เล่าก่อนว่าเรามีพ่อ แม่ น้อง บ้านเป็นโรงงานของอากงค่ะ อากงเป็นเจ้าของธุรกิจทำกระเป๋าส่งให้แบรดต่างๆ  แล้วขั้นสองจะเป็นห้องพัก ง่นบ้านจะแบ่งหน้าที่  เราถู่บ้าน กวาดบ้าน บางทีก็เก็บขี้แมวสลับวันเว้นวันกับน้องค่ะ  งานบ้านไม่เกี่ยง เราทำได้ เพราะพ่อแม่ก็เหนื่อยแล้ว  เราเลยทำงานบ้านข่วยๆพ่อแม่ เราทำอาหารกินเองอาศัยของสดในตู้เย็น ช่วงปิดเทอมทำทั้ง3มื้อ วันไปเรียนทำมื้อเย็นมื้อเดียวค่ะ 

เข้าเรื่องเลยดีกว่า  คทอเราขอพ่อไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ แต่พ่อบอกว่าไม่ให้ไป เพราะเราไม่รู้จักช่วยงานพ่อ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราเอางานแม่มานั่งทำ มานั่งใส่วายกระเป๋าเป็นร้อยๆใบบนห้อง แต่พ่อไม่เห็น แล้วก็บอกว่าไม่ทำงานก็ลงไปแหกตาดู ห้ามอยู่บนห้อง  แล้วก็ไม่พูดเรื่องเที่ยวเลย เอาแต่ด่า ด่าว่าเราไม่ทำงาน  เล่าเรื่องวาดรูปกับพ่อพ่อก็บอกว่าขายได้บ้างยังอะ พอตอบว่ายังไม่ขาย ยังใึกอยู่ พ่อก็บอกว่าแล้วจะมีประโยช์นอะไร วาดไปก็ไม่มัประโยช์น เราก็แอบไปร้องไห้ค่ะ เราอยากให้พาอแม่เข้าใจ เราควรพูดยังไงดีคะ  พ่อเราหัวโบราณมากๆ แม่ด้วย ถ้าขึ้นมาบนห้องหละงจากทำงานแล้วเห็นเรานั่งเฉยๆ ทั้งๆที่พึ่งืำความสะอาดห้องไป  หรือทำความสะอาดห้องอยี จะพูดว่า วันๆจะนอนเหมือนคนตายแบบนี้หรอหรือทำไมพึ่งมาทำเอาป่านนี้ เรื่องเรียนเราทำได้ดีมาตลอดค่ะ ไม่เคยตกเกรด3.5 ไม่ใขเหตุผลที่พ่อแม่จะเข้มงวด ฐานะบ้านเราก็ไม่ได้จนขนาดต้องบังคับให้ม.5อย่างเราทำงาน เราไม่เข้าใจเลย เราเหนื่อย บางทีเราก็อย่กตาย พอพิมพ์แบบนี้ถ้าคนนอกอ่านคงคอดว่าเราอกตัญญูสินะคะ   เราหวังว่าขอได่ระบายก็คงดี เพราะเว็บนี้สมัยนี้คนไม่ใช่แล้วล่ะ ขอบคุณมำหรับพื้นที่ระบายค่ะ    เราอยากตาย