สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องความรักของเราให้ฟังกันค่ะ
ความรักของเราเป็นความรักทางไกลเรากับเเฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเราสองคนต่างก็มีหน้าที่การงานที่ต้องทำ เราทำงานอยู่ที่บ้านเกิด ส่วนแฟนทำงานอยู่กทม. เราสองรู้จักกันผ่านช่องทางเฟซบุ๊ค เราสองคนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ซึ่งตอนนั้นเเฟนเป็นคนทักและจีบเรา เรากับแฟนอายุห่างกัน 2 ปี ตอนแรกเราก็ไม่อยากเปิดเพราะกลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม แต่พอได้คุยก็รู้สึกดีค่ะ ก็เปิดใจยอมรับพี่เขาเข้ามา ก็คุยกันประมาณ 3 สัปดาห์ ตัดสินใจคบกับแฟน ซึ่งเราสองคนก็ยังไม่เคยเห็นตัวจริงของกันและกัน หลังจากที่คบกันได้เกือบ 3 เดือน พี่เขาก็นัดเจอเรา แรกคิดเราก็กลัว กลัวว่าจะโดนหลอก กลัวว่ามันจะมีภัยอัตราย แต่เรากลับดีใจมากกว่าที่พี่เขามาหาเรา พอถึงวันที่เรานัดเจอกัน ซึ่งเจอกันได้ไม่นานเพราะพี่เขาต้องรีบกลับและบอกว่าจะหามาใหม่ ในช่วงนั้นเป็นช่วงเทศการปีใหม่ เราสองคนต่างก็ชวนคุยไม่เก่ง เลยดูไม่ค่อยหวานเหมือนคู่อื่นๆเขา และอีกอย่างพี่เขาทำงาน วันๆคุยกันไม่กี่คำ แชทหาได้ไม่นานพี่เขาก็ทำงาน เวลาเลิกงานก็ไม่ค่อยคุนกัน โทรคุยกันก็ไม่ถึงชั่วโมงเลยพี่เขาก็หลับ ซึ่งเราก็เข้าใจพี่เขาไม่เคยนอยด์ น้อยใจ หรืองอนพี่เขาเลย เพราะเข้าใจว่าเขาทำงานจริงๆ งานของพี่เขาเวลานอนเเทบจะไม่มี อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้คบกับใครมานานเลยดูเฉยๆมั้ง คุยกันไปเรื่อยๆอาจจะมีทะเลาะกันนิดหน่อยแต่ไม่ข้ามคืน อยู่มาวันนึง วันสำคัญที่สุดในชีวิตเรา คือวันงานรับดอกไม้ของมหาลัย เราชวนพี่เขามาและพี่เขาก็บอกว่า"จะพยายามมาให้ได้" และก็รับปากว่าจะมาหา แต่พี่เขากลับมาหาไม่ได้เเล้วเพราะติดงานสำคัญเช่นกัน เราก็เข้าใจ ยังไงงานก็สำคัญ เราเเอบน้อยใจนะ แต่ก็ไม่พูดอะไรกลัวว่าพี่เขาจะเครียดไปมากกว่านี้ ต่อมาเราคุยกันกับเพื่อนว่าหลังงานรับดอกไม้เสร็จเราจะไปแคมป์ปิ้งกันและเราก็ได้ชวนพี่เขาอีกครั้งและพี่เขาก็ตอบกลับมาว่า "จะพยายามไปให้ได้นะ"และสุดท้ายพี่เขาก็มาไม่ได้ เราก็เข้าใจพี่เขาเหมือนเดิม ยังไงงานสำคัญเพราะทางบ้านเขาต้องใช้เงิน เราก็แอบคิดนะทางเราเรื่องที่จะคุยและคบกับพี่เขาก็ต้องเข้าใจหน้าที่การงานของเขา จนกระทั่งพี่เขามาหาครั้งที่สอง เราเลยตัดใจสินใจที่จะให้พ่อกับแม่รับรู้ว่าเรากับพี่เขาคบกัน เราตื่นเต้นเพราะพี่เขาคือคนแรกที่เราพาไปหาพ่อกับแม่ เราดีใจที่พ่อกับแม่ยอมรับและให้เราทั้งคู่คบกันต่อ หลังจากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆ จนที่ครบรอบ 1 ปี เเต่เป็น 1 ปี ที่เจอกันแค่ 2 ครั้ง แต่ก็มีความสุขนะสำหรับเรา อาจจะไม่เหมือนคู่อื่นๆก็ตาม หลังจากนั้นวันๆเราสองคนคุยกันได้ไม่กี่คำ เราคิดว่าเราสองอาจจะเลิกกันก็ได้ แต่แล้วพี่เขาบอกว่า จะกลับไปหานะ และพี่เขาก็มาหาจริงๆ และเขาก็บอกว่า " จริงๆเเล้วพีอยากเลิกกับเรานะเพราะพี่ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย " ซึ่งเราก็ปากเร็วด้วยสิ และก็ตอบกลับว่า " เลิกไหมละ " ในหัวก็แอบคิดหรือพี่เขาจะเลิกกับเราจริงๆนะ แต่พี่เขากลับบอกว่า " ไม่เลิกหรอก ไม่มีใครเข้าใจพี่ได้เหมือนเรา " เราก็ดีใจนะ ดีใจมาก หลังจากนั้นพี่เขากลับไปทำงานได้เดือนกว่าก็กลับมาหาเราอีกครั้งเพราะเราชวนพี่เขาไปแคมป์ปิ้งอีกครั้ง และพี่เขาก็ตอบเหมือนเดิม แต่สุดท้ายพี่เขาก็ไปเที่ยวแคมป์ด้วยกันได้ พี่เขาเป็นแฟนเเรกที่ได้ไปเที่ยวเรา พี่เขาเป็นอบอุ่นคนนึงเลยนะ เวลาเรามีปัญหาอะไรพี่เขาจะคอยอยู่ข้างๆ คอยปลอบ ถึงแม้ว่าพี่เขาไม่ได้อยู่ข้างตัว เวลาเราร้องไห้ พี่เขาไม่ได้โอ๋แต่จะให้เราร้องให้หมด รับฟังเสียงร้องไม่ว่างสายหนีเรา พี่เขาเป็นคนเจ้าชู้นะเเต่เราก็เลือกที่จะรักพี่เขา ในวันที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันพี่เขาดูแลเราดีนะ พี่เขาชอบกอดเรามาก เวลาเราเพลอก็จะแอบกอด และบอกกับเราว่า " คิดถึง " พี่เขาดูรักเรามากไหมไม่รู้แต่ที่รู้ เรารักพี่เขามากขึ้น เราอยากให้พี่เขาอยู่เราไปนานๆ ซึ่งตอนนี้เราก็แอบคิด คิดว่า " เราเริ่มจาก 0 ส่วนพี่เขาก็เริ่มจาก 100 " ความรักที่พี่เขาให้เราจะน้อยลงไหมนะ?
ความรักระยะทางไกล
ความรักของเราเป็นความรักทางไกลเรากับเเฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะเราสองคนต่างก็มีหน้าที่การงานที่ต้องทำ เราทำงานอยู่ที่บ้านเกิด ส่วนแฟนทำงานอยู่กทม. เราสองรู้จักกันผ่านช่องทางเฟซบุ๊ค เราสองคนไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน ซึ่งตอนนั้นเเฟนเป็นคนทักและจีบเรา เรากับแฟนอายุห่างกัน 2 ปี ตอนแรกเราก็ไม่อยากเปิดเพราะกลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิม แต่พอได้คุยก็รู้สึกดีค่ะ ก็เปิดใจยอมรับพี่เขาเข้ามา ก็คุยกันประมาณ 3 สัปดาห์ ตัดสินใจคบกับแฟน ซึ่งเราสองคนก็ยังไม่เคยเห็นตัวจริงของกันและกัน หลังจากที่คบกันได้เกือบ 3 เดือน พี่เขาก็นัดเจอเรา แรกคิดเราก็กลัว กลัวว่าจะโดนหลอก กลัวว่ามันจะมีภัยอัตราย แต่เรากลับดีใจมากกว่าที่พี่เขามาหาเรา พอถึงวันที่เรานัดเจอกัน ซึ่งเจอกันได้ไม่นานเพราะพี่เขาต้องรีบกลับและบอกว่าจะหามาใหม่ ในช่วงนั้นเป็นช่วงเทศการปีใหม่ เราสองคนต่างก็ชวนคุยไม่เก่ง เลยดูไม่ค่อยหวานเหมือนคู่อื่นๆเขา และอีกอย่างพี่เขาทำงาน วันๆคุยกันไม่กี่คำ แชทหาได้ไม่นานพี่เขาก็ทำงาน เวลาเลิกงานก็ไม่ค่อยคุนกัน โทรคุยกันก็ไม่ถึงชั่วโมงเลยพี่เขาก็หลับ ซึ่งเราก็เข้าใจพี่เขาไม่เคยนอยด์ น้อยใจ หรืองอนพี่เขาเลย เพราะเข้าใจว่าเขาทำงานจริงๆ งานของพี่เขาเวลานอนเเทบจะไม่มี อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้คบกับใครมานานเลยดูเฉยๆมั้ง คุยกันไปเรื่อยๆอาจจะมีทะเลาะกันนิดหน่อยแต่ไม่ข้ามคืน อยู่มาวันนึง วันสำคัญที่สุดในชีวิตเรา คือวันงานรับดอกไม้ของมหาลัย เราชวนพี่เขามาและพี่เขาก็บอกว่า"จะพยายามมาให้ได้" และก็รับปากว่าจะมาหา แต่พี่เขากลับมาหาไม่ได้เเล้วเพราะติดงานสำคัญเช่นกัน เราก็เข้าใจ ยังไงงานก็สำคัญ เราเเอบน้อยใจนะ แต่ก็ไม่พูดอะไรกลัวว่าพี่เขาจะเครียดไปมากกว่านี้ ต่อมาเราคุยกันกับเพื่อนว่าหลังงานรับดอกไม้เสร็จเราจะไปแคมป์ปิ้งกันและเราก็ได้ชวนพี่เขาอีกครั้งและพี่เขาก็ตอบกลับมาว่า "จะพยายามไปให้ได้นะ"และสุดท้ายพี่เขาก็มาไม่ได้ เราก็เข้าใจพี่เขาเหมือนเดิม ยังไงงานสำคัญเพราะทางบ้านเขาต้องใช้เงิน เราก็แอบคิดนะทางเราเรื่องที่จะคุยและคบกับพี่เขาก็ต้องเข้าใจหน้าที่การงานของเขา จนกระทั่งพี่เขามาหาครั้งที่สอง เราเลยตัดใจสินใจที่จะให้พ่อกับแม่รับรู้ว่าเรากับพี่เขาคบกัน เราตื่นเต้นเพราะพี่เขาคือคนแรกที่เราพาไปหาพ่อกับแม่ เราดีใจที่พ่อกับแม่ยอมรับและให้เราทั้งคู่คบกันต่อ หลังจากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆ จนที่ครบรอบ 1 ปี เเต่เป็น 1 ปี ที่เจอกันแค่ 2 ครั้ง แต่ก็มีความสุขนะสำหรับเรา อาจจะไม่เหมือนคู่อื่นๆก็ตาม หลังจากนั้นวันๆเราสองคนคุยกันได้ไม่กี่คำ เราคิดว่าเราสองอาจจะเลิกกันก็ได้ แต่แล้วพี่เขาบอกว่า จะกลับไปหานะ และพี่เขาก็มาหาจริงๆ และเขาก็บอกว่า " จริงๆเเล้วพีอยากเลิกกับเรานะเพราะพี่ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลย " ซึ่งเราก็ปากเร็วด้วยสิ และก็ตอบกลับว่า " เลิกไหมละ " ในหัวก็แอบคิดหรือพี่เขาจะเลิกกับเราจริงๆนะ แต่พี่เขากลับบอกว่า " ไม่เลิกหรอก ไม่มีใครเข้าใจพี่ได้เหมือนเรา " เราก็ดีใจนะ ดีใจมาก หลังจากนั้นพี่เขากลับไปทำงานได้เดือนกว่าก็กลับมาหาเราอีกครั้งเพราะเราชวนพี่เขาไปแคมป์ปิ้งอีกครั้ง และพี่เขาก็ตอบเหมือนเดิม แต่สุดท้ายพี่เขาก็ไปเที่ยวแคมป์ด้วยกันได้ พี่เขาเป็นแฟนเเรกที่ได้ไปเที่ยวเรา พี่เขาเป็นอบอุ่นคนนึงเลยนะ เวลาเรามีปัญหาอะไรพี่เขาจะคอยอยู่ข้างๆ คอยปลอบ ถึงแม้ว่าพี่เขาไม่ได้อยู่ข้างตัว เวลาเราร้องไห้ พี่เขาไม่ได้โอ๋แต่จะให้เราร้องให้หมด รับฟังเสียงร้องไม่ว่างสายหนีเรา พี่เขาเป็นคนเจ้าชู้นะเเต่เราก็เลือกที่จะรักพี่เขา ในวันที่ได้ไปเที่ยวด้วยกันพี่เขาดูแลเราดีนะ พี่เขาชอบกอดเรามาก เวลาเราเพลอก็จะแอบกอด และบอกกับเราว่า " คิดถึง " พี่เขาดูรักเรามากไหมไม่รู้แต่ที่รู้ เรารักพี่เขามากขึ้น เราอยากให้พี่เขาอยู่เราไปนานๆ ซึ่งตอนนี้เราก็แอบคิด คิดว่า " เราเริ่มจาก 0 ส่วนพี่เขาก็เริ่มจาก 100 " ความรักที่พี่เขาให้เราจะน้อยลงไหมนะ?