อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของตัวเองให้เป็นวิทยาทาน คนเป็นคนฟันผุตั้งแต่เด็ก ตอนประถมหมอมาตรวจที่โรงเรียนเราจะเป็น1คนที่มีรายชื่อ
พอโตมาก็เริ่มไม่สนใจ ปล่อยไปตามสภาพ มาทำงานฟันที่อุดตอนเด็กเริ่มผุหนักตัดสินใจถอน(เป็นฟันกรามใหญ่ซี่ที่1) ผ่านไปหลายปี ฟันกรามน้อยบนเริ่มมีปัญหาเป็นรู หมออุดให้ แต่จริงน่าจะทะลุโพลงประสาทฟันไปแล้ว ผ่านไป5ปี ฟันที่อุดมันเริ่มกินซี่ข้างๆเราก็สังเกตุว่ามันน่าจะต้องรื้ออุดใหม่เลยตัดสิ้นใจไปหาหมอ หมอกลอฟันแล้วบอกว่าทะลุโพลงประสาทฟันต้องรักษารากฟัน ไอ้เราก็งบน้อยคลีนิกก็แพง เลยตัดสินใจถอน พอถอนปุบฟันมันหลอ เป็นช่องว่างหมอบอกว่าฟันผุมากเลยไม่ต่ำกว่า10 ใจหาย ต้องทยอยมาอุดนะคะ
ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อนจะไม่สนใจ พอถอนซี่นี้ออกไปมันเห็นชัด ยิ้มก็เห็นไอ้เราก็ชอบหัวเราะสะด้วยสิ ทำใจอยู่สักพัก ไปหาหมออีกเอ็กซเรย์ฟัน แม่เจ้าผุ 15 ซี่ ต้องถอนอีก 2 ซี่เเป็นฟันกรามซี่สุดท้าย กับกรามน้อยที่2 บน ตอนนี้ก็ทยอยไปอุดซี่ที่ใหญ่และลึกไปก่อน แต่ค่าอุดนี้สิหนาวเลย ไป2อาอทิตย์ 6 พัน กับการอุด 5 ซี่ ซึ้งแล้วจริงๆ
จริงๆถ้าเราไปอุดประกันสังคมทุกปีมันก็จะไม่หนักขนาดนี้

ปล.ตอนนี้รู้แล้วว่าฟันสำสัญมากๆๆๆ