สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย คุณพ่อเราเป็นคนอารมณ์ร้อน บ้านเราพ่อกับแม่มีลูก2คน ส่งคนพี่เรียนจบทำงานดีไปแล้วเราตอนนี้เรียนมหาลัยอยู่ ตั้งแต่มัธยมปลายจนถึงปัจจุบันเราเจอคำพูดที่รุนแรงมาเสมอไม่ว่าเราจะลดน้ำหนักไม่ได้ เรียนไม่ได้ตามที่เค้าต้องการ เค้าจะมีการบังคับและคำขู่เสมอ อย่างเช่น"อิ
นี่ทำไมโง่เหมือนแม่ สอนกันยังไง","โง่ขนาดนี้ไม่น่าเกิดมาเป็นคนน่าจะตายๆไปซะ","ไปเป็น
ไหม","ตายไปเถอะแค่นี้ยังคิดไม่ได้","เลิกเรียนเถอะเหนื่อยว่ะ","ไม่น่าเกิดมาเป็นคนเกิดไปเป็นหมู,หนอน","ไม่ต้องเรียกกูว่าพ่อ"ทุกประโยคนี้เป็นสิ่งที่เราพบเจอบ่อยมากๆ จริงๆมันมีมาตั้งแต่ประถมมัธยมแต่ทีหนักคือช่วงม.6กำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัย ในช่วงมัธยมเราเรียนได้ระดับพอดีอาจจะไม่ได้4.00 แต่ไม่เคยตกถึง2เลย ก็ประมาณ3.3กว่าๆ มหาวิทยาลัย เราเข้าเรียนคณะนึง+เรียนออนไซต์ทีาอยู่แค่ในห้องเรามาอยู่หอแล้ว+โดนด่าทุกๆวันด้วยคำพูดรุนแรงแบบนี้กดดันเรื่องเรียน"F ก็ออกนะ" จนเราเป็นซึมเศร้าเราไม่กล้าบอกใครตอนที่เราไปหาหมอ ใช้เงินเก็บตัวเองต่ายค่ายาค่าปรึกษาหมอจนหมด ไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจบอกแม่ ในตอนนั้นคุณแม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจบอกกินยาไม่ดีให้เลิกกิน ในตอนนั้นด้วยความเราพยายามหาเซฟโซนให้ตัวเองใหม่เราเลยดีขึ้นแล้วเราออกไปข้างนอกตลอดแทบไม่อยากกลับมาห้อง(ไม่ใช่ว่าทุกครั้งที่พ่อด่าโมโหใส่เราแม่ไม่พูดนะคะแม่พูด แต่แม่ก็จะโดนไปด้วย ลามไปถึงตากับยายเลย) พอพ่อรู้ว่าเราไม่ยิ้มแย้มเราพยายามทำตัวแฮปปี้แต่บางทีมันยังทำไม่ได้ พ่อบอก"จะบ้าอะไรของนักหนา"พอผ่านไปซักพักเราออกจากหอในมาอยู่กับเพื่อนเราเป็นเมทที่หอนอกพ่อบอกดีแล้วจะได้ช่วยหารอยู่สัก3คนจะได้ถูกแต่เราอยู่กัน2คนก็โอเค ความเพื่อนเรามีแฟนก็เลยไม่ค่อยกลับห้องแล้วตอนนั้นทะเลาะกับพ่อเรื่องเราติดโควิดแล้วยังไม่ได้เก็บห้องเพราะไม่มีแรงพอเราหายก็ต้องไปตามเรียนเสาร์อาทิตย์ค่อยทำช่วงนั้นเค้ามาหาเราค่อนข้างบ่อยเลยปรี๊ดแตกเค้าก็เลยด่า แล้วด่าลามไปถึงเพื่อนเราจะติดต่อพ่อกับแม่เพื่อน บอกถ้าเพื่อนเอาแฟนเข้ามาฆ่าเราที่ห้องล่ะ ถ้าเค้าเอายามาซุกไว้ นู่นนี่นั่นพ่อบอกมันก็เกิดได้นั่นนี่ เราเข้าใจว่ามันเกิดได้แต่ส่วนตัวเป็นเพื่อนมัธยมที่มาเรียนด้วยกันพ่อแม่เคยเห็นหน้าเห็นตากัน ด่าว่าเราโง่ไม่คิดอะไรดีๆ แล้วมห้เพื่อนเราออกจากหอไปหาที่อื่นณวันนั้นเลย เรารู้สึกผิดมากๆเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิท เราทั้งอาย แล้วพ่อก็ลามไปที่ชมรม ว่าไปอะไรเสียเวลาเรียนมั้ยเลิกเรียนมั้ยไม่มีประโยชน์ (มันเป็นชมรมที่เจ้าตอนไหนก็ได้ที่ว่าง เราไม่อยากกลับห้องเพราะบีรยากาศห้แงที่โดนด่ากับเศร้าบ่อยๆรู้สึกอึมครึมเลยเอางานไปทำที่นู่นแต่ตอนใกล้สอบเราก็ไม่เจ้าไปก็อยู่ห้องอ่านนส.)พ่อบอกแต่ว่าตอนเย็นก็เห็นไปแต่กินข้าวกับเพื่อนๆมันเสียเวลามั้ยจะไปทำไม อยู่อ่านนส.อยู่ห้องไม่ดีกว่าหรอ แล้วก็สั่งให้เราเลิกคบเพื่อนทั้งเพื่อนที่เป็นเมท เพื่อนที่คณะ แล้วก็ที่ชมรม ตอนที่สั่งให้เพื่อนย้ายพ่อถามอายมั้ยล่ะ ทำไมถึงคิดไม่ได้ สารภาพว่าตอนนั้นเรายังไม่รู้เลยว่าเราผิดอะไร เค้าก็โยนให้เราผิดหนักมากเค้าบอกถ้ามีอีกจะไม่ให้เรียนแล้วนะโง่ขนาดนี้ เราเรียนคณะนี้มาสักหน่อยรู้สึกไม่ชอบเลยถามปรึกษาพ่อว่าย้ายคณะดีมั้ยหรยหือซิ่วดีรู้สึกไม่ชอบเลยไม่มีความสุขเลย เค้าก็พูดเอาสิถ้าอยากย้ายถ้าคิดดีแล้วเค้าก็พูดดีมาก เชิงปรึกษาเล่าให้ฟังได้เลย พอเราทำเรื่องย้ายเรียบร้อยประกาศรอเปิดเทอม อยู่ดีๆเค้าก็ด่าเราเฉยเลย ว่าทำตามแต่คนนั้นคนนี้ ไม่มีสมองคิดเอง อยากโชว์ให้ใครดูแล้วบังคับให้เราทำงานที่เกี่ยวกับคณะที่เราย้ายไม่มีพื้นฐานก็ต้องทำ แล้วทำให้เสร็จเร็วๆ เราทำเสร็จแต่บางทีช้าก็ให้ทำ เค้าให้ตื่นตี5ทุกวันมานั่งทำทั้งสันทั้งคืนช่วงปิดเทอม ตื่นมาเพื่อนกินนั่งทำตามที่เค้าบอก นอน ตื่นตี5กว่าจะได้นอน5-6ทุ่ม จนเราทำได้ เราทำส่งเค้างานผ่าน เค้าก็เงียบไปวันนึง แต่เค้ายังให้โจทย์เรามาเรื่อยๆ เราก็ทำเหมือนเดิม เค้าบอกถ้าทำได้จะให้เรียนเราทำได้เค้าเงียบ ช่วงบ่ายพอตกดึก ช่วง3-4ทุ่มก็เข้ามาด่า มาว่า เราไม่เหมาะหรอกอย่าฝืนตัวเองบังคับให้เราไปคณะที่เค้าอยากให้ไปที่เค้าบอกว่าเหมาะกับเราแต่เราทำเรื่องไปแล้ว ก็บอกงั้นมาเรียนใกล้บ้านจบ เค้าด่าเค้าพูดอยู่2วัน
สุดท้ายก็ให้มาเรียนเพราะให้พี่ชายช่วยพูด พอมาเรียนเค้าก็บังคับเราให้ทำเหมือนเดิมนั่งทำงานตามที่เค้าสั่งส่งให้เค้าดูทุกวัน จะโทรปลุกตั้งแต่ตี5 ต้องออกกำลังกายด้วย เราเหนื่อยมากๆ เค้าก็พูดแต่ว่า"เพื่อนไม่จำเป็นหรอก ถ้าเราทำงานเก่งเดี๋ยวคนก็จะเข้าหาเราเองใครจะไม่เอา" จริงๆตอนงานกลุ่มพ่อไม่อยากให้อยู่กับเพื่อนเลยพ่ออยากให้ทำคนเดียวหมดเลยตอนนั้น นี่เลยบอกว่า ไม่ได้ อาจารย์บังคับเค้าเลยยอม เค้าก็ถามเราแล้วใครทำตัวชิ้นงาน เหมือนงั้นอยู่กลุ่มก็ได้แต่ทั้งหมดเราต้องทำนะ เรากับเพื่อนตกลงทำหัวข้อนี้เค้าก็ไม่เอาๆเอาหัวข้อนี้ดีกว่า ก็โดนด่าอยู่นานแต่ก็บอกตลอดว่าเพื่อนมีส่วนตัดสินใจด้วย จนผ่านมา เรายอมบอกพ่อว่ามีแฟนพ่อก็ไม่ว่าอะไร พ่อก็บอกว่างั้นจะไม่ด่าแล้วเดี๋ยวหนีตามผช.อะไรทำนองนี้ แต่สุดท้ายพ่อก็พูดเหมือนเดิมอยู่ดี อย่างล่าสุดเราต้องทำโครงงานที่ไม่ใช่วิชาคณะส่งอาจารย์ เราเลยทำอะไรที่เออมีเกี่ยวนิดนึง พ่อก็แบบไม่ได้ จะเอาอันนี้ๆอย่างเดียว ด่าอยู่เยอะพูดเรื่องก็คิดดูตัวเองเรียนปลูกต้นไม้แต่จะไปเขียนโค้ดคิดว่าเค้าจะเอามั้ยล่ะ(เปรียบเทียบ) ด่าๆอยู่นานแล้วจบที่ถ้าไม่ทำก็เลิกเรียน จนล่าสุด เรากับแฟนได้ตั๋วไปเที่ยวถูกมากๆ เลยจองห้องพักกัน เราจองล่วงหน้า6-7เดือนเลยวางแผนไปช่วงปิดเทอมใหญ่ คือพฤษภา เราจองห้องผิด เลยลงขายเค้าเห็นก็โทรมาด่า บอกว่าเลิกเรียนมั้ย จะทำพร้อมกันได้ยังไง แค่ตั้งใจเรียน มีเงินหรอ ทำไมไม่เก็บไว้เผื่อพ่อล้มป่วย เราเข้าใจเหตุผลเค้านะ แต่เค้าแค่พูดก็ได้ส่วนตัวรู้สึกแบบนี้เค้าบอกเงินทุกบาททุกสตางค์ก็เป็นของเค้า เค้าบอกเราใช้แต่เงินพ่อกับแม่ เราก็บอกเค้าว่าเราเก็บเงินจากที่เค้าให้เรานั่นแหละแล้วก็มีทำงานที่มอเมอพิ่มปิดเทอมก็วางแผนขายของรับจ๊อบตามปกติ ส่วนตัวที่บ้านให้อาทิตย์ละ1,200ในการอยู่ในเมืองใหญ่รวมค่าน้ำมันรถ ค่าน้ำ ค่าของใช้ต่างๆต้องจัดการเอง พ่อก็ด่าแม่ว่า ทำไมถึงไม่ให้วันละ150 ทำอะไรไม่ปรึกษากัน แม่เลยบอกที่ให้ไปจ่ายน้อยกว่าตอนให้วันแค่150 แล้วที่เหลือให้ขออีก เพราะแทบไม่ได้จ่ายอัไรเพิ่มเลย พ่อก็ด่าไปเที่ยวว่ามันเปลืองตังค์นั่นแหละจุดประสงค์หลักตรงนี้แล้วก็บอกรอจบก่อนไม่ได้หรอ ทำงานจะไปไหนก็ไปไม่ว่าอะไรเลยตอนนี้ก็เรียนอย่างเดียว ทำให้มันดีกว่าคนอื่นไม่ได้หรอ ทำไมเห็นคนอื่นเค้าทำก็อยากทำตาม แล้วบอกออกมาทำงานซะถ้าจะไปเที่ยวน่ะ ส่วนตัวเราไม่ได้เที่ยวบ่อย มีแค่ตอนที่พ่ออยู่ดีๆใจดีให้เราไปต่างประเทศไปหาป้าๆ ตอนนั้นพ่อแทบไม่ให้เราใช้เงินเลย เหมือนให้ไป100,000 รวมทุกอย่าง ตั๋ว วีซ่า ต้องเหลือกลับมา50,000 ในบางตรั้งเราเกรงใจป้าเรามากๆเราก็ช่วยเค้าออกเราเลยเหลือกลับมาน้อยกว่า50,000เค้าก็ด่าเรา แต่ในบางครั้งเค้าไม่มีเงินเราก็ไม่ได้มีเงินเยอะจากค่าใช้จ่ายรายวันตัวเองเลยได้เอามาสำรอง แต่ก็บอกความจริงเค้าไม่ได้เค้าบอกเงินที่เหลือกลับมาเป็นเงินของเค้าตเราไม่มีสิทธิ์ใช้จริงๆตอนนั่นอยากโอนคืนมากๆ แต่เค้าก็บีบเราอย่างไม่โอนเงินค่าใช้จ่ายรายอาทิตย์ให้ เราก็ไม่มีเงินที่จะกินอะไรเลย *ต่อเรื่องไปเที่ยวล่าสุด เค้าก็ร่ายยาว เค้าถึงขั้นเอาแฟนเราเข้ามาร่วมคอลแล้วด่าๆ ว่าพากันใช้เงินพ่อแม่เปลือง เราเข้าใจก็บังคับให้เรากับแฟนตอบว่าเลิกเรียนกันมั้ย ใครจะเลิกเรียน เราหรือแฟนถ้าเราเรียนพ่อไม่ส่ง ต้องให้แฟนเราทำงานส่ง ถ้าแฟนเรียนพ่อก็ไม่มีปัญหาเพราะบ้านนู้นเค้าส่งเค้าอยู่แล้ว พ่อเลยบอกพ่อจะไม่ยุ่งแต่เราพ่อตัดสินใจให้แล้วว่าให้เลิกเรียน ลาออก ไปทำงาน ไปเที่ยว พรุ่งนี้เลย เราเข้าใจว่าเค้าประชด แต่ไม่ส่าเราทำอะไรเค้าก็ให้เราเลิกเรียนอย่างเดียวเราก็พยายามมากๆ เราอ่านหนังสือหนักมากๆฝึกหนักมากๆบางทีมันก็ไม่ได้ตามที่เค้าหวังสักที แล้วก็จบ แล้วแม่ก็เลยทักแชทมาบอกว่า พ่อเสียใจมากนะ ที่ไม่ตั้งใจเรียน เราไม่รู้สึกผิดแล้วขอร้องเค้าเลยสักนิด (ที่ผ่านมาเราเจอเราโดนเค้าด่าไม่ว่าเรื่องอะไรที่เราผิดหรือไม่ผิดต้องป็นเราที่ต้องขอร้องเราก็ทำตลอด เค้าจะเหยียบลดเงินค่าใช้จ่ายเราเราเราก็ให้เค้าทำซึ่งเค้าก็ทำเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้าเลยแต่เพราะเราโดนหลายๆครั้งโดนทุกครั้งขอร้องทุกครั้ง พอครั้งใหม่ๆที่ทำเค้าจะพูดให้เราไปต่อไม่ได้ เราอ้อนวอนไปจะเพื่ออะไร)เราเลยตัดสินใจส่งข้อความไปบอกว่า "เราทำอะไรได้หรอ เค้าดักเราหมดแล้ว เค้ามีคำตอบของเค้าอยู่แล้วหนูทำอะไรได้หรอ ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้หนูยังชมตัวเองว่าเก่งอยู่เลยที่ตอนนั้นยังไม่ตาย" เป็นครั้งแรกที่เราบอกกับแม่แบบนั้น แม่เลยบอกให้สอบให้เสร็จแล้วค่อยหางานทำ เค้าเลยบอกอื้อจะสอบ แม่ก็ถามว่าเราอยากเรียนมั้ย เราเลยบอกว่า"เราอยาก เราอยากเรียนให้จบ ทำงานเพื่อจะมีเงินเที่ยว หนูก็พยายามมาตลอดแค่แวะพักผ่อนนิดหน่อยเอง"ส่วนตัวมองว่าเราไม่ได้เที่ยวตลอดรอบนี้เที่ยวที่ไทย เพราะมีแค่ครั้งเดียวที่ได้ไปต่างประเทศ แล้วแม่ก็โทรมา แม่ก็โมโหเชิงเหยื่อยใจ แม่เลยบอกว่าเรียนเลยตอบพ่อเลยว่าจะเรียนพ่อแค่อยากได้ความชัดเจนเฉยๆ เราเลยบอกว่าเราก็จะไม่ไปเที่ยวตั้งแต่แรกแล้ว แต่พ่อก็ไม่หยุดด่า แล้วก็ให้เราเลิกเรียนเราเลยถามว่าอยากให้เราทำอะไรกันแน่ เค้าก็เลยด่าเราอีกว่าแค่นี้ยังคิดไม่ได้ ให้พ่อแนะนำมั้ยให้เลิกเรียนบลาๆ ตอนที่โดนโทรมาด่าไม่ใช่เราไม่บอกนะเราบอกแต่เค้าก็บอกแต่ไม่ต้องเรียนๆเราเลยไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะวางแผนตัวเองยังไง ไม่รู้ว่าควรเอาเงิน500สุดท้ายนี้ไปหางานหรือฝืนเรียนจนกว่าพ่อจะใจอ่อนเพราะพรุ่งนี้ก็สอบไฟนอลด้วย เราไม่มีสมาธิอ่านหนังสือไม่มีกะจิตกะใจเลย เราเลยอยากรู้วิธีรับมือ
เวลาต้องโดนคำพูดพวกนี้ตลอดๆ เรารู้ว่าเราเปลี่ยนเค้าไม่ได้และเค้าก็เป็นบุฟการีเรา เราเลยขอวิธีรับมือแทน ให้ไม่ดาวน์ ให้ตัวเองกลับมาแฮปปี้เหมือนเดิม เรารู้สึกว่าการบังคับทำอะไรต่างๆของ้ค้ามันส่งผลกับเรามากๆ ร่างกายเรามันเพลียตลอดเวลา รู้สึกไม่มีความสุขไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากทำอะไรมากๆ
*ขอวิธีรับมือ รับมือแล้วให้ตัวเองฟื้นฟูกลับมาเป็นคนเดิม
ส่วนตัวเราลองทำในส่วนของ หาเพื่อน(รู้สึกไม่โอเคเหมือนเดิมแล้วเพราะมันอายมัยอะไรไปหมดเลยไม่สนิทใจกัน) เล่นเกม(ก็รู้สึกไม้ได้ช่วยอะไรเพราะปกติเป็นคนไม่เล่น) ฟังเพลง(ก็ทำเป็นประจำ) หาหมอ(มันต้องเป็นการแอบไปหาถ้าเค้ารู้เค้าก็จะมีวิธีทำให้หนักขึ้นกว่าเดิม) ลองทานของอร่อยๆ(ตอนกินมันจุกไปหมดรู้สึกไม่หิวแต่ก็ฝืนกิน)
วิธีรับมือเมื่อคนในครอบคระวพูดให้เรารู้สึกว่าควรตายไปดีกว่าตลอดเวลา
สุดท้ายก็ให้มาเรียนเพราะให้พี่ชายช่วยพูด พอมาเรียนเค้าก็บังคับเราให้ทำเหมือนเดิมนั่งทำงานตามที่เค้าสั่งส่งให้เค้าดูทุกวัน จะโทรปลุกตั้งแต่ตี5 ต้องออกกำลังกายด้วย เราเหนื่อยมากๆ เค้าก็พูดแต่ว่า"เพื่อนไม่จำเป็นหรอก ถ้าเราทำงานเก่งเดี๋ยวคนก็จะเข้าหาเราเองใครจะไม่เอา" จริงๆตอนงานกลุ่มพ่อไม่อยากให้อยู่กับเพื่อนเลยพ่ออยากให้ทำคนเดียวหมดเลยตอนนั้น นี่เลยบอกว่า ไม่ได้ อาจารย์บังคับเค้าเลยยอม เค้าก็ถามเราแล้วใครทำตัวชิ้นงาน เหมือนงั้นอยู่กลุ่มก็ได้แต่ทั้งหมดเราต้องทำนะ เรากับเพื่อนตกลงทำหัวข้อนี้เค้าก็ไม่เอาๆเอาหัวข้อนี้ดีกว่า ก็โดนด่าอยู่นานแต่ก็บอกตลอดว่าเพื่อนมีส่วนตัดสินใจด้วย จนผ่านมา เรายอมบอกพ่อว่ามีแฟนพ่อก็ไม่ว่าอะไร พ่อก็บอกว่างั้นจะไม่ด่าแล้วเดี๋ยวหนีตามผช.อะไรทำนองนี้ แต่สุดท้ายพ่อก็พูดเหมือนเดิมอยู่ดี อย่างล่าสุดเราต้องทำโครงงานที่ไม่ใช่วิชาคณะส่งอาจารย์ เราเลยทำอะไรที่เออมีเกี่ยวนิดนึง พ่อก็แบบไม่ได้ จะเอาอันนี้ๆอย่างเดียว ด่าอยู่เยอะพูดเรื่องก็คิดดูตัวเองเรียนปลูกต้นไม้แต่จะไปเขียนโค้ดคิดว่าเค้าจะเอามั้ยล่ะ(เปรียบเทียบ) ด่าๆอยู่นานแล้วจบที่ถ้าไม่ทำก็เลิกเรียน จนล่าสุด เรากับแฟนได้ตั๋วไปเที่ยวถูกมากๆ เลยจองห้องพักกัน เราจองล่วงหน้า6-7เดือนเลยวางแผนไปช่วงปิดเทอมใหญ่ คือพฤษภา เราจองห้องผิด เลยลงขายเค้าเห็นก็โทรมาด่า บอกว่าเลิกเรียนมั้ย จะทำพร้อมกันได้ยังไง แค่ตั้งใจเรียน มีเงินหรอ ทำไมไม่เก็บไว้เผื่อพ่อล้มป่วย เราเข้าใจเหตุผลเค้านะ แต่เค้าแค่พูดก็ได้ส่วนตัวรู้สึกแบบนี้เค้าบอกเงินทุกบาททุกสตางค์ก็เป็นของเค้า เค้าบอกเราใช้แต่เงินพ่อกับแม่ เราก็บอกเค้าว่าเราเก็บเงินจากที่เค้าให้เรานั่นแหละแล้วก็มีทำงานที่มอเมอพิ่มปิดเทอมก็วางแผนขายของรับจ๊อบตามปกติ ส่วนตัวที่บ้านให้อาทิตย์ละ1,200ในการอยู่ในเมืองใหญ่รวมค่าน้ำมันรถ ค่าน้ำ ค่าของใช้ต่างๆต้องจัดการเอง พ่อก็ด่าแม่ว่า ทำไมถึงไม่ให้วันละ150 ทำอะไรไม่ปรึกษากัน แม่เลยบอกที่ให้ไปจ่ายน้อยกว่าตอนให้วันแค่150 แล้วที่เหลือให้ขออีก เพราะแทบไม่ได้จ่ายอัไรเพิ่มเลย พ่อก็ด่าไปเที่ยวว่ามันเปลืองตังค์นั่นแหละจุดประสงค์หลักตรงนี้แล้วก็บอกรอจบก่อนไม่ได้หรอ ทำงานจะไปไหนก็ไปไม่ว่าอะไรเลยตอนนี้ก็เรียนอย่างเดียว ทำให้มันดีกว่าคนอื่นไม่ได้หรอ ทำไมเห็นคนอื่นเค้าทำก็อยากทำตาม แล้วบอกออกมาทำงานซะถ้าจะไปเที่ยวน่ะ ส่วนตัวเราไม่ได้เที่ยวบ่อย มีแค่ตอนที่พ่ออยู่ดีๆใจดีให้เราไปต่างประเทศไปหาป้าๆ ตอนนั้นพ่อแทบไม่ให้เราใช้เงินเลย เหมือนให้ไป100,000 รวมทุกอย่าง ตั๋ว วีซ่า ต้องเหลือกลับมา50,000 ในบางตรั้งเราเกรงใจป้าเรามากๆเราก็ช่วยเค้าออกเราเลยเหลือกลับมาน้อยกว่า50,000เค้าก็ด่าเรา แต่ในบางครั้งเค้าไม่มีเงินเราก็ไม่ได้มีเงินเยอะจากค่าใช้จ่ายรายวันตัวเองเลยได้เอามาสำรอง แต่ก็บอกความจริงเค้าไม่ได้เค้าบอกเงินที่เหลือกลับมาเป็นเงินของเค้าตเราไม่มีสิทธิ์ใช้จริงๆตอนนั่นอยากโอนคืนมากๆ แต่เค้าก็บีบเราอย่างไม่โอนเงินค่าใช้จ่ายรายอาทิตย์ให้ เราก็ไม่มีเงินที่จะกินอะไรเลย *ต่อเรื่องไปเที่ยวล่าสุด เค้าก็ร่ายยาว เค้าถึงขั้นเอาแฟนเราเข้ามาร่วมคอลแล้วด่าๆ ว่าพากันใช้เงินพ่อแม่เปลือง เราเข้าใจก็บังคับให้เรากับแฟนตอบว่าเลิกเรียนกันมั้ย ใครจะเลิกเรียน เราหรือแฟนถ้าเราเรียนพ่อไม่ส่ง ต้องให้แฟนเราทำงานส่ง ถ้าแฟนเรียนพ่อก็ไม่มีปัญหาเพราะบ้านนู้นเค้าส่งเค้าอยู่แล้ว พ่อเลยบอกพ่อจะไม่ยุ่งแต่เราพ่อตัดสินใจให้แล้วว่าให้เลิกเรียน ลาออก ไปทำงาน ไปเที่ยว พรุ่งนี้เลย เราเข้าใจว่าเค้าประชด แต่ไม่ส่าเราทำอะไรเค้าก็ให้เราเลิกเรียนอย่างเดียวเราก็พยายามมากๆ เราอ่านหนังสือหนักมากๆฝึกหนักมากๆบางทีมันก็ไม่ได้ตามที่เค้าหวังสักที แล้วก็จบ แล้วแม่ก็เลยทักแชทมาบอกว่า พ่อเสียใจมากนะ ที่ไม่ตั้งใจเรียน เราไม่รู้สึกผิดแล้วขอร้องเค้าเลยสักนิด (ที่ผ่านมาเราเจอเราโดนเค้าด่าไม่ว่าเรื่องอะไรที่เราผิดหรือไม่ผิดต้องป็นเราที่ต้องขอร้องเราก็ทำตลอด เค้าจะเหยียบลดเงินค่าใช้จ่ายเราเราเราก็ให้เค้าทำซึ่งเค้าก็ทำเราก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้าเลยแต่เพราะเราโดนหลายๆครั้งโดนทุกครั้งขอร้องทุกครั้ง พอครั้งใหม่ๆที่ทำเค้าจะพูดให้เราไปต่อไม่ได้ เราอ้อนวอนไปจะเพื่ออะไร)เราเลยตัดสินใจส่งข้อความไปบอกว่า "เราทำอะไรได้หรอ เค้าดักเราหมดแล้ว เค้ามีคำตอบของเค้าอยู่แล้วหนูทำอะไรได้หรอ ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้หนูยังชมตัวเองว่าเก่งอยู่เลยที่ตอนนั้นยังไม่ตาย" เป็นครั้งแรกที่เราบอกกับแม่แบบนั้น แม่เลยบอกให้สอบให้เสร็จแล้วค่อยหางานทำ เค้าเลยบอกอื้อจะสอบ แม่ก็ถามว่าเราอยากเรียนมั้ย เราเลยบอกว่า"เราอยาก เราอยากเรียนให้จบ ทำงานเพื่อจะมีเงินเที่ยว หนูก็พยายามมาตลอดแค่แวะพักผ่อนนิดหน่อยเอง"ส่วนตัวมองว่าเราไม่ได้เที่ยวตลอดรอบนี้เที่ยวที่ไทย เพราะมีแค่ครั้งเดียวที่ได้ไปต่างประเทศ แล้วแม่ก็โทรมา แม่ก็โมโหเชิงเหยื่อยใจ แม่เลยบอกว่าเรียนเลยตอบพ่อเลยว่าจะเรียนพ่อแค่อยากได้ความชัดเจนเฉยๆ เราเลยบอกว่าเราก็จะไม่ไปเที่ยวตั้งแต่แรกแล้ว แต่พ่อก็ไม่หยุดด่า แล้วก็ให้เราเลิกเรียนเราเลยถามว่าอยากให้เราทำอะไรกันแน่ เค้าก็เลยด่าเราอีกว่าแค่นี้ยังคิดไม่ได้ ให้พ่อแนะนำมั้ยให้เลิกเรียนบลาๆ ตอนที่โดนโทรมาด่าไม่ใช่เราไม่บอกนะเราบอกแต่เค้าก็บอกแต่ไม่ต้องเรียนๆเราเลยไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะวางแผนตัวเองยังไง ไม่รู้ว่าควรเอาเงิน500สุดท้ายนี้ไปหางานหรือฝืนเรียนจนกว่าพ่อจะใจอ่อนเพราะพรุ่งนี้ก็สอบไฟนอลด้วย เราไม่มีสมาธิอ่านหนังสือไม่มีกะจิตกะใจเลย เราเลยอยากรู้วิธีรับมือ
เวลาต้องโดนคำพูดพวกนี้ตลอดๆ เรารู้ว่าเราเปลี่ยนเค้าไม่ได้และเค้าก็เป็นบุฟการีเรา เราเลยขอวิธีรับมือแทน ให้ไม่ดาวน์ ให้ตัวเองกลับมาแฮปปี้เหมือนเดิม เรารู้สึกว่าการบังคับทำอะไรต่างๆของ้ค้ามันส่งผลกับเรามากๆ ร่างกายเรามันเพลียตลอดเวลา รู้สึกไม่มีความสุขไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากทำอะไรมากๆ
*ขอวิธีรับมือ รับมือแล้วให้ตัวเองฟื้นฟูกลับมาเป็นคนเดิม
ส่วนตัวเราลองทำในส่วนของ หาเพื่อน(รู้สึกไม่โอเคเหมือนเดิมแล้วเพราะมันอายมัยอะไรไปหมดเลยไม่สนิทใจกัน) เล่นเกม(ก็รู้สึกไม้ได้ช่วยอะไรเพราะปกติเป็นคนไม่เล่น) ฟังเพลง(ก็ทำเป็นประจำ) หาหมอ(มันต้องเป็นการแอบไปหาถ้าเค้ารู้เค้าก็จะมีวิธีทำให้หนักขึ้นกว่าเดิม) ลองทานของอร่อยๆ(ตอนกินมันจุกไปหมดรู้สึกไม่หิวแต่ก็ฝืนกิน)