ตอนนี้หนูเรียนอยู่ม.4ค่ะหนูไม่อยากไปโรงเรียนหนูรู้สึกอุ่นใจที่อยู่บ้านเจอหน้าแม่ทุกครั้งที่หนูไปโรงเรียนไม่มีความสุขเลยหนูพยายามแล้วแต่มันก็ไม่ช่วยอะไรส่วนตัวคือเป็นคนรักเรียนมากๆหนูไปโรงเรียนเพื่อนหนูแทบไม่มีเลยส่วนมากจะใช้ชีวิตคนเดียวเหมือนหนูกับเพื่อนยังมีอะไรที่ไม่เข้ากันเพื่อนจะชอบพาทำอะไรที่ไม่เข้าทางอยู่เสมอแต่หนูมักกลับปฏิเสธและเหมือนเพื่อนจะเจอคนที่ไปกับเพื่อนได้มากกว่าหนูเลยดูเป็นส่วนเกินหนูไม่อยากไปมีแต่คนบอกอย่าไปสนใจแต่พอเราอยู่จุดๆนั้นจริงๆทั้งงานกลุ่มงานคู่หรือมีกิจกรรมอะไรมันก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวว่าทำไมกันนะส่วนตัวหนูพึ่งย้ายมาจากต่างจังหวัดเพราะครอบครัวมีปัญหาเลยต้องย้ายกระทันหันหนูไม่อาจยอมรับได้ที่หนูมาอยู่จุดนี้ๆมันทำให้หนูนึกถึงครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมันคงไม่ทำให้หนูมาอยู่จุดนี้เรื่องก็ผ่านเกือบเป็นปีแต่หนูทำใจไม่ได้หนูยอมรับสภาพแวดล้อมและสังคมที่อยู่ไม่ได้หนูเคยอยู่กับป่ากับเขากับธรรมชาติแม้แต่อาหารหนูยังไม่อยากกินอะไรเลยน้ำหนักหนูลดลงๆนอนไม่หลับเครียดต่างๆนาๆไปโรงเรียนก็คอยมีแต่คนสร้างปัญหามาให้ตลอดอยากหนีไปจากที่ตรงนี้เหลือเกินคะไม่เคยมีใครเข้าใจถ้าไม่ลองมาเป็นหนูมาลองเผชิญหน้ากับสิ่งที่หนูเจอจริงๆมีแต่คนบอกว่าสันดานตัวเองตลอด