ดูจบแล้วรู้สึกมัน "อิ่มใจ" จนนั่งนิ่งอยู่หน้าคอมฯ ไม่รู้จะเริ่มพิมพ์จากอะไรก่อนดีเลย มันนานมากแล้วจริงๆ ที่ไม่มีหนังไทยที่ผมดูแล้วรู้สึก "ประทับใจ อิ่มใจ" ให้ได้รู้สึกอีก (ถ้าเท่าที่นึกออกคือ มหาลัยเหมืองแร่ฯ กับ โหมโรง นี่ละ)
.
.
หนังเล่าเรื่องถึงยุคหนังกลางแปลงพากย์สดช่วงเฟื่องฟูแบบสุดๆในประเทศไทย ที่สมัยนั้นเต็มไปด้วยหนังของพระเอกตลอดกาลอย่าง มิตร ชัยบัญชา ซึ่งตัวผมเองก็เกิดไม่ทันยุคนี้ ตอนเด็กดูหนังกลางแปลงก็ไม่มีการพากย์แล้ว ได้แต่ฟังพ่อกับแม่เล่าว่า หนังกลางแปลงสมัยก่อนเป็นยังไง บรรยากาศยังไง แล้วหนังก็เลือกที่จะเล่าผ่านกลุ่มนักพากย์สดทีมเร่ขายยา ที่เป็นอาชีพที่คนแทบไม่รู้จัก หรือไม่เคยถูกเล่ามาก่อน ว่าพวกเค้าใช้ชีวิตยังไง ทำงานกันยังไง ต้องพบเจออะไรกันบ้างในช่วงรุ่งเรืองและช่วงเปลี่ยนผ่านของเทคโนโลยีที่เข้ามา
.
.
ซึ่งส่วนที่ต้องชื่นชมเลยคือ การสร้างฉาก สิ่งประกอบทุกสิ่งอย่างให้ย้อนกลับไปยุคนั้นได้อย่างละเอียดมาก ของบางชิ้นเห็นแล้วก็ได้อมยิ้มด้วยนะ มันสื่อถึงความพิถีพิถันในการออกแบบ และดีไซน์ให้มันช่วยเล่าเรื่องราวไปด้วยในตัวอีกต่างหาก
.
.
ชอบในความเป็นหนัง Road Trip ที่ตัวละครหลัก 4 คนต้องใช้ชีวิตร่วมกัน ทำงานร่วมกัน พบเจอนู้นนี่ด้วยกัน ผ่านจังหวัดและเส้นทางต่างๆ ชอบมาก เป็น แคสติ้งที่ดีจริงๆทั้ง 4 คนเลย แต่ละคนมีซีนที่ดีของตัวเอง ชอบหมดเลยอ่ะแก๊งนี้
.
.
โอเคแหละหนังแนวนี้ การเล่าเรื่องหรืออารมณ์ประมาณนี้มันเคยมีมาบ้างแล้ว แต่สำหรับหนังไทย นี่มันคือบรรยากาศไทยแท้ๆเลย เป็นอีกอรรถรสนึงที่ถูกจริตมาก แม้มันจะมีความเชยในบางซีน แต่ก็พอเข้าใจและมองข้ามไปได้เพื่อให้หนังมันเดินเรื่องไป ซึ่งอย่างน้อยๆ ช่วงไคลแม็กซ์ของเรื่องก็ทำได้ถูกใจอย่างมากเลย
.
สมแล้วที่หนังเรื่องนี้คือ "จดหมายรักถึงหนังไทย โดยผู้กำกับ ผู้รักหนังไทย คุณอุ๋ย นนทรีย์ นิมิบุตร"