สวัสดีค่ะ หลังจากหายไปนาน เด็กหญิงเสื้อแดงกระเป๋าส้มกลับมาแล้วค่ะ 
แต่คราวนี้กลับจากจีนมา 4  ปีแล้ว (ยังดองรีวิวไปเที่ยวหุบเขาอวตาร จางเจียเจี้ยไว้ ยังไม่ได้ลงเลย จนลืมไปหมดแล้ว ฮือออ)

รอบนี้เราไปญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกในชีวิตค่ะ ขอเตือนไว้ก่อนว่า สถานที่ไปแต่ละทีอาจจะไม่ถูกใจใครหลายๆคน และพลาดไปเยอะมากๆ เพราะแพลนติ่งเข้ามาแทรกแบบไม่ได้ตั้งใจ + สกิลการถ่ายรูปที่ไม่ค่อยจะดี เอียงบ้าง เบลอบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 

ก่อนอื่น ขออนุญาตฝากร้าน เราเปิดร้านออนไลน์ พรีออเดอร์พวกกู๊ดส์อนิเมะทั้งจากจีนและญี่ปุ่นนะคะ ฝากกดอย่างอื่นก็ได้ค่ะ 
ถ้ามีคำถามหรือข้อสงสัยถามมาในพันทิปแล้วเราไม่ตอบ สามารถถามไปที่แพลตฟอร์มตามลิ้งค์ได้เลยค้าบบบ 
ร้าน @chibishiba_shop นะคะ อิอิ
https://linktr.ee/chibishiba_shop

เอาล่ะ เริ่มเลอ!!!

เราไปญี่ปุ่นช่วงวันที่ 24-30 ก.ย. 2023 ที่ผ่านมาค่ะ 
แปะแพลนคร่าวๆไว้ให้ดูก่อนนะคะ 
 



เราจองตั๋วเครื่องบินสายการบิน Philippines Airline ไฟลท์ 22.55 วันที่ 24 ก.ย. จากสนามบินสุวรรณภูมิ ไปต่อเครื่องที่มะนิลา ตอน 02.30 (UTC+8)
ขอบ่นนิดนึงว่า ช่วงเช้ามืดที่สนามบิน Ninoy ที่มะนิลา เป็นอะไรที่ทรมานมาก เพราะเราง่วงนอนมาก แล้วเก้าอี้ในสนามบินไม่สามารถเอื้ออำนวยให้เหยียดตัวนอนได้ แอร์ก็หนาวมากๆ เลยหลับๆตื่นๆทั้งคืน + ไม่สบายก่อนบินพอดี นานพอสมควรกว่าจะเช้า ขึ้นเครื่องต่อไปโตเกียวตอน 7.30 ถึงนาริตะตอน 13.30 ของวันที่ 25 ก.ย. ค่ะ ที่จริงถึงตั้งแต่ 13.10 ด้วยซ้ำ 
ข้อดีของฟิลิปปินส์แอร์ไลน์คือ ตรงเวลามากๆ และ..ไม่รู้ว่ากัปตันเค้าใช้วิธีอะไร บินถึงที่หมายก่อนเวลาที่แจ้งในตั๋วก่อนเกือบครึ่งชม.ตลอดเลยค่ะ 
พอมาถึงนาริตะ ทางเดินที่จะไปตม. เราเจอป้ายต้อนรับนักท่องเที่ยวด้วยโปเกม่อน น่ารักมาก 
แต่พอถึงตม.ต้องต่อแถวอยู่ครึ่งชม.เลยค่ะ แถวเลื้อยเป็นงูกินหาง เพราะนักท่องเที่ยวเยอะมากๆ 

ออกจากสนามบินแลกตั๋ว keisei skyliner และซื้อบัตร Passmo Passport สำหรับนักท่องเที่ยว (ตัวบัตรเป็นรูปคิตตี้ ในบัตรจะเติมเงินไว้ให้ 1500 เยน ค่าที่เราซื้อบัตรไปค่ะ) เรียบร้อยแล้ว

ก็ขึ้นรถไฟไปลงสถานี Ueno และฝากกระเป๋าไว้ตามตู้ล็อคเกอร์หยอดเหรียญที่นั่นค่ะ เราใช้บัตรpassmoจ่ายไป กระเป๋าเดินทางเราไซส์ 24 นิ้ว เลยใช้ตู้ใหญ่หน่อย ราคา 700 เยน 



ฝากกระเป๋าเสร็จเรียบร้อย เรามุ่งไปหน้าไปตามแพลนแรกของเรา คือวัด Asakusa ค่ะ 
นั่งรถไฟฟ้าจากสถานี Ueno ลงสถานี Asakusa ค่ะ ขึ้นมา หันหน้าทางขวามือ เดินมานิดหน่อยก็เจอเลย....ประตูคามินาริมง Kaminarimon
สัญลักษณ์ของวัด Asakusa 

แอบได้ยินไกด์กลุ่มข้างพาฝรั่งมาเที่ยวบอกว่า ใต้โคมแดงจะมีรูปมังกรอยู่ แล้วก็จำไม่ได้แล้วค่ะว่าเค้าพูดว่าอะไร เพราะเสียงรอบข้างก็เจี๊ยวจ๊าวเหลือเกิน


น่าเสียดายที่เราไปถึง เป็นช่วงประมาณ 4 โมงเย็นแล้ว ที่ช้านี่เพราะต่อแถวตม.ในสนามบินล้วนๆเลยค่ะ แถมเดินหาล็อคเกอร์ฝากกระเป๋าอีก กว่าจะมาถึงวัด ร้านต่างๆก็เริ่มปิดกันเยอะแล้ว เหลือแต่ร้านขายของฝาก แต่พ้อนท์เราคือ เราอยากกิน 'เมล่อนปัง' ซึ่งร้านปิดไปแล้วค่ะ TT^TT 
เลยได้แต่เดินถ่ายรูปเล่น จนไปถึงตัววัด

ด้านขวามือของวัดเห็นป้ายว่ามีน้ำดื่มแจกฟรี เลยเข้าไปต่อแถว ซึ่งฟรีจริงค่ะ ไม่แน่ใจว่าใช่ของวัดหรือเปล่า แต่เป็นคุณลุงคุณป้าสามีภรรยาคู่หนึ่งที่เปิดร้านขายชา เป็นของที่ระลึกมาตั้งน้ำแจกฟรี ไม่พอ คุณป้าน่ารักมาก เรียกเราไปยืนตรงแอร์ จะได้เย็นๆ ฮือออ รักคุณป้า 

จากนั้นก็เดินย้อนไปทางหลังวัดที่เป็นศาลเจ้าค่ะ เพื่อจะไปร้านไอติมชาเขียวชื่อดัง Suzukien ทางที่เดินอ้อมไปหลังวัดเจอบ่อปลาคาร์ฟ มีคุณยายท่านหนึ่งมายืนดู แล้วจู่ๆก็เรียกเรากับเพื่อน เพื่อนเราฟังญี่ปุ่นออก เลยฟังว่าคุณยายจะพูดอะไร พอจะจับใจความได้ว่า 
บ้านของคุณยายก็เลี้ยงปลาคาร์ฟไว้ และคุณยายก็กินปลาคาร์ฟที่เลี้ยงไว้ด้วย!!! เลยทำให้คุณยายมีสุขภาพที่แข็งแรง เอ่อ...

ตอนนั้น 5โมงเย็นแล้ว เราจองเข้า Tokyo Sky Tree ไว้ เลยต้องรีบไป โดยจะแวะร้านไอติมชาเขียวก่อน ปรากฏ พอไปถึงหน้าร้าน พนักงานบอกว่า today closed, sold out แบบเหวอแพรบ แต่ก็ยอมตัดใจด้วยความรีบ เดินไปขึ้นรถเมล์ไป Tokyo Sky Tree 
ไปถึงตึกแล้ว ต้องขึ้นไปที่ชั้น4 เราเปิด qr code ที่จองจากแอพ klook ไว้ไปแสกนเอาตั๋วที่เครื่อง รวดเร็วดีค่ะ แล้วก็ขึ้นลิฟต์ไปข้างบนเล้ยยย

เตร็ดเตร่อยู่ข้างบนเพราะดูพระอาทิตย์ตกอยู่นานมากกกก และคนก็เยอะมากเช่นกัน ด้วยความที่เราตัวเล็ก (หรือเตี้ย) ก็มีชาวต่างชาติบางคนที่ใจดี ให้เราแทรกตัวไปอยู่หน้าเค้าได้ จะได้เห็นวิวชัดๆ อันนี้ต้องขอบคุณเค้ามากๆเลยค่ะ
ด้วยความเลทตั้งแต่ออกจากสนามบิน ทำให้ทุกอย่างเลทไปหมดเลยค่ะ กว่าเราจะได้ออกจาก Tokyo Sky Tree ก็ทุ่มนึงแล้วค่ะ ท้องร้องจ๊อกๆหิวข้าว แพลนไว้ว่าจะไปหาข้าวเย็นที่ ตลาด Ameyoko กินซะหน่อย แต่เพราะความเลทก็นั่นแหละค่ะ...ไปถึง ร้านปิดเกือบหมดแล้ว เหลือแต่ร้านพวกอิซากายะกับร้านปาจิงโกะซะส่วนใหญ่ สุดท้ายเลยเดินไปเรื่อยๆจนเจอร้านราเม็งร้านนึง เลยแวะเข้าไป เจ้าของร้านหรือพนักงานไม่รู้ พอเห็นเรากับเพื่อนก็รู้เลยว่าเป็นต่างชาติ เพราะยืนเด๋อทำอะไรไม่ถูก เค้าผายมือไปที่เครื่องสั่งอาหารข้างหลังเรา ต้องสั่งทีละคน เลือกราเม็ง เลือกเครื่องดื่ม จ่ายเงินให้เรียบร้อย 1100 เยน (270บาท) จะมีสลิปออกมา ให้เอาสลิปนั้นยื่นที่เคาท์เตอร์ แล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะค่ะ 
ซักแปบนึง พนักงานเดินมาถามพวกเราว่าจะเอาเส้นแบบไหน แต่เค้าถามเป็นภาษาญี่ปุ่น เราฟังไม่ออก เค้าก็ชี้ๆไปที่ผนัง ก็คือ เค้าจะให้เลือกความแข็งของเส้นค่ะ เปิดโลกเรามาก เราเลยเลือกแบบ medium ไป พอราเม็งมาถึง หน้าตาน่าทานมากๆ ก็จัดการจ้วงเลยค่ะ และพบว่า...มันเค็มมากกกกก!!! ไม่คิดเลยว่าคนญี่ปุ่นเค้าจะกินเค็มกัน!!! คือมันเค็มมากๆจริงๆคุณผู้อ่าน โชคดีว่าเราสั่งน้ำโค้กมากิน เลยมีน้ำตาลตัดเค็มหน่อย สุดท้ายเราก็กินไปได้แค่ครึ่งชาม

จากนั้นก็เดินจากตลาด Ameyoko ไปย่านอากิฮาบาระอันโด่งดัง ดินแดนและสวรรค์ของเหล่าโอตาคุติ่งอนิเมะค่ะ งู้ยยยยย ><
เราเพิ่งรู้ตัวว่าเราไม่ได้ถ่ายรูปมา ถ่ายแต่วีดีโอ ไฟล์ใหญ่ ขอไม่ลงนะคะ 
แต่ไปถึงนู่นก็เปิดโลกอย่างนึง คือ Maid Dreamin ในไทย น้องเมดเค้าจะอยู่ในร้าน หรือแค่ออกมาเรียกลูกค้าหน้าร้านใช่ม้า
แต่ที่นู่นคือ น้องเมดจากคาเฟ่ไหนไม่รู้ เยอะมากๆ มายืนดักแจกใบปลิวตามข้างทางตลอดสองข้างเลย แบบ ช็อค บางคนก็ไม่ใช่น้องเมดหรอก เป็นสาวโฮสต์บ้าง หนุ่มโฮสต์บ้าง เอิ๊กกก เอาเป็นว่า ก็เพลินหูเพลินตาไปละกันค่ะ 
สุดท้ายคืนนั้น กลับไปเอากระเป๋าที่สถานีUeno และ หลงค่ะ!! จำไม่ได้ว่าล็อคเกอร์อยู่ไหน เพราะมันมีหลายที่เยอะแยะยั้วเยี้ยไปหมด เดินวนเป็นเข้าวงกตกว่าจะเจอ แล้วก็นั่งรถไฟไปที่พักที่สถานี Kodembacho ขึ้นลิฟต์ออกมาข้างนอก ก็หลงอีกค่ะ!! เพราะแมพวนเป็นวงกลม หลงทิศไปแล้ว จุดนั้น กว่าจะได้เข้าที่พัก 5 ทุ่มครึ่งจ้าาา
โรงแรมที่เราจอง ชื่อ Horidoma Villa Hotel ค่ะ เป็นโรงแรมเล็กๆ ห้องก็เล็กๆ แต่อบอุ่น ฮ่าๆ มีคุณลุงเป็น receptionist ค่ะ น่ารักมากๆ ส่วนห้องเป็นยังไง เราขอแปะลิ้งค์ไว้ให้ดูห้องนะคะ
https://www.booking.com/hotel/jp/horidome-villa.th.html 

วันที่เหลือขออนุญาตต่อในคอมเม้นนะคะ