สวัสดีค่ะ เรามาขอพื้นที่เล่าปัญหาชีวิตของเราหน่อยนะคะ

มีอยู่ว่าตอนนี้เราใช้ชีวิตคู่แบบแฟนไปทำงาน ตจว. เราอยู่กับลูกและแม่แฟน กับแฟนเราเองก็คุยได้บ้างไม่ได้บ้าง หมายถึง คุยปัญหาอะไรด้วยไม่ค่อยได้
ถ้าเค้าอารมณ์ดี ก็คุยดี แต่ถ้าเค้าอารมณ์ไม่ดี เค้าก็จะบ่นประมาณว่าทำงานก็เหนื่อยแล้ว อย่าเอาเรื่องไร้สาระมาพูดให้ปวดหัว แม้แต่บางเรื่องที่เราก็อยากคุย
อยากปรึกษา เค้าก็จะมองว่าเราเรื่องมาก ไม่ค่อยเข้าใจกัน แต่เราก็ทนเพราะเราจำเป็นต้องเลื้ยงลูกอยู่บ้านแฟน

ก็จะมีแม่แฟนช่วยดูแลลูกเรา ช่วยไปรับ-ส่งไป รร. บางครั้งก็จะมีปัญหากันบ้าง ด้วยความที่แม่แฟนเค้ามีอะไรไม่พูด เค้าจะให้เราคิดได้เอง ด้วยความที่เรากับแม่แฟน การใช้ชีวิตความเป็นอยู่ของแต่ละคนแตกต่างกันมาก และยากมากๆที่ความคิดจะตรงกัน กลายเป็นเราคิดไม่ได้คิดไม่เหมือนแม่แฟน กลายเป็นเราโง่ในสายตาเค้าไปอีก 

เราอยู่บ้านเค้า จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ แม่แฟนเค้าก็จะมีอารมณ์รุนแรงโวยวาย ด่าเสียงดังลั่นหมู่บ้าน ตะโกนบอกข้างบ้านให้ได้ยินรับรู้ไปด้วย 

เคยมีครั้งหนึ่ง ปกติเราเลิกงานมาถึงบ้านประมาณ 6 โมงเย็น ก็จะทำกลับข้าวให้ลูก พาลูกทำการบ้าน กว่าจะเรียบร้อยก็หิวข้าวแล้ว คือปกติจะทำแล้วกินพร้อมลูกไปเลย จะได้เผื่อเวลาสอนการบ้านลูก พาอาบน้ำเข้านอน เนื่องจากกลับมาจากทำงานถึงบ้านก็ไม่เคยได้นั่งเฉยๆนะคะ ประมาณ 2 ทุ่มก็อยากพาลูกเข้านอน เพื่อเราเองจะได้พักผ่อนไปด้วย เป็นแบบนี้ทุกวัน 

และวันหนึ่งลุงกับป้าของแฟนมาจาก ตจว. มาพักผ่อนด้วยที่บ้านแม่แฟน แล้วไม่มีใครหุงไว้ เรากลับมาจากที่ทำงาน ข้าวเหลือน้อยมากเรากลัวไม่พออิ่มกัน เราเลยหุงเพิ่ม แต่เหลือข้าวอยู่ก้นหม้อ เลยตักให้ลูกเรากินก่อน หลังจากนั้นลุงกับป้ากลับมา ทุกคนก็พากันกินข้าว โดยที่เรารอให้ทุกคนกินก่อน กะว่าอีกไม่นานข้าวคงจะสุก แต่กลายเป็นข้าวไม่สุกสักที จนเราหิวมาก เลยเอาปลาทอดตัวเล็กที่ซื้อมานั่งกินคนเดียว แบบไม่มีข้าว กลายเป็นแม่แฟนว่าเรารังเกียจลุง
ทำมาดุเรา หน้าตาขึงขัง เรานี่คือพูดไปเลยว่า ไม่เคยคิดรังเกียจลุงเลย แต่ที่ไม่นั่งกินด้วย เพราะไม่มีข้าวกิน

เราน้อยใจเดินออกจากห้องแล้วไปเล่าให้แฟนฟัง วันต่อมา แฟนมาคุยกับแม่ กลายเป็นแม่มาโกรธเราว่าเราเอาเรื่องในบ้านไปพูดให้คนนอกฟังทำไม
แต่เดี๋ยวก่อน คนนอกที่แม่หมายถึง คือลูกแม่ และเป็นแฟนเรา แต่คนที่เอาเรื่องในบ้านไปพูดให้คนนอกฟัง นั่นคือตัวแม่เอง ที่พยายามตะโกนโวยวาย
ว่ามีปัญหากับเรา ว่าเราพูดฟ้องผัว ทำให้ผัวมาด่าแม่ แล้วก็พูดเรื่องอื่นแบบชักแม่น้ำทั้งห้า ทั้งที่เรื่องอื่นก็ไม่ใช้ปัญหา แล้วยังมาว่าเรา ที่ข้าวไม่พอกิน 
เป็นเพราะเราหุงข้าวตอนเช้าไว้น้อยเกินไป ทำไมไม่หุงเยอะๆหล่ะ !! กับข้าวตอนเช้าก็ว่าเราทำกินแต่ตัวเรากับลูก ว่าไม่ทำเผื่อแม่ ลุง ป้า ทำให้แม่ต้องมาทำกับข้าวตอนเช้าให้ลุงกับป้า ไหนจะช่วยงานในสวนของลุงที่ลุงจ้างแม่ทำ แม่เหนื่อยแล้วเลยกลายเป็นมาว่าเราไม่ทำ

จริงๆเราคิดว่า ถ้าแม่บอกเราว่าให้เราหุงตอนเช้าเผื่อถึงตอนเย็น หรือให้เราซื้อกับข้าวเข้าบ้านไว้ มันก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรตรงนี้เลยนะคะ
พอแม่โมโหหนักเข้ากลายเป็นพูดวกวนไปมา เราเลยจำเป็นต้องเป็นคนเงียบ เพราะบางอย่างยังต้องพึ่งแม่ และยังอาศัยอยู่บ้านแม่ 

ทุกวันนี้คือ แฟนเราก็พูดได้เป็นบางเรื่อง
แม่แฟน ก็ต้องพูดให้น้อยกว่า

ความเครียด คิดมาก ปัญหาจุกจิกหลายอย่างเข้ามา เราไม่รู้จะคุยและปรึกษาใครได้เลยค่ะ
ขออนุญาตระบายความรู้สึกอึดอัดไว้หน่อยนะคะ 

หากมีอะไรที่จะแนะนำส่งเข้ามาได้เลยนะคะ ยินดีรับฟังค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ