เราเป็นเพื่อนกับคนคนนึงมา1ปี จะเรียกว่าเพื่อนก็ไม่เชิง เพราะเค้าชอบเราและมาสารภาพกับเราตรงๆ แต่ด้วยความที่เราไม่ได้ชอบเค้า และเพื่อนก็เตือนเกี่ยวกับเค้าว่าเค้านิสัยค่อนข้างจะแย่ เราเลยได้แค่คุยกัน และเค้าก็ทำดีกับเรามาโดยตลอด คอยคอลกันเกือบทุกคืน เค้าไม่เคยบ่นเลยว่าเราจะบ่นอะไรเยอะแยะให้เค้าฟัง แต่เราก็รู้ว่าลึกๆแล้ว เค้าก็แค่หวังอยากได้เราในทางนั้นด้วย แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจในด้านนั้นของเค้าเท่าไหร่ จนกระทั่งเกิดเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกคุยกันไป(ขอไม่บอกรายละเอียดนะคะ) เรารับไม่ได้กับเรื่องที่เราทะเลาะกัน เราจึงบล็อคเค้าทุกช่องทาง จนผ่านไปประมาณ1สัปดาห์ เราได้รู้จากเพื่อนว่าเค้ามีคนใหม่แล้ว เราด้วยความที่เริ่มมีความรู้สึกอะไรบางอย่างกับเค้าตอนที่เราไม่ได้คุยกันแล้ว เราจึงปลดบล็อคแล้วเข้าไปส่อง จึงได้เห็นว่าที่เพื่อนบอกมันเป็นเรื่องจริง เค้าดูมีความสุขกับคนใหม่ของเค้าดี เราเลยได้แค่รู้สึกเศร้านิดๆ จากนั้นประมาณ1เดือน พอเค้าเห็นว่าเราปลดบล็อคเค้าแล้ว เค้าเลยทักมาและโทรมาระบายกับเราเรื่องแฟนเค้า แล้วก็เอาเราไปเปรียบเทียบกับแฟนเค้าด้วย เราก็ได้แต่พูดปลอบ แต่ในใจก็ยังรู้สึกแย่ที่เค้าพูดแบบนั้น จนผ่านไปประมาณเกือบอาทิตย์ เค้าก็ทักมาบอกว่าเค้าเลิกกับแฟนเก่าเค้าแล้วและมันเป็นเรื่องจริง แบบนี้มันเหมือนให้ความหวังอะไรมั้ย เรารู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่เค้าบอกกับเราแบบนั้น เราก็แค่คิดไว้ในใจและปลอบเค้าไปเท่านั้น จากนั้นเราเลยหาเรื่องไปคุยกับเค้าอยู่บ่อยๆ เผื่อเค้าจะกลับมา ในใจก็รู้ว่าที่เค้าทำกับเราก่อนหน้านี้มันผิดกับตัวเรา แต่เราก็อดกลั้นไม่ไหว และวันนึงเราเลยสารภาพรักกับเค้าไป เราก็ยังแอบหวังว่าเค้าจะยังชอบเรา แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้น เค้าบอกอ้อมค้อมว่าถ้าเรากลับไปเป็นเหมือนเดิม มันจะเกิดเรื่องนั้น ที่มันไม่ดีกับเราทั้งคู่ เราเลยได้แต่เงียบ รู้อยู่แล้วว่ามันคือการปฏิเสธทางอ้อม และเค้าแค่หวังจะทำเรื่องอย่างว่ากับเราแค่นั้น เราได้แต่บอกเค้าว่าเราไม่โอเคกับเรื่องแบบนั้น และบอกทิ้งท้ายว่าขอให้เค้าไม่ทำกับคนอื่นแบบนี้อีก เรื่องก็คือเรายังคิดแต่เรื่องของเค้าอยู่ ตลอด1ปีที่ผ่านมา มันจบลงเพียงเวลาอันสั้นมากๆ เหมือนบางทีเรากับเค้ายังไม่รู้จักกันดีพอ แต่เราก็ยังมูฟออนไม่ได้สักที มีบางทีที่เกือบจะทักไปหาเค้าเพื่อแค่ได้คุยกัน เค้าเป็นที่กั้นความเหงาออกจากเรายามค้ำคืนและมันดีมากๆ เราสลัดความรู้สึกนี้ไม่ได้เลย เราเคยอกหักมาก็หลายครั้งแต่ก็ยังชินกับความรู้สึกนี้ไม่ได้สักที เหมือนกับว่าเราจะมูฟออนได้ ก็ต่อเมื่อมีคนใหม่เข้ามา มันเป็นแบบนี้มาตลอดเลยค่ะ ทำยังไงให้หลุดจากความรู้สึกนี้คะ?