ต้องเล่าก่อนว่า เเฟนกับเราครบกันระยะไกลซึ่งทำให้เราเจอกันเดือนนึง 2 วัน ซึ่งเวลาเราเลิกงานเราก็จะโทรหาวีดิโอคอลกันตลอด ต้องบอกก่อนเลยว่าเเฟนเราทำงานกะเช้า 2 อาทิตย์ สลับกับกะดึก 2 อาทิตย์ ในทุกๆเดือน เวลาเราจะไม่ตรงกันเรา เราทำงานเช้า เเฟนเราก็ทำงานตอนกลางคืน

พอเเฟนเราทำงานตอนเช้าพอกลับมาที่พัก เเฟนเราก็บ่นว่าเหนื่อยทุกๆวัน เเล้วช่วงหลังๆ เเฟนเราก็มีปัญหานอนไม่หลับ ตื่นกลางดึกบ่อย ซึ่งเเฟนเราก็ไปทำเเบบทดสอบเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเบื้องต้น ซึ่งเเฟนเราอยู่ในเกรณฑ์ที่เเย่มาก ต้องบอกก่อนว่าเเฟนเราเป็นคนที่ มีอะไรไม่ค่อยพูด ไม่ปรึกษา ไม่ระบายออกมาง่ายๆ ชอบโทษตัวเองว่าดวงไม่ดี ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ชอบเก็บเรื่องเล็กๆไปคิด  จนเขามาบอกเราว่าเขาอาจจะเป็นโรคซึมเศร้า  จากกนั้นเราก็พยายามเข้าใจ  เเฟนเราทำงานเหนื่อยๆ ก็ลองปล่อยให้เเฟนอยู่กับตัวเอง รอเเฟนโทรมาหาดีกว่าโทรหาเอง อยากให้เขาโทรเพราะอยากคุยกับเราจริงๆมากกว่า พอโทรคุยกันได้มันก็มีเวลาคุยกันน้อยลงไปเรื่อยๆ ทุกๆวัน  เพราะเเฟนเรากลับมาก็เหนื่อยมากเเล้ว เวลานอนก็น้อย นอนก็ไม่ค่อยหลับ พอเขาหลับได้ก็อยากให้นอน ไม่อยากรบกวน จนมาตอนนี้เราก็เเทบไม่ได้คุยกันเลย  (ความรู้สึกว่าตอนนี้ก็คือ น้อยใจ เหงา เหมือนอยู่คนเดียว ทุกๆวัน ฟังดูงี่เง่าเนอะ) เเต่ก็นั้นเเหละ เราก็ไม่รู้จะต้องทำไงต่อไปดี... กลัวพูดไปเเล้วเเฟนเราไม่สบายใจ เเล้วเอาเก็บไปคิด เพื่อนคิดว่าเราต้องทำไงดี