อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวในฐานะแม่ของลูกสาวนะคะ เรื่องหลักๆ ที่เรากังวล
Gap year ที่เมืองไทย ก็สุ่มเสี่ยงจะออกจากระบบยาวไป ยกตัวอย่าง สมมุติ เด็ก ญ ไปทำงาน 7
น้องผญ เจอเด็กหนุ่มนิสัยน่ารักที่ทำงาน ทำไงได้เคมีมันบอกว่าใช่ ผู้ใหญ่จะห้ามก็ยาก เลยลงเอยด้วยการอยู่กิน มีลูกกัน ถ้าลงเอยแบบนี้
เด็กคนนี้จะติดอยู่ในบ่วงรายได้ต่ำอย่างน้อยไปอีกหลายปี เพราะจะขยับขยายก็ยาก งานที่ค่าตอบแทนต่ำ ไหนจะค่ากินอยู่ ค่าลูกน้อย เวลาในแต่ละวันก็เหลือไม่มากที่จะศึกษาหาความรู้ต่อยอดเพื่ออนาคต อย่าลืมว่าเงินเดือนเมืองไทย มันเหลื่อมล้ำมาก
ในการที่จะเงยหน้าอ้าปาก จากจากวังวนรายได้ต่ำ มันต้องใช้ความพยายามมาก

ในขณะเดียวกัน ถ้าอยู่ประเทศที่โครงสร้างรายได้ไม่เหลี่ยมล้ำมาก ประกอบกับระบบสวัสดิการขั้นพื้นฐาน ทำให้พนักงานร้านอาหาร บาริสต้า ช่างทำผม ก็สามารถมีความเป็นอยู่ที่สะดวกสบาย มีบ้านน่ารักๆ สำหรับครอบครัวได้ตามอัตตภาพได้มากกว่าที่เมืองไทย

สรุปคือ ถ้าลูกสาวเราจะ แกปเยียร์ ก็ต้องเข้าใจตรงกันว่า ห้ามไปมีลูกก่อนในช่วงเวลานี้ อย่าพึ่งย้ายไปอยู่กินกับใครก่อน ขาดเหลือค่าเช่าบ้านอะไรแม่ช่วยก่อนได้ และต้องไม่ทำแกปเยียร์ที่เมืองไทย (ลูกมีพาสปอร์ตฝรั่งเศสค่ะ) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ใจเราคือ ไม่อยากให้ลูกสาวมีแกปเยียร์ค่ะ หวงลูก กลัวไปเจอคนไม่ดี มาเอาเปรียบลูกเรา อยากให้เรียนให้จบให้เรียบร้อยก่อน

สำหรับบางครอบครัวพ่อแม่บางคนกว่าจะแต่งงาน กว่าจะมีลูกคำนวณเวลาไว้แล้วว่าลูกจะเรียนจบก่อนตัวเองเกษียณ ถ้าลูก Gap Year ไป แล้วอาจจะทำให้เวลาที่วางแผนไว้ผิดพลาด และอาจทำให้เกิดปัญหาทางการเงินได้ค่ะ หรืออีกกรณีนึงคือลูก Gap Year ไปเที่ยวเล่นไม่ได้ใช้เวลาไปทำงานหาเงินก็ทำให้พ่อแม่ต้อง support ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ไปอีกซึ่งอาจจะมากกว่าค่าเทอมอีกก็เป็นได้ ผู้ปกครองบางคนกลัวว่า Gap Year แล้วจะลืมความรู้วิชาที่เรียนมา ทำให้ไปสอบแข่งขันเข้ามหาลัยกับเด็กรุ่นน้องไม่ได้ค่ะ ส่วนที่เคยเจอมาจากลูกเพื่อนแม่คือ Gap Year แล้วติดใจไม่กลับไปเรียนอีกเลย พ่อแม่ต้อง support ไปจนตายกันไปข้างค่ะ

- เด็กไทยไม่ค่อยทำงานพิเศษหาเงินเอง   เงินที่ใช้ในช่วงนั้นก็มาจากกระเป๋าพ่อแม่

- ค่านิยมคนไทยชอบให้เรียนจบเร็วๆยิ่งเร็วยิ่งดี

- คนไทยมักจะมองว่าเป็นการขี้เกียจ