มีคำถามมากมายอยู่ในหัวบางคำถามก็ไม่มีคำตอบ เนื่องจากหนูต้องตักน้ำใส่เครื่องซักผ้าที่ปั่นได้อย่างเดียว คือเริ่มมาจากหนูหกล้มจากการแบกน้ำเพราะระยะทางไกลกันพอสมควรอ่ะนะ แถมต้องยืนปล่อยน้ำแบบอัตโนมือบอกเลยเจ็บมือมากๆๆเลยปรึกษาพ่อว่ามีเครื่องทุ่นแรงมั้ย เช่นก๊อกน้ำที่ติดกับโอ่งเชื่อมกับสายยางแล้วปล่อยในเครื่องซักผ้าได้ไหมแกบอกว่าไม่ได้เครื่องซักผ้าอยู่สูงไปเราก็โอเค แต่แกบอกว่าถ้ามีไดโว่ก็ทำได้เราก็ลองถามว่าราคาแรงมั้ยแกบอกให้ลองสั่งในลาซาด้า ถ้าซื้อตามตลาด1000ขึ้นเราก็ลองค้นดูเจอไดโว่120กว่าบาทมันจะเป็นอันเล็กๆส่งน้ำได้5เมตรเราลองดูรีวิว+กับร้านอื่นๆที่ราคา700-800พ่อก็ไม่เอานะราคา700-800แกบอกใหญ่ไปราคา200-300แกบอกใช้แบตเตอรี่ไม่เอา มันเหลือราคา100กว่าเราดูรีวิวหลายร้านมากๆเลือกอยู่1ช.ม.ถามพ่อหลายครั้งจนแกรำคาญมั้งเลยตะคอกว่า จะซื้อก็ซื้อมากูรำคาญแล้วหน้าจริงจังมากๆ คือเม้มปากอ่ะอารมณ์โกรธจัดเลย เรากลัวเลยกดสั่งอันละ100กว่าเลย พอของมาส่งขนส่งบอกกำลังจะไปส่งนะพ่อเลยออกไปรอที่ร้านค้าเพราะใช้บ้านเลขที่ร้านค้ารอราว5นาที แกกลับมาด้วยอารมณ์โมโหอีกแล้วแกบอกไปรอแล้วไม่เห็นมาซัดข้าวของพัง สักนิดขนส่งโทรมาบอกอยู่ร้านค้าแล้ว แกก็บอก กูไปซัดหน้าขนส่งสักที เรางงขนส่งผิดตรงไหนเบยตะโกนไปว่าพ่อก็อย่าใจร้อนสิ แล้วแกก็ขับรถออหไปเลย กลับมาก็เปิดกล่องแล้วทุบของทิ้งเรางงมากๆมันใช้ได้นะ พอเราถามก็เงียบ จะถามอีกทีแกก็จะฟาดเก้าอี้ใส่เรากลัวมากๆเลย ทำไมเราถึงกลัวคนเป็นพ่อได้ขนาดนี้นะ เราออกมาร้องไห้ เสียดายเงินเพราะบ้านเราค่อนข้างจน สงสารขนส่ง กลัว มันสับสนไปหมด เราอยากระบายหรือต้องการเล่าให้ใครฟังเราเลยโทรหาแม่ที่ทำงานอีกทีนึง พอเราเล่าไม่ทันจบแม่ด่าเรายับเลยถามว่า ถ้าอยู่กับพ่อไม่ได้ไปอยู่กับน้าไหม วันๆกูปวดหัวถ้าโทรมากูจะไม่รับแง้วกูรำคาญ มีแต่ปัญหา เราดหมือนตัวคนเดียวเลยค่ะ ร้องอยู่คนเดียว ระบายไม่ได้ครอบครัวทุกคนมักเป็นแบบนีเใช่มั้ยคะ นี่คือพื้นฐานของคนเป็นพ่อแม่ใช่มั้ย