เนื่องจากเวลาดูอนิเมะ/อ่านมังงะแปลไทย บางครั้งก็เป็นเรื่องดัง ๆ หรือเรื่องใหม่ ๆ แต่กลับรู้สึกว่ายังมีบางคำที่เหมือนจะไม่ได้ใช้กันแล้วในยุคนี้ หรือต่อให้ใช้ก็พบได้น้อยมากอย่างเช่น

คำสรรพนาม = ฉัน-เธอ ตู-เอ็ง ยัยนี่ ยัยบ๊อง ตาบ้า ฯลฯ
คำลงท้ายประโยค = จ๊ะ,จ้ะ,เจ้าค่ะ,ชะมัด
คำอุทานต่าง ๆ = แหม,ไอ้หยา,อะเจ้ย,อะจ๊าก,เวรตะไล
คำที่ดูไม่น่ามีคนใช้เยอะ = ปิดบัญชี,ป่วยการ,โสโครก,สมองทึบ,ขยะแขยง(ใช้ด่าคนโรคจิต),เหนื่อยหน่อยนะครับ ฯลฯ

ซึ่งผมเองที่สังเกตคำเหล่านี้ก็เริ่มสงสัยว่าทำไมเวลาแปลไทยมักใช้ศัพท์เหล่านี้กันหรือครับ และเพราะอะไรคนแปลถึงไม่ค่อยใช้ศัพท์ปัจจุบันกันหรือครับ(อย่างในทวิตเตอร์เองก็มีศัพท์ปัจจุบันมากมายที่ผมเองก็เพิ่งรู้จัก) หากท่านใดทราบก็สามารถมาตอบกันได้นะครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล.อยากทราบว่าคำศัพท์ที่ปมยกตัวอย่างมารวมถึงศัพท์อื่น ๆ ที่ใช้ในอนิเมะ/มังงะแปลไทยกันบ่อย ๆ ส่วนมากเป็นคำศัพท์ยุคไหนครับ