เรื่องก็แบบว่า " คนที่ชอบผมเป็นผู้หญิงอายุ 40+ "
ก่อนที่ผมเลือกเค้าเข้ามาในชีวิตคือ เค้าเป็นคนบอกว่าชอบผมมาก่อน แปลกใจสิ!! อยู่ๆมีสาวรุ่นใหญ่มาบอกว่าชอบผมก็ตกใจน่ะ ตอนแรกผมก็ใจร้ายกับเค้าคือ " ปฎิเสธไป " ใจร้ายสัสๆเลยแต่พอวันถัดไปผมกลับเปิดใจยอมรับ เอ้า!! อยู่ๆก็เปิดใจเฉย ? ใช่ตอนนั้นผมอาจจะหาคำตอบไม่ทันด้วยความที่ว่า ก็ตกใจแหละสาวรุ่นใหญ่มาหลงรักแล้วมาบอกว่ารัก แต่ก่อนหน้านั้นตอนที่เค้าไม่ได้แชทมาหาผมเค้าได้ทำสิ่งๆนึง! คือ " เอามือเค้าเนี้ยะเล่นผมตอนที่ผมกำลังนอนพักผ่อน " เหมือนประมาณว่าเค้าคิดอะไรอยู่ สักพักพอผมลุกขึ้นนั่งเล่นมือถือเค้าก็ลุกขึ้นแล้ว " จูบทีนึง " ก่อนเดินจากไป พอหลังจากที่คบกันเค้าก็ทำแบบนี้บ่อย ไม่เล่นผม ก็จูบ .. ตอนนี้ก็คบมาปีกว่าแล้วเหมือนกัน ผมก็ช่วยเหลือเค้า ซัพพอร์ตเค้า มีแต่ให้! แต่พอผ่านมา 1 ปีกว่าผมว่าทางฝั่งตัวเค้าเองเปลี่ยนไปประมาณว่าเค้าจะถามผมบ่อยๆว่า " เธอจะรับตัวฉันแบบนี้ได้ไหม ? ที่ฉันติดหนี้สินไม่หมดสักที " เค้ากลัวว่าผมรับไม่ได้หรอ ? หรือกลัวว่าไม่อยากให้ลำบากใจทั้งๆที่ผมไม่เคยพูดออกมาเลยว่ามันลำบากใจตรงไหน ? เค้าถามผมมา 3 ครั้งตอนเค้าเครียด มันก็มีอะไรหลายๆอย่างในช่วง 1 ปี
- บอกรักเมื่อก่อนบอกรักครั้งนึงก็ตอบกลับ แต่ตอนนี้กลับเป็นว่าผมบอกรักเค้าไม่เคยตอบมาว่ารัก สักครั้ง
- ไม่เคยโทรมาหา จะโทรมาเป็นเวลา จากเมื่อก่อนโทรแทบจะทุกเวลา
- แชทเริ่มหนักขวา เหมือนเค้าไม่ค่อยอยากจะตอบบางครั้งผมส่งไปเค้าไม่อ่านทั้งๆที่ยังออนอยู่หรือไม่เคยแชทมาหาก่อน จากเมื่อก่อนเค้าจะทักผมมาก่อนเสมอ
- เค้ามีลูกน่ะแล้วก็ลูกเค้าก็ยอมรับผมตั้งแต่ที่ลูกเค้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่เองก็คบกับเด็กอยู่พอรู้ว่าแม่เค้าคบกับเด็กก็เปิดใจเลย แล้วเค้าก็บอกด้วยน่ะว่าถ้าเป็นผู้ชายอื่นลูกเค้าจะไม่ยอมรับใครง่ายๆ ที่นี้คือผมผ่านเฉย
แต่บางครั้งผมก็เหนื่อยใจแหละพอคบมา 1 ปีเหนื่อยใจเพราะตัวเค้ามากกว่าบางครั้งเค้าก็ทำเป็นไม่สนใจ บางครั้งก็ตอบแบบไม่เต็มใจตอบ ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรผิดตรงไหนตอนนี้ก็คิดอยู่ว่าผิดตรงไหน ? ผมก็อยากถามเค้าสักครั้งน่ะว่าตอนนี้ตัวผมเองยังสำคัญอยู่รึเปล่าบางทีก็ไม่อยากทำให้เค้าเหนื่อย บางทีผมก็โกรธเค้าด้วย น้อยใจก็ด้วยแต่ไม่แสดงอารมณ์เป็นคนเงียบ ไม่พูด แต่ก็ยังทำให้อยู่ ไม่หายแม้ยังโกรธ ไม่พูดคำหยาบแม้ตอนที่น้อยใจ คือตามใจเค้าทุกๆอย่าง ดูแลเค้าเหมือนคนอายุเท่าๆกัน ผมก็อายุ 25 แล้วใจนึงก็คิดน่ะว่าถ้าวันข้างหน้าผมต้องไปจากเค้าตัวผมเองและตัวเค้าเองจะทำใจยอมรับกันได้รึเปล่า ใจผมตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เค้าคนเดียวยังไม่คิดที่จะไปรักคนใหม่เพื่อสร้างครอบครัว หรือมีลูก เห้อ!! เครียด
รักต่างวัย รักผู้ใหญ่
ก่อนที่ผมเลือกเค้าเข้ามาในชีวิตคือ เค้าเป็นคนบอกว่าชอบผมมาก่อน แปลกใจสิ!! อยู่ๆมีสาวรุ่นใหญ่มาบอกว่าชอบผมก็ตกใจน่ะ ตอนแรกผมก็ใจร้ายกับเค้าคือ " ปฎิเสธไป " ใจร้ายสัสๆเลยแต่พอวันถัดไปผมกลับเปิดใจยอมรับ เอ้า!! อยู่ๆก็เปิดใจเฉย ? ใช่ตอนนั้นผมอาจจะหาคำตอบไม่ทันด้วยความที่ว่า ก็ตกใจแหละสาวรุ่นใหญ่มาหลงรักแล้วมาบอกว่ารัก แต่ก่อนหน้านั้นตอนที่เค้าไม่ได้แชทมาหาผมเค้าได้ทำสิ่งๆนึง! คือ " เอามือเค้าเนี้ยะเล่นผมตอนที่ผมกำลังนอนพักผ่อน " เหมือนประมาณว่าเค้าคิดอะไรอยู่ สักพักพอผมลุกขึ้นนั่งเล่นมือถือเค้าก็ลุกขึ้นแล้ว " จูบทีนึง " ก่อนเดินจากไป พอหลังจากที่คบกันเค้าก็ทำแบบนี้บ่อย ไม่เล่นผม ก็จูบ .. ตอนนี้ก็คบมาปีกว่าแล้วเหมือนกัน ผมก็ช่วยเหลือเค้า ซัพพอร์ตเค้า มีแต่ให้! แต่พอผ่านมา 1 ปีกว่าผมว่าทางฝั่งตัวเค้าเองเปลี่ยนไปประมาณว่าเค้าจะถามผมบ่อยๆว่า " เธอจะรับตัวฉันแบบนี้ได้ไหม ? ที่ฉันติดหนี้สินไม่หมดสักที " เค้ากลัวว่าผมรับไม่ได้หรอ ? หรือกลัวว่าไม่อยากให้ลำบากใจทั้งๆที่ผมไม่เคยพูดออกมาเลยว่ามันลำบากใจตรงไหน ? เค้าถามผมมา 3 ครั้งตอนเค้าเครียด มันก็มีอะไรหลายๆอย่างในช่วง 1 ปี
- บอกรักเมื่อก่อนบอกรักครั้งนึงก็ตอบกลับ แต่ตอนนี้กลับเป็นว่าผมบอกรักเค้าไม่เคยตอบมาว่ารัก สักครั้ง
- ไม่เคยโทรมาหา จะโทรมาเป็นเวลา จากเมื่อก่อนโทรแทบจะทุกเวลา
- แชทเริ่มหนักขวา เหมือนเค้าไม่ค่อยอยากจะตอบบางครั้งผมส่งไปเค้าไม่อ่านทั้งๆที่ยังออนอยู่หรือไม่เคยแชทมาหาก่อน จากเมื่อก่อนเค้าจะทักผมมาก่อนเสมอ
- เค้ามีลูกน่ะแล้วก็ลูกเค้าก็ยอมรับผมตั้งแต่ที่ลูกเค้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่เองก็คบกับเด็กอยู่พอรู้ว่าแม่เค้าคบกับเด็กก็เปิดใจเลย แล้วเค้าก็บอกด้วยน่ะว่าถ้าเป็นผู้ชายอื่นลูกเค้าจะไม่ยอมรับใครง่ายๆ ที่นี้คือผมผ่านเฉย
แต่บางครั้งผมก็เหนื่อยใจแหละพอคบมา 1 ปีเหนื่อยใจเพราะตัวเค้ามากกว่าบางครั้งเค้าก็ทำเป็นไม่สนใจ บางครั้งก็ตอบแบบไม่เต็มใจตอบ ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำอะไรผิดตรงไหนตอนนี้ก็คิดอยู่ว่าผิดตรงไหน ? ผมก็อยากถามเค้าสักครั้งน่ะว่าตอนนี้ตัวผมเองยังสำคัญอยู่รึเปล่าบางทีก็ไม่อยากทำให้เค้าเหนื่อย บางทีผมก็โกรธเค้าด้วย น้อยใจก็ด้วยแต่ไม่แสดงอารมณ์เป็นคนเงียบ ไม่พูด แต่ก็ยังทำให้อยู่ ไม่หายแม้ยังโกรธ ไม่พูดคำหยาบแม้ตอนที่น้อยใจ คือตามใจเค้าทุกๆอย่าง ดูแลเค้าเหมือนคนอายุเท่าๆกัน ผมก็อายุ 25 แล้วใจนึงก็คิดน่ะว่าถ้าวันข้างหน้าผมต้องไปจากเค้าตัวผมเองและตัวเค้าเองจะทำใจยอมรับกันได้รึเปล่า ใจผมตอนนี้ก็ยังอยู่ที่เค้าคนเดียวยังไม่คิดที่จะไปรักคนใหม่เพื่อสร้างครอบครัว หรือมีลูก เห้อ!! เครียด