็มีทั้งคุยๆเลิกคุยกันมาตลอด จนเราเบื่อความสัมพันธ์แบบนี้ จนถึงตอนนี้เราได้ตัดสินใจบอกเขาแล้วว่าเราเป็นเพื่อนกันคงดีกว่า (แม่เราชอบเขามาก ถามถึงตลอดเพราะเขาเป็นคนที่นิสัยดีมาก ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สูบ) แล้วเขาก็ช็ตกลง เราบอกเขาแล้วนะคะว่าถ้าเจอคนที่ถูกใจหรือชอบใครก็ไปได้เลย คุยได้เลยตามสบาย ตอนนี้เราขอโฟกัสแค่เรื่องอนาคตของตัวเองก่อน แต่พอเราคุยกับเพื่อนเขา เพื่อนเขาแซวเรา แต่เราบอกเพื่อนเขาไปแล้วนะคะว่าเราไม่ใช่แฟนกัน เพื่อนเขาก็ไม่เชื่อเราอีก แต่เพื่อนอะไรส่งข้อความมาทุกวัน โทรหาเราทุกวัน วันไหนเราไม่ตอบไม่รับโทรศัพท์ก็มาตัดพ้อว่าเราเปลี่ยนไป เอ้าาาาา มันก็มีแหละที่เพื่อนโทรหากันทุกวัน ส่งข้อความหากันทุกวัน แต่เอาจริงเราอึดอัด เรายอมรับว่าเราไม่ได้ชอบเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ทุกวันนี้บอกตรงๆว่าที่คุยกันมันคงเป็นแค่ความเคยชินของเราไปแล้ว เพราะเราเองก็เป็นคนขี้เหงาคนนึง แต่บางวันเราก็อยากมีเวลาให้ตัวเองบ้าง ไม่ได้เหงาทุกวันนี่นา เราผิดมั้ยคะ จะบอกว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้ค่ะ
อย่างที่เล่าเลยค่ะ อยากลองมาถามคนที่เข้ามาอ่านว่าเราทำผิดมั้ยที่เราไม่อยากตอบหรือไม่อยากรับโทรศัพท์