ควันบุหรี่ถูกพัดลอยมาตามลม
พร้อมกับเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่เดินใกล้เข้ามา
ก่อนออกเดินทางเข้าเมือง
เขารู้จักชื่อของ "ดูนา" จากเพื่อนที่เป็นแฟนคลับของเธอ
แต่ตอนนี้ หญิงสาวคนนั้นกำลังนั่งสูบบุหรี่
อยู่ที่ริมทางเดินเข้าบ้านใหม่ของเขา
มันคือ "หอพักรวม" ที่เธอหลบมาใช้ชีวิต
ในโลกที่เธอไม่ได้มีสถานะ
เป็น "ไอดอล" ของวง Dream Sweet อีกต่อไป
เป็นแค่หญิงสาวธรรมดาบนโลกแห่งความเป็นจริง
ที่เดินออกมาสูบบุหรี่ทุกครั้งที่ใจอยาก
ถอนหายใจกับตัวเอง พร้อมกับมองโทรศัพท์
ที่ไม่เคยมีสัญญาณตอบรับจากคนที่เธอรอ

มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก
ที่เธอจะได้เจอคนที่ไม่ได้เป็นแฟนคลับในมุมแบบนี้
แม้แต่ตอนที่เธอไม่ได้สติ
เขาก็พาเธอไปส่งโรงพยาบาล
อาสาออกตัวว่าเป็น "ผู้ปกครอง"
ทั้งที่เธอไม่ได้ขอร้องให้ทำ
ใช้เวลาไม่นานนัก ความคิดสนุก ๆ
ก็วิ่งเข้ามาในหัวของคนเหงาอย่าง "ดูนา"
มันเริ่มต้นจากสายแปลก ๆ ที่โทรเข้ามาหา
เพราะ "วอนจุน" เป็นมีอาชีพเสริมเป็นติวเตอร์
บางทีการได้เล่นกับความรู้สึกของใครสักคน
อาจจะทำให้เธอมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง 
แต่ปัญหา คือ ความสนุกของเธอ
ไม่ใช่สิ่งที่ วอนจุน จะอดทนได้อีกต่อไป
"คุณคงมีเวลาว่างที่จะมาทำอะไรแบบนี้
แต่ผมไม่มี" นั่นคือคำพูดของเขา
ที่เดินมาขอร้องให้เธอหยุดพฤติกรรมแบบนี้ได้แล้ว
วินาทีนั้น เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา
และตอบรับด้วยคำพูดสั้น ๆ ว่า

"เข้าใจแล้ว"


หลังจบการสนทนาที่อึดอัด
พร้อมกับความรู้สึกผิด จนต้องเดินไปขอโทษ
และบอกเธอว่า เขาจะยอมไปกินข้าวด้วย
แบบที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายยังอยากจะไปด้วยหรือไม่
แต่คำตอบของ "ดูนา"
ถูกส่งกลับมาในเช้าวันถัดไป ระหว่างคลาสเรียน
หญิงสาวหน้าตาดีที่สวยจนเพื่อนร่วมชั้นอิจฉา
สวมหมวกเดินเข้ามาในห้องอย่างมุ่งมั่น
แม้ว่าระหว่างทางจะมีสายตาหลายคู่
คอยจับจ้องว่าเธอคือคน ๆ นั้นหรือไม่
แต่เธอก็ลงทุนเดินมาหาเขาถึงมหาวิทยาลัย
เพื่อทวงคำสัญญาที่มีคนให้ไว้

"เราจะไปกินอะไรกันดี?
นายสัญญาไว้แล้วนี่
ว่าจะไปเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันต้องการ"

นี่คงเป็นครั้งแรกสำหรับ วอนจุน
หลังความสัมพันธ์ระหว่างเขากับ จินจู
ไม่ได้จบแบบ Happy Ending
ในแบบที่เขาคิดว่าเธอจะรู้สึกเหมือนกัน
ผู้หญิงคนนี้ ต้องการอะไรจากฉันกันแน่นะ?
เขาคิดแบบนั้น ระหว่างความสัมพันธ์
ระหว่างเขากับพี่สาวข้างบ้านที่ชื่อ "ดูนา" เริ่มก่อตัว
รู้ตัวอีกที การได้เห็นเธอนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ทางเดินทุกวัน
กลับกลายเป็นความสบายใจของเขา
ว่าเธอคนนั้น ยังคงนั่งเศร้า แต่ปลอดภัย
อยู่ใน Safe Zone ของตัวเอง

นี่คือเหตุผล
ที่ทำให้เกิดฉากหนึ่งขึ้นมาในซีรีส์เรื่อง Doona! 
ในฉากนั้น เราได้เห็นเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง
แต่สัญชาตญาณความเป็น "ไอดอล"
ไม่ใช่สิ่งที่จะหายไปได้ง่าย ๆ
เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลัง "จ้องมอง"
ชีวิตประจำวันของเธอจากข้างนอก
แน่นอนว่าวันนั้น มีแค่เธออยู่เพียงคนเดียว
เพราะ วอนจุน ยังไม่ถึงเวลากลับมา
ดูนา เดินไปปิดประตูทุกบาน
เลื่อนมู่ลี่ลงมาบังสายตาของคนนอก
ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ
พร้อมกับความรู้สึกหวาดระแวง
และนั่นคือตอนที่ประตูห้องน้ำล็อคขังเธอเอาไว้ข้างใน
บานกระจกแตกร้าวจากการปาของใส่
ส่วนเธอก็ไม่ดิ้นรนที่จะหาทางออกมาอีกต่อไป

"พี่ครับ หลับอยู่เหรอครับ?"

เสียงที่คุ้นเคยของเขาดังขึ้นกลางทางเดิน
มีแค่ วอนจุน เท่านั้น ที่สังเกตเห็นความผิดปกติ
เมื่อทางเดินหน้าประตู ไม่มีเธอนั่งสูบบุหรี่เหมือนทุกวัน
เสียงทุบลูกบิดดัง
เท่ากับน้ำหนักของความเป็นห่วงที่เขามีต่อเธอ
ประตูเปิดออกมา
พร้อมกับร่างบอบบางของเธอที่โผกอดเขาอย่างแรง
ไม่มีคำพูดอะไรหลังจากนั้น
นอกจากมือของเขาที่แตะแผ่นหลังเธอเพื่อปลอบใจ

ท้องฟ้าบนนั้น ดูสวยมากเลย...
ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร
มากไปกว่าการนอนพักเหนื่อยหลังออกกำลังกาย
แต่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆปกคลุม
ในมุมมองของ ดูนา
มันกลับดูสวยงามขึ้นมา
เพราะมีคนอย่าง วอนจุน คอยอยู่ข้างเธอ
แต่ไม่มีความสัมพันธ์ไหน ที่ไม่ต้องผ่านบททดสอบ
ถึงแม้ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่จบไปนานแล้วก็ตาม
ดังนั้น ถ้าจะพูดถึงตัวละครที่สดใส ดูเข้าถึงง่าย 
แถมรอยยิ้มก็ชวนให้ใครต่อใครอยากอยู่ใกล้
ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเป็น "จินจู" 
หญิงสาวผมสั้นที่ วอนจุน เคยตกหลุมรัก
 
ถ้าจะบอกว่าเธอคือคนที่ใช่
สำหรับชายหนุ่มอย่าง วอนจุน ก็คงไม่แปลก
เพราะถ้าย้อนกลับไปดูภาพความทรงจำในอดีต
ที่ซีรีส์ทยอยส่งมาให้เราได้ดู
ว่าทั้งคู่พัฒนาความรู้สึกร่วมกันยังไง
ติดก็ตรงที่ในช่วงเวลาที่ วอนจุน
สารภาพความรู้สึกของตัวเองออกไป
อีกฝ่ายกลับไม่ได้ตอบรับความรู้สึกของเขา
ถึงแม้จะดีใจมากก็ตาม
 
บางที ถ้าวันนั้นเธอยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
แล้วตอบรับไป เธออาจจะไม่ต้องเสีย วอนจุน
ให้กับ คนที่เป็นเหมือนพี่สาวอีกคนอย่าง ดูนา
แต่คงเพราะการไม่สมหวังในความรัก
เป็นส่วนหนึ่งของการเติบโต
ฉากที่ วอนจุน ได้เคลียร์ความรู้สึกกับ จินจู
คือพาร์ทที่ทำให้เรารู้สึกว่า
ในอีกพหุจักรวาล อาจจะมีช่วงเวลา
ที่ทั้งคู่ได้วนกลับมาเป็นรักกันอีกครั้ง
เพราะถ้าพูดกันตามตรง
หากเราเปรียบเทียบ จินจู กับ ดูนา
โดยปราศจากอคติเกี่ยวกับว่า
ใครคือตัวละครหลัก หรือตัวละครรอง
ไม่มีเหตุผลเลยที่คาแรคเตอร์อย่าง จินจู
จะถูกปฏิเสธจากคนที่เคมีเข้ากันแบบ วอนจุน
แม้ว่าในอดีตเธอจะไม่ได้รับความรู้สึกที่เขาให้ก็ตาม

กลับไป หรือไม่หวนคืนอีกเลย...
ในซีรีส์เรื่อง Doona!
หนึ่งในปมของตัวละครที่มีผลต่อชีวิตของเธอมากที่สุด
นอกเหนือไปจากผู้จัดการส่วนตัว
ที่เป็นเหมือนที่พึ่งทางใจเพียงสิ่งเดียวของเธอ
การได้ Come Back กลับไปยืนร้องเพลง
ในฐานะ "ไอดอล" บนเวทีอีกครั้ง
แม้จะไม่ใช่สิ่งที่เธออยากทำ
เท่ากับการได้อยู่ข้าง ๆ วอนจุน
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เวที เสียงเพลง และแสงไฟ
คือสถานที่ ที่เหมาะกับอดีตไอดอลอย่างเธอมากที่สุด

ค่าผิดสัญญามูลค่านับพันล้าน
คือ ราคาที่ ดูนา ต้องจ่าย
หากตัดสินใจจะยกเลิกสัญญากับค่าย
เพื่อใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดากับวอนจุน
ฟังดูแพงเหลือเกินสำหรับการซื้ออิสรภาพ
ที่จะใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองปรารถนาคืนมา
คนเดียวที่เธออยากฟังว่าคิดยังไง
ก็คือผู้ชายอย่าง วอนจุน

"ผมอยากฟังพี่ร้องเพลงบนเวทีอีกครั้งนะ"
นั่นคือคำพูดของเขาที่บอกกับเธอ
หลังจากได้ฟังเหตุผลทั้งหมด
และกลับมาคืนดีกันอีกครั้งหลังจากเธอปล่อยมือไป

ใช่แล้ว บางทีโลกของทั้งคู่
อาจจะอยู่ต่างกันมาตั้งแต่แรก
การได้มาพบกันใน "หอพักรวม"
เป็นแค่ความบังเอิญที่ไม่ควรเกิดขึ้น
เธอควรไปยืนอยู่ท่ามกลางเสียงเชียร์
และแฟนคลับนับแสนที่รอพบเธอ
ส่วนเขาควรก้มหน้าใช้ชีวิตธรรมดาต่อไป
เรียนจบ เข้ากรม แล้วออกมาหางาน
นั่นคือ "ระยะห่าง" ที่ควรจะเกิดขึ้น
มากกว่าการได้มารักกัน
 
นี่คือเหตุผล ที่สุดท้ายแล้ว
ฉากการบอกลาที่สถานีรถไฟใต้ดิน
คือหนึ่งใน The Best Scene ของซีรีส์เรื่อง Doona!
ในที่สุด เขาก็เข้าใจความรู้สึกของ จินจู ในวันนั้น
เขาเหนื่อยมากพอแล้ว
กับความสัมพันธ์ที่ทำได้แค่ส่งเสียงไป
แต่ไม่สามารถได้เสียงตอบรับกลับมา
ในแบบที่ตัวเองเฝ้ารอมานาน
เขาไม่อยากเป็นตัวถ่วงของ "ดวงดาว"
ที่กำลังจรัสแสงอย่าง ดูนา

"สุดท้ายคุณก็เป็นเหมือนกับคนอื่น"

นี่คงเป็นประโยคเจ็บปวดที่สุด
เท่าที่เธอเคยพูดกับเขา
เสียงรถไฟกำลังใกล้เข้ามา
เธอหันกลับไปมองที่ชานชาลา
หวังว่าในท้ายที่สุด
ตรงบันไดทางเดินนั้น จะเห็นเขาอีกครั้ง
คนที่จะมาพูดคำว่า "ขอโทษ"
คนที่จะมากุมมือของเธออีกครั้ง
แล้วสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือคู่นี้ไป
แต่ไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้น จนกระทั่งประตูปิดลง
น้ำตาของเธอก็ไหล
พร้อมกับขบวนรถไฟที่เคลื่อนตัวออกไป
 
ตารางงานจบลงแล้ว
พร้อมกับวันสุดท้ายของ "หอพักรวม" กำลังมาถึง
ทุกคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง ยกเว้น "ดูนา"

กลิ่นควันบุหรี่ที่คุ้นเคย ลอยตามลมมาเตะจมูกของเขา
ในขณะที่กำลังเดินกลับมายังหอพักเพื่อเตรียมเก็บของ
หญิงสาวคนเดิม กับคำทักทายที่เธอใช้เป็นประจำ

บรรยากาศในห้องเงียบงัน 
หลังจากเขาดึงเธอเข้ามาในห้อง
เพื่อเคลียร์ใจกันตามลำพัง
ถึงเวลาของเขาแล้ว ที่ต้องพูดคำนั้นออกไป

"ขอโทษที่ทำให้เสียใจ
ผมผิดไปแล้วจริง ๆ"

"ฉันคิดถึงนายมากเลย"

"ผมก็คิดถึงพี่นะครับ"

นี่แหละครับ คือ โลกแห่งความจริง
โลกที่ความรักของไอดอลถูกซ่อนอยู่เบื้องหลัง
โลกที่ต่างคนต่างก็ต้องเคารพในพื้นที่ของกันและกัน
ถึงมันจะเป็นความรัก
ที่ดูเหมือนเมฆปกคลุมดวงจันทร์ และหมู่ดาว
แต่มันคือ ท้องฟ้าที่สวยที่สุดแล้ว
สำหรับ ดูนา และ วอนจุน

ถึงแม้ว่าทางเดินในชีวิตการทำงานของพวกเขา
จะไม่มีวันได้มาบรรจบกัน
แต่การเดินทางไปด้วยกัน
ไม่จำเป็นต้องใช้เส้นทางเดียวกันเสมอไป
ตราบใดที่เป้าหมายของทั้งคู่
คือ การได้สนับสนุนความฝันของกันและกัน