ผมจับได้ ว่าเขาไปมีอะไรกับคนอื่นก่อนที่จะมาบอกว่าหมดรักผมครับ รู้ตอนแรก ผมใจสลาย ไม่คิดว่ามันจะถึงขั้นนี้ เขาบอกว่า ไม่มีความสุขตอนที่มีอะไรกัน แล้วทำไมบางครั้ง เธอถึงมาสะกิดกัน ผมถามทุกครั้งหลังจากมีอะไรกัน ว่าโอเคมั๊ย เขาตอบโอเคทุกครั้ง เธอบอกอยากลองมีอะไรกับคนอื่นดู พอได้ลองก็บอกว่า กับคนอื่นรู้สึกดีกว่า เอ้า แล้วที่ผ่านมาที่บอกว่าโอเค คืออะไรอ่ะ? แล้วจะมีคนอื่น ทำไมไม่บอกกันตรงๆ
มันเจ็บใจที่ผมเรียกร้องอะไรไม่ได้ เพราะผมก็เคยไปแอบคุยกับแฟนเก่า แต่ผมก็ไม่เคยไปเจอกับแฟนเก่านะ ไม่คิดจะไปเจอด้วย สมน้ำหน้าตัวเอง ที่เป็นต้นเหตุของทุกเรื่อง อยากหายไปเฉยๆ อยากจบแค่ตรงนี้ มันเหนื่อยเหลือเกิน ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมโดนนอกกายอย่างนี้ กับแฟนคนก่อน ผมก็โดนนอกกาย
ผมบอกเธอว่าผมรับได้ แต่เธอเหมือนไม่อยากให้ผมรับได้ เธออยากให้ผมโกรธเธอเกลียดเธอ ให้เลิกๆกัน ตัดขาดกันไปเลย แต่ยังมาเลี้ยงลูกช่วยกันเหมือนเดิม อย่ามาหวังกับผู้หญิงพังๆคนนี้เลย เธอบอกไม่อยากเห็นผมเสียใจแล้ว ให้ผมไปจากเธอซะที ในใจผมอ่อนล้าเต็มที เหนื่อย อยากพอแล้ว แต่พอคุยกับเขา ว่าข้อตกลงเดิมได้ไหม ห่างกันไปซัก 2 ปี จะมีคนใหม่ก็ได้ แต่ถ้าตอนนั้นยังไม่มีใคร ผมขอไปจีบเธอได้ไหม เธอก็ตอบว่าได้
แม้ผมจะเห็นความหวังริบหรี่ แต่ผมก็อยากจะเอาความหวังนี้แหละเดินต่อไป เออ ทำไงได้อ่ะ ใจมันรักไปแล้ว มันตัดเธอออกจากใจผมไม่ได้ซะที ผมไม่รู้สึกกับผู้หญิงคนไหนเลย พอมีลูกกัน มันก็ยิ่งผูกพัน ไม่อยากจากกันไปไหน มันคงเป็นบาปกรรมทีผมควรได้รับแล้วล่ะครับ มันอาจจะดูน่าสมเพช ไปรักทำไม คนที่เขาหมดรักเราแล้ว แต่ผมขอไปให้ถึงที่สุดก่อน ถ้าตอนนั้นไปต่อกันไม่ได้จริงๆ ผมจะได้ไม่มาเสียใจทีหลัง เพราะผมทำดีที่สุดแล้ว หลังจากนี้ก็เหมือนเดิมครับ แยกกันอยู่ จะมีใครก็แล้วแต่เขา แต่ผมก็จะไปหาลูกเหมือนเดิม ข้อตกลงเดิม ผมเลือกที่จะให้อภัยเธอ เพราะต้นเหตุมันมาจากผมเอง ผมรับได้ แต่ขออย่าให้มีอีกได้ไหม ขอแค่นี้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องราวความรักพังๆของผมครับ พอมีที่ระบายผมก็สบายใจขึ้นมานิดหน่อยครับ