คือเราอายุ12ปี เป็นคนที่หน้าตามีขี้เเมลงวันบนหน้าเเต่เราไม่ได้ไม่ชอบค่ะเราชอบมากๆเรารู้สึกว่าหน้าตาเราดูมีเสน่ห์มากๆ ตาชั้นเดียวหน้าออกจีนชอบสุดๆ เเต่เรารู้สึกว่าเราโง่เรื่องการเรียนมากคณิตต่อให้เสียตังเท่าไหร่ก็รู้สึกว่ามันไม่เข้าสมองอยู่ดี เเม่กับครอบครัวทุกคนคาดหวัง เเต่ไม่ได้ถึงกดดัน เราเป็นคนที่เรียนยังไงก็ไม่เข้าใจ อาจจะเป็นเพราะเราไม่เปิดรับเอง เราคั้งใจว่าตอนโตเราจะทำงานเกี่ยวกับนางเเบบนักร้องอะไรประมาณนั้น เเต่เรื่องสอบเข้าม.1เรารํสึกว่ายังไม่รอดเลย ทุกคนคาดหวังให้เราได้เข้ารร.ดีๆ เเต่เราคิดไว้อยู่เเล้วว่ายังไงเราก็สอบไม่ผ่านเเน่ จนเเม่กับพี่ก็ได้พูดกับเรา ว่าเราไม่สนใจเรื่องการเรียน คือเราน่าจะผิดจริงๆเราคิดมากว่าถ้าสอบไม่ติดจะำไงดีพยายามอ่านหนังสือก็เเล้ว เราอยากตายมากค่ะ ไม่มีเวลาฆ่าตัวเองตาย เเต่ก็เสียดายความสวยเหมือนกัน  คือเราอยากใช้ชีวิตเเบบคนธรรมดาเเต่เเค่ตั้งใจเรียนเราก็ทำให้พวกเค้าไม่ได้ ง่ายๆคือเราอยากตายเพราะเราไม่อยากเห็นคนอื่นผิดหวังตอนเราสอบไม่ติด เเต่ก็ยังอยากทำอาชีพที่ตัวเองอยากทำ