คือเราเคยคุยกับคนๆนึงค่ะ เขาเหมือนจะดีนะคะเเต่ถ้ามองลึกๆจะรู้สึกว่าtoxicไปนิดนึงค่ะ
เข้าเรื่องนะคะคือเราสองคนอายุห่างกัน5ปีค่ะเขาอยู่ในวัยที่กำลังจะเรียนจบมหาลัย เราอยู่ในวัยที่กำลังจะเข้าม.ปลายคุยกันมานานพอสมควรคือ1ปีกว่าๆค่ะเเต่เขาไม่เเสดงตัวอะไรเลย มีเเต่เราลง
สตอรี่อวดเขาอยู่ฝ่ายเดียวตั้งหน้าโปรไฟล์ตั้งไฮไลท์ทุกอย่างคือเราชัดเจนหมด พอถามเขาว่าคิดยังไงกะหนู เขาก็บ่ายเบี่ยงที่จะตอบ ไอเราก็ขี้น้อยใจด้วยความเป็นเด็กเเต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะง้ออะไรเลยนะคะเอาเเต่ถามเฉยๆว่าเป็นไร ในระยะเวลา1ปีเราถามเขามาตลอดว่าสถานะเราคืออะไร
จนมาวันนึงที่เขาต้องไปฝึกงาน เขาบอกว่าให้รอได้มั้ย เขาบอกเเนวๆถ้าเรารอความสัมพันธ์เราจะชัดเจนขึ้นมั้งคะ เขาบอกว่าจะมาหาเราอะไรประมาณนี้ ไอเราก็ตอบชัดเลยว่าตอนนั้นจะรอรอได้เเน่นอน พอเวลาผ่านไปเราบอกเลยว่าเรารอได้จริงๆถ้ามีอะไรที่ทำให้เรามั่นใจสักนิดนี่มันก็ปีนึงเเล้ว ลงสตอรี่ถึงกันสักนิดก็ดี เเต่ไม่มีอะไรเลยค่ะว่างเปล่ามาก มันเลยไม่มีอะไรมาทำให้เรามั่นใจได้เลยว่าถ้าเขากลับมาความสัมพันธ์เราจะชัดเจนขึ้น
เราเคยเลิกคุยกันไปครั้งนึงโดยที่เรางี่เง่าเอง เราพูดอะไรไปสักอย่างเราก็จำไม่ได้เเต่เขาตอบกลับมาว่า หนูจะอยู่หรือหนูจะไปพี่ก็อยู่ได้ อะไรประมาณนี้เเหละค่ะเราก็ความจะลางๆซะละ55
เราเลยนึกถึงคำพูดนั้น เขาก็สามารถอยู่ได้หนิ
ไม่ใช่ว่าเราพึ่งจะมาคิดนะคะ เราจะบอกว่าตลอดระยะเวลา1ปี เราคิดมาตลอดว่าจะปล่อยเเต่ก็ทำไม่ได้จนมาวันนึงมันไม่มีเเรงที่จะเดินต่อไปได้เเล้ว เราเลยเลือกที่จะมีคนอื่น โดยที่ตอนนั้นเขาไม่รู้เพราะเขาทำงานเขามีสัญญาณนานๆครั้งเท่านั้น
จนเขามารู้ เราก็บอกไปเเละเลือกคนใหม่เพราะเรารู้สึกว่าพี่เขาให้ทุกอย่างโดยที่คนเก่าให้ไม่ได้เลย
เทคเเคร์ ใส่ใจเล็กๆน้อยๆ ไม่มีเรื่องผญ. ชัดเจนมาโดยตลอด
สุดท้ายเขาโทรมาร้องไห้กับเรา บอกว่าเขาคิดกับเราเป็นคนรักเเต่เรากลับทำเขาได้.....เราสงสารเขามากจมอยู่กับความรู้สึกผิดเป็นเดือนๆ
เราเลยทักขอโทษเขาไป จนตอนนี้หายรู้สึกผิดละค่ะเพราะ 1.คืออย่างน้อยๆเราก็มีจิตสำนึกที่จะรู้สึกผิด 2.คือเราทักไปขอโทษด้วยใจจริงๆ
สุดท้ายคือ.คือเรามีสิทเลือกสิ่งที่ดีเเละสิ่งที่ไม่ทำให้เสียสุขภาพจิตต่อตัวเอง
เราไม่รู้นะคะว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ความชัดเจนกับเราสักที อาจจะเป็นเรื่องอายุที่ห่างกันมากๆละมั้งคะ หรือเขายังไม่มั่นใจเเต่เราเป็นฝ่ายที่มั่นใจมากๆเพราะคุยกันมาเป็นปี
พอตั้งเเต่จบกันไปเขามีคนใหม่คุยได้ไม่ถึง3-4เดือนละมั้งคะ เขาก็เปิดตัวเเบบไวอย่างกะฟ้าผ่า55555 ตั้งไฮไลท์ ไปหากัน ลงสตอรี่คอลกัน
ทั้งๆที่เราก็คอลกันเเต่ไม่เคยลง!5555555
เเต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีมากๆค่ะเพราะเขาก็มีความสุขเเละมีความรักที่ดี เราก็เช่นเดียวกัน
ความทรงจำดีๆกับเขาก็มีนะคะเเต่อันนี้เอาอีกด้านอีกมุมนึงมาเล่าให้ได้ฟังกันค่ะเผื่อจะเป็นประสบการณ์ที่เตือนใจหลายๆคนที่ไม่ให้สถานะกับคนคุยได้ อิอิ😄
**ปล.สุดท้ายนี้อยากให้หลายๆคนรู้ไว้นะคะว่า คุยกันถ้าบริสุทธิ์ใจหรือมั่นใจเเล้วก็ให้ความชัดเจนกันเถอะค่ะ อย่าให้อะไรสายไปกว่านี้เลย เพราะมาบอกเอาตอนที่กำลังเสียเขาไปเเล้ว มันมีสิทธิ์เป็นไปยากมากที่เขาจะเลือกเรา
อ่านให้จบนะคะพวกไม่ให้ความชัดเจนกับสถานะตอนนี้ อิอิ เอามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
เข้าเรื่องนะคะคือเราสองคนอายุห่างกัน5ปีค่ะเขาอยู่ในวัยที่กำลังจะเรียนจบมหาลัย เราอยู่ในวัยที่กำลังจะเข้าม.ปลายคุยกันมานานพอสมควรคือ1ปีกว่าๆค่ะเเต่เขาไม่เเสดงตัวอะไรเลย มีเเต่เราลง
สตอรี่อวดเขาอยู่ฝ่ายเดียวตั้งหน้าโปรไฟล์ตั้งไฮไลท์ทุกอย่างคือเราชัดเจนหมด พอถามเขาว่าคิดยังไงกะหนู เขาก็บ่ายเบี่ยงที่จะตอบ ไอเราก็ขี้น้อยใจด้วยความเป็นเด็กเเต่ก็ไม่เห็นว่าเขาจะง้ออะไรเลยนะคะเอาเเต่ถามเฉยๆว่าเป็นไร ในระยะเวลา1ปีเราถามเขามาตลอดว่าสถานะเราคืออะไร
จนมาวันนึงที่เขาต้องไปฝึกงาน เขาบอกว่าให้รอได้มั้ย เขาบอกเเนวๆถ้าเรารอความสัมพันธ์เราจะชัดเจนขึ้นมั้งคะ เขาบอกว่าจะมาหาเราอะไรประมาณนี้ ไอเราก็ตอบชัดเลยว่าตอนนั้นจะรอรอได้เเน่นอน พอเวลาผ่านไปเราบอกเลยว่าเรารอได้จริงๆถ้ามีอะไรที่ทำให้เรามั่นใจสักนิดนี่มันก็ปีนึงเเล้ว ลงสตอรี่ถึงกันสักนิดก็ดี เเต่ไม่มีอะไรเลยค่ะว่างเปล่ามาก มันเลยไม่มีอะไรมาทำให้เรามั่นใจได้เลยว่าถ้าเขากลับมาความสัมพันธ์เราจะชัดเจนขึ้น
เราเคยเลิกคุยกันไปครั้งนึงโดยที่เรางี่เง่าเอง เราพูดอะไรไปสักอย่างเราก็จำไม่ได้เเต่เขาตอบกลับมาว่า หนูจะอยู่หรือหนูจะไปพี่ก็อยู่ได้ อะไรประมาณนี้เเหละค่ะเราก็ความจะลางๆซะละ55
เราเลยนึกถึงคำพูดนั้น เขาก็สามารถอยู่ได้หนิ
ไม่ใช่ว่าเราพึ่งจะมาคิดนะคะ เราจะบอกว่าตลอดระยะเวลา1ปี เราคิดมาตลอดว่าจะปล่อยเเต่ก็ทำไม่ได้จนมาวันนึงมันไม่มีเเรงที่จะเดินต่อไปได้เเล้ว เราเลยเลือกที่จะมีคนอื่น โดยที่ตอนนั้นเขาไม่รู้เพราะเขาทำงานเขามีสัญญาณนานๆครั้งเท่านั้น
จนเขามารู้ เราก็บอกไปเเละเลือกคนใหม่เพราะเรารู้สึกว่าพี่เขาให้ทุกอย่างโดยที่คนเก่าให้ไม่ได้เลย
เทคเเคร์ ใส่ใจเล็กๆน้อยๆ ไม่มีเรื่องผญ. ชัดเจนมาโดยตลอด
สุดท้ายเขาโทรมาร้องไห้กับเรา บอกว่าเขาคิดกับเราเป็นคนรักเเต่เรากลับทำเขาได้.....เราสงสารเขามากจมอยู่กับความรู้สึกผิดเป็นเดือนๆ
เราเลยทักขอโทษเขาไป จนตอนนี้หายรู้สึกผิดละค่ะเพราะ 1.คืออย่างน้อยๆเราก็มีจิตสำนึกที่จะรู้สึกผิด 2.คือเราทักไปขอโทษด้วยใจจริงๆ
สุดท้ายคือ.คือเรามีสิทเลือกสิ่งที่ดีเเละสิ่งที่ไม่ทำให้เสียสุขภาพจิตต่อตัวเอง
เราไม่รู้นะคะว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ความชัดเจนกับเราสักที อาจจะเป็นเรื่องอายุที่ห่างกันมากๆละมั้งคะ หรือเขายังไม่มั่นใจเเต่เราเป็นฝ่ายที่มั่นใจมากๆเพราะคุยกันมาเป็นปี
พอตั้งเเต่จบกันไปเขามีคนใหม่คุยได้ไม่ถึง3-4เดือนละมั้งคะ เขาก็เปิดตัวเเบบไวอย่างกะฟ้าผ่า55555 ตั้งไฮไลท์ ไปหากัน ลงสตอรี่คอลกัน
ทั้งๆที่เราก็คอลกันเเต่ไม่เคยลง!5555555
เเต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีมากๆค่ะเพราะเขาก็มีความสุขเเละมีความรักที่ดี เราก็เช่นเดียวกัน
ความทรงจำดีๆกับเขาก็มีนะคะเเต่อันนี้เอาอีกด้านอีกมุมนึงมาเล่าให้ได้ฟังกันค่ะเผื่อจะเป็นประสบการณ์ที่เตือนใจหลายๆคนที่ไม่ให้สถานะกับคนคุยได้ อิอิ😄
**ปล.สุดท้ายนี้อยากให้หลายๆคนรู้ไว้นะคะว่า คุยกันถ้าบริสุทธิ์ใจหรือมั่นใจเเล้วก็ให้ความชัดเจนกันเถอะค่ะ อย่าให้อะไรสายไปกว่านี้เลย เพราะมาบอกเอาตอนที่กำลังเสียเขาไปเเล้ว มันมีสิทธิ์เป็นไปยากมากที่เขาจะเลือกเรา