คือผมกับแฟนเราคบกันมาประมาณ6เดือนแล้ว ช่วง1-2เดือนแรก รู้สึกเหมือนว่ารักกันมากๆเลย ผมลืมบอกไป เราอยู่คนละจังหวัด
ห่างกันประมาณ500กว่ากิโล เลยครับ ทุกเดือนๆผมก็จะเก็บเงินไปหานาง เดินหนึ่งก็จะไป1-2ครั้งอยู่กับนาง4-7วัน ทำๆแบบมาประมาณ5เดือน
เราคุยกันว่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน ผมจะไปหางานที่ไกล้ๆนาง ช่วงก่อนมาอยู่ด้วยกันก็มีทะเลาะบ้าง แต่ก็คืนดีกัน ผมคิดว่าอาจเพราะเรา2คนอยู่ห่างกันหรือป่าวที่ทำให้เราทะเลาะกัน ระแวงกัน แต่พอเดือนที่6 ผมกับแฟนก็ได้มาอยู่ด้วยกัน ช่วงแรกมันดีมากๆเลยคับ แต่ก็ยังทะเลาะกันอยู่ดี ปัญหาหาที่ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยคือ ผมชอบคิดมาก ส่วนแฟนผมนางไม่ค่อยคิดอะไร เราไม่ค่อยเข้าใจกันเลย เราจะโทรกันตลอดเพราะทำให้ทั้ง2สบายใจ โทรคุยกันตลอด 
เพราะช่วงที่ผมมายังไม่ได้งาน แต่งานนางขายของเลยคุยกันได้ผม ผมเคยถามนางนะว่าโอเคมั้ยที่คาสายแบบนี้ นางก็บอกว่านางไม่เคยคายสายแบบนี้กับใครเลย นางไม่ชอบคิดว่ามันไร้สาระ แต่นางก็บอกว่าพอคาสายแบบนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้เหมือนมีผมอยู่ข้างๆ ผมดีใจมากเลยที่ได้ยินแบบนั้น แต่ว่าช่วงหลังมานี้ นางได้บอกกับผมว่า ไม่คายสายนะวันนี้ โตกันแล้วนะ ผมก็ถามเหตุผลไปนะ นางบอกกับผมว่า ไม่ต้องคาสายหรอก มีเรื่องไรค่อยโทรมา พอผมถามไปอีกนางก็บอกว่า มันอึดอัด พอไม่คาสายแล้วมันสบายขึ้น ผมลืมบอกไป ผมได้งานแล้วที่ทำงานของผมเค้าหามเล่นโทรศัพท์ ช่วงแรกผมเหงามากเลย คิดแต่อยากคุยกับนาง พอถึงวันหยุด นางกับให้คำตอบแบบที่ว่ามา ไม่อยากคาสาย รอมีเรื่องก่อนค่อยโทรมา ในใจผมคิดว่า ทำไมกันละ ไม่ได้คุยกันเป็นอาทิตย์เลย เพราะทำงาน แต่พอมีเวลาว่างคือนางบอกกันผมแบบนี้ นางทำงาน6วัน เรียนวันอาทิตย์1วัน ผมควรทำไงดีครับ ผมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวเลย หรือผมยังปรับตัวไม่ได้ที่เป็นแบบนี้ พี่ๆช่วงให้คำแนะนำผมหน่อยครับ