เรากะแฟนครบกันมา9ปี แต่งงานกัน2ปี มีลูกด้วยกัน1คน ตอนเป็นแฟนและแต่งงานงานเราใช้เงินละกระเป๋า มีใช้ร่วมกันแค่หนี้สินที่มีร่วมกัน เช่น บ้าน รถ ใช้จ่ายของลูก แค่นั้น 
เราทำงานประจำมีเงินเดือนอย่างเดียว แต่แฟนเราเขามีงานประจำเป็นรับงานนอกสถานที่(เงินพิเศษ)  
สุดท้ายเราต้องออกจากงานประจำมาเลี้ยงลูกเอง แฟนทำงานคนเดียว มีคุยกันถึงสิ่งที่จะตามมาหลังจากที่เราออกจากงาน (แฟนยืนยันให้ออก)
แฟนจะให้เงินเรามาใช้จ่ายหนี้สินต่างๆในแต่ละเดือน เช่น บ้าน รถ ลูก (บางเดือนพอและไม่พอ)
ออกจากงานมา เราก็ทำขนมขายพอได้เงินใช้จ่ายในบ้านนิดๆหน่อยๆ
เราเคยคุยกับแฟนเรื่องรายจ่าย และการเก็บออม 3-4ครั้ง นอกจากเงินเดือน เงินจากงานพิเศษให้แบ่งเก็บใก้ลูกเพิ่ม (แฟนก็รับปากทุกครั้ง)
เชื่อไมว่า เราดราม่ากับแฟนเราเรื่องเงินบ่อยมาก (จนเราเหมือนหน้าเงินไปเลย) เรามีความรู้ว่าเราคิดผิดที่ออกจากงานประจำ เราดูเป็นคนไร้ค่าที่มาคอยพูดเรื่องเงินบ่อยๆคนแฟน (เราเคยทำงานหาเงินเองได้ไม่เดือดร้อนใคร) จนทุกวันนี้เรานั่งคิดตลอดว่าทำยังไงแฟนเราจะทำเพื่อเรากับลูกได้จริงๆ (ไม่ใช่แค่รับปาก) แฟนเราเล่นบอลด้วย (เราจับได้เราเช็คจากสเตทเม้นธนาคาร) มีเงินออกบัญชีไปอีกบัญชีครั้งละ1000,-2500/วันๆละ2-3ครั้ง หลักๆคือกลางคืนที่โอน เราก็คุยกัน(ซีเรียส)แฟนเราไม่ยอมรับว่าเล่น แต่แฟนเราอ้างว่าเขามีพ่อแม่ที่ต้องดูแล ทุกวันนี้ไม่ได้ดูแลเลย (เราพูดไม่ออก) เหมือนเราเห็นแกตัว เรารู้สึกว่าตัวเราสะสมอะไรเยอะจนเราไม่อยากไปต่อแล้ว ก็ขอเลิกกับแฟน (แฟนขอโอกาสแก้ไข) เราก็ยอมเพราะรักลูก เราก็หวังว่าจากที่คุยกันวันนั้นเขาจะเห็นใจหรือมองภาพกว้างในฐานะพ่อที่เป็นเสาหลักให้เมียและลูกได้จริงๆ แฟนเราก็มีรับงานนอก(Event) ปกติ แต่อ้างว่า งานการกุศลบ้าง, ยังไม่ได้ค่าตัวบ้าง, (เราก็เริ่มไม่โอเค) เหมือนแฟนเราปิดบัง ไม่พูดความจริง ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่ควรมีเขาดีกว่า (โอกาสให้บ่อยทำร้ายเราไม่มีจบ) เราสงสารลูกไม่มีอะไรเพิ่มเท่าเดิม และอาจแย่กว่าเดิมในอนาคต (ทุกคนเคยได้ยินคำนี้ไม ดีแตก ทำดีมานานสุดท้ายมาตายตอนจบ) ถ้าแฟนเราไม่พร้อมเป็นหลักให้เราๆยังต้องมีเขาอีกไม หรือเราต้องแยกย้ายกันไปมีความสุขของตัวเอง ยื้อสุดๆแล้วใจเรา 😵‍💫 เราไม่อยากแบกรับหรือสะสมความรู้สึกป่วยๆของเราเองอีกแล้ว
ก็อาจผิดที่เราคาดหวังและเยอะไป 
ผิดที่ขอมากไป