ผมอายุ21ปีนะครับเป็นนักศึกษา ไลฟ์สไตล์คือชอบ ออกกำลังกาย โยคะ นั่งสมาธินิดหน่อย อ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง ร้องเพลง เล่นดนตรี เล่นเกม ดู/อ่านการ์ตูน
คือทุกคนในครอบครัวอนุญาตหมดนะครับ ไม่มีใครห้ามเลยออกแนวชวนให้กินได้เลยนะครับตั้งแต่อายุ15แล้ว
ทีนี้ก็จะมีญาติอะครับที่ชอบบังคับให้ผมกิน จะชอบพูดอ้อมๆใส่ เช่นสมมติพูดถึงพ่อผมบอกว่าพ่อมันเล่นดนตรีเก่งนะ ญาติอีกคนก็ถามว่าแล้วกินเหล้ามั้ย เขาตอบไม่เลย อีกคนบอกโอ้ยยยไม่กินเหล้าแล้วมันจะไปเล่นสนุกอะไร แล้วผมเป็นคนพูดน้อยเขาก็ถามว่าอยู่บ้านเดียวกับญาติน้าเนี่ยคุยกันบ้างป่าว น้องบอกไม่ค่อยคุยครับ ญาติเขาก็บอก ไปเอาเหล้ามานั่งกินกันสิเดี๋ยวมีเรื่องคุยถึงเช้าอะ ผมก็ยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแบบขำๆว่าไม่เอาครับ555 แล้วเงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมาอีกว่าชีวิตอย่าไปตึงมากสิ ผ่อนคลายบ้าง อย่าไปจริงจังกับชีวิตมากเกินไป
อันนี้จบกับเรื่องครอบครัวไปก็มีเรื่องเพื่อนอีก พอเข้ามหาลัยก็นานๆเจอกันที มันก็ชวนกินเหล้าแล้วบอกนานๆเจอกันที อะผมก็กินใช่มั้ยครับ กินจนเมา พอสร่างก็ไม่ชอบครับ ทั้งเหล้า บุหรี่ กัญชา ลองมาหมดแล้วนะครับไม่ติด/ไม่ชอบเลยสักอย่าง พอไปเจอเพื่อนกลุ่มอื่นมันยังไม่เคยเห็นผมเมามันก็จะบังคับให้ผมกินอีก แล้วเพื่อนมีเป็นร้อยกว่าคนผมต้องเมาร้อยกว่าครั้งเลยมั้งครับถึงจะเลิกบังคับกัน
เอาจริงๆไม่เคยมีใครบังคับผมสำเร็จเลยนะครับ ผมยอมกินเองเพราะคิดว่า เออถ้ามันเห็นเรากินเดี๋ยวก็คงเลิกบังคับเองแหละ แต่ไม่เลยมันมีแต่บังคับหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะเห็นว่าเป็นคนที่กินได้งั้นก็กินสิมากินด้วยกัน จากนั้นก็ปฎิเสธเด็ดขาดมาตลอดเลยครับว่าจะไม่กินก็คือไม่กิน
คือเรื่องแบบนี้ผมไม่ได้คิดมากนะครับใครจะกินไม่กินก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่มันทำเอาผมไม่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนและครอบครัวเลย ไปก็ไม่สนุกเลย พอเมากันก็หลับกันหมด คนในครอบครัวก็ชอบแต่งรถทั้งตอนเมาและยังไม่เมาก็จะคุยกันแต่เรื่องรถ เรื่องเหล้า เรื่องบุหรี่ บุหรี่ไฟฟ้า เรื่องเมีย เรื่องสาวคนไหนสวยๆเด็ดๆ ผมมีแฟนอยู่แล้วก็เลยไม่ค่อยชอบเมาท์เรื่องผู้หญิง แล้วก็ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งรถกับบุหรี่ไฟฟ้าด้วยครับไม่รู้จักอะไรเลยสักอย่างเคยพยายามทำความเข้าใจเรื่องพวกนี้เพื่อที่จะได้เข้าหาคนในครอบครัวแต่ก็ไม่เวิร์คเลยครับมันยากมากสำหรับคนที่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ ให้ผมอยู่บ้านทำกิจกรรมที่ชอบดีกว่าอีก ผมไม่ใช่คนที่ตึงกับชีวิตเลยนะครับออกจะติดเกมติดซีรี่ส์จนบางทีก็ไม่รับผิดชอบงานกับการเรียนด้วยซ้ำ แค่เกรดดีเลยคิดว่าผมเอาจริงเอาจังกับการเรียนละมั้งครับทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลย เขาดูแค่เกรดแล้วก็มาตัดสินกันเลย ผมไม่ได้ตั้งใจเรียนเท่าไหร่เลยฟังแล้วจะดูเหมือนโม้แต่ มันเป็นเพราะไลฟ์สไตล์ที่ทำให้สมองปลอดโปร่งต่างหากครับเลยเรียนเข้าใจได้ง่าย
นั่นแหละครับ ผมสนุกกับไลฟ์สไตล์ของตัวเองแบบนี้มันชิวๆ สงบๆ การเรียนก็ออกมาดี ความมั่นใจเต็มเปี่ยม สุขภาพกายและจิตก็ดีแทบจะไม่ป่วยเลยตั้งแต่ออกกำลังกาย ความสัมพันธ์กับคนรอบๆตัวก็ดีหมดทั้งเพื่อนที่มหาลัย อาจารย์ เพื่อนต่างคณะต่างสาขา มีแต่คนที่ชอบบังคับให้ผมกินเหล้านั่นแหละเขาจะไม่ชอบผม แต่ผมก็ไม่ได้แคร์หรอกครับแค่อยากจะมาเล่าให้ฟังเฉยๆและบันทึกเป็นเรื่องราวของตัวเองในอายุ21ปีเผื่อวันนึงกลับมาย้อนอ่านใน10ปีข้างหน้าคนที่บังคับผมกินเหล้าเขาจะยังบังคับกันอยู่มั้ยหรืออาจจะเลิกคบกับเพื่อนๆกลุ่มที่ชอบบังคับไปแล้วก็ได้เพราะช่วงนี้ก็ไม่ค่อยออกไปเจอแล้ว
ทำไมคนชอบบังคับให้กินเหล้า
คือทุกคนในครอบครัวอนุญาตหมดนะครับ ไม่มีใครห้ามเลยออกแนวชวนให้กินได้เลยนะครับตั้งแต่อายุ15แล้ว
ทีนี้ก็จะมีญาติอะครับที่ชอบบังคับให้ผมกิน จะชอบพูดอ้อมๆใส่ เช่นสมมติพูดถึงพ่อผมบอกว่าพ่อมันเล่นดนตรีเก่งนะ ญาติอีกคนก็ถามว่าแล้วกินเหล้ามั้ย เขาตอบไม่เลย อีกคนบอกโอ้ยยยไม่กินเหล้าแล้วมันจะไปเล่นสนุกอะไร แล้วผมเป็นคนพูดน้อยเขาก็ถามว่าอยู่บ้านเดียวกับญาติน้าเนี่ยคุยกันบ้างป่าว น้องบอกไม่ค่อยคุยครับ ญาติเขาก็บอก ไปเอาเหล้ามานั่งกินกันสิเดี๋ยวมีเรื่องคุยถึงเช้าอะ ผมก็ยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแบบขำๆว่าไม่เอาครับ555 แล้วเงียบไปสักพักก็พูดขึ้นมาอีกว่าชีวิตอย่าไปตึงมากสิ ผ่อนคลายบ้าง อย่าไปจริงจังกับชีวิตมากเกินไป
อันนี้จบกับเรื่องครอบครัวไปก็มีเรื่องเพื่อนอีก พอเข้ามหาลัยก็นานๆเจอกันที มันก็ชวนกินเหล้าแล้วบอกนานๆเจอกันที อะผมก็กินใช่มั้ยครับ กินจนเมา พอสร่างก็ไม่ชอบครับ ทั้งเหล้า บุหรี่ กัญชา ลองมาหมดแล้วนะครับไม่ติด/ไม่ชอบเลยสักอย่าง พอไปเจอเพื่อนกลุ่มอื่นมันยังไม่เคยเห็นผมเมามันก็จะบังคับให้ผมกินอีก แล้วเพื่อนมีเป็นร้อยกว่าคนผมต้องเมาร้อยกว่าครั้งเลยมั้งครับถึงจะเลิกบังคับกัน
เอาจริงๆไม่เคยมีใครบังคับผมสำเร็จเลยนะครับ ผมยอมกินเองเพราะคิดว่า เออถ้ามันเห็นเรากินเดี๋ยวก็คงเลิกบังคับเองแหละ แต่ไม่เลยมันมีแต่บังคับหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะเห็นว่าเป็นคนที่กินได้งั้นก็กินสิมากินด้วยกัน จากนั้นก็ปฎิเสธเด็ดขาดมาตลอดเลยครับว่าจะไม่กินก็คือไม่กิน
คือเรื่องแบบนี้ผมไม่ได้คิดมากนะครับใครจะกินไม่กินก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว แต่มันทำเอาผมไม่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนและครอบครัวเลย ไปก็ไม่สนุกเลย พอเมากันก็หลับกันหมด คนในครอบครัวก็ชอบแต่งรถทั้งตอนเมาและยังไม่เมาก็จะคุยกันแต่เรื่องรถ เรื่องเหล้า เรื่องบุหรี่ บุหรี่ไฟฟ้า เรื่องเมีย เรื่องสาวคนไหนสวยๆเด็ดๆ ผมมีแฟนอยู่แล้วก็เลยไม่ค่อยชอบเมาท์เรื่องผู้หญิง แล้วก็ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งรถกับบุหรี่ไฟฟ้าด้วยครับไม่รู้จักอะไรเลยสักอย่างเคยพยายามทำความเข้าใจเรื่องพวกนี้เพื่อที่จะได้เข้าหาคนในครอบครัวแต่ก็ไม่เวิร์คเลยครับมันยากมากสำหรับคนที่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ ให้ผมอยู่บ้านทำกิจกรรมที่ชอบดีกว่าอีก ผมไม่ใช่คนที่ตึงกับชีวิตเลยนะครับออกจะติดเกมติดซีรี่ส์จนบางทีก็ไม่รับผิดชอบงานกับการเรียนด้วยซ้ำ แค่เกรดดีเลยคิดว่าผมเอาจริงเอาจังกับการเรียนละมั้งครับทั้งที่ผมไม่ได้ตั้งใจเลย เขาดูแค่เกรดแล้วก็มาตัดสินกันเลย ผมไม่ได้ตั้งใจเรียนเท่าไหร่เลยฟังแล้วจะดูเหมือนโม้แต่ มันเป็นเพราะไลฟ์สไตล์ที่ทำให้สมองปลอดโปร่งต่างหากครับเลยเรียนเข้าใจได้ง่าย
นั่นแหละครับ ผมสนุกกับไลฟ์สไตล์ของตัวเองแบบนี้มันชิวๆ สงบๆ การเรียนก็ออกมาดี ความมั่นใจเต็มเปี่ยม สุขภาพกายและจิตก็ดีแทบจะไม่ป่วยเลยตั้งแต่ออกกำลังกาย ความสัมพันธ์กับคนรอบๆตัวก็ดีหมดทั้งเพื่อนที่มหาลัย อาจารย์ เพื่อนต่างคณะต่างสาขา มีแต่คนที่ชอบบังคับให้ผมกินเหล้านั่นแหละเขาจะไม่ชอบผม แต่ผมก็ไม่ได้แคร์หรอกครับแค่อยากจะมาเล่าให้ฟังเฉยๆและบันทึกเป็นเรื่องราวของตัวเองในอายุ21ปีเผื่อวันนึงกลับมาย้อนอ่านใน10ปีข้างหน้าคนที่บังคับผมกินเหล้าเขาจะยังบังคับกันอยู่มั้ยหรืออาจจะเลิกคบกับเพื่อนๆกลุ่มที่ชอบบังคับไปแล้วก็ได้เพราะช่วงนี้ก็ไม่ค่อยออกไปเจอแล้ว