สวัสดีครับ ผมอยากขอความกรุณาปรึกษาเกี่ยวกับการเป็น Introvet ของลูกสาวของผมครับ ก่อนอื่นผมขอบอกแบล็กกราวคร่าวๆของครอบครัวผมก่อนนะครับ ครอบครัวของเราเป็นครอบครัวไม่ได้ใหญ่มากครับ มีความสุขดีไม่ได้ขาดอะไร ทั้งการเงิน ความเป็นอยู่ การเลี้ยงดูลูกผมจะเป็นแบบสมัยใหม่ ผมอายุ 35 ลูกสาวอายุ 13 ลูกอยากทำอะไร ไปไหน ผมไม่เคยบังคับพาไปเที่ยว อยากกินอะไร อยากได้อะไรผมตามใจทุกอย่าง เวลาลูกทำสิ่งไม่ถูกต้องผมไม่ต่อว่า หรือ ตีลูกสักครั้ง จะพูดด้วยเหตุผลพูดดีๆ ลูกผมก็เชื่อฟังดีครับ ผมกับภรรยาจะทำงานต่างจังหวัด ลูกจะอาศัยอยู่กับคุณยาย ก็คือแม่ของภรรยาผมครับ แต่เราก็จะวิดีโอคอลคุยกันตลอด ตั้งแต่เล็กผมซื้อแท็ปเล็ตไว้ให้ลูกเล่นตั้งแต่อายุ 5 ขวบเพราะด้วยความที่คิดเองว่าลูกจะเหงา ไม่มีเพื่อนได้ดูการ์ตูน น่าจะดีเพราะคุณยายก็อายุมากแล้ว จะให้เล่นกับหลานตลอดเวลาคงจะไม่ไหว
บางครั้งลูกผมมีอาการหงุดหงิดง่ายเกินไป กับบางเรื่องที่ผมมองว่าไม่น่าจะหงุดหงิดอะไรขนาดนั้น ซึ่งอาการนี้ลูกผมจะแสดงออกกับคุณยายคนเดียวเลย ลูกไม่เคยแสดงออกหรือทำกิริยาแบบนี้กับผม หรือ ภรรยาเลย ผมมองว่าอาจจะด้วยคุณยายซึ่งจะเป็นคนที่ชอบบ่นตามประสาคนแก่สมัยโบราณครับ คือบ่นไปเรื่อย ผมบอกลูกว่าให้ปล่อยผ่าน ไม่ต้องสนใจคุณยายแก่แล้ว หลังจากนั้นก็เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็มีอาการแบบนี้อีก ซึ่งผมก็เข้าใจนะอารมณ์วัยรุ่น แล้วลูกผมเป็น introvert ด้วย และในเหตุการณ์ปกติทั่วไปในครอบครัวเราพูดคุยกันสนุกเฮฮากันปกติครับ แต่ลูกผมจะไม่ชอบคุยกับคนที่ไม่รู้จัก คือไม่คุยเลย ผมถามลูกว่าแล้วเวลาสั่งข้าวที่โรงเรียนทำยังไงลูกบอก ชี้ จะกินอะไรก็ชี้ แต่ก็จะมีพูดบ้าง หรือกรณีสั่งอาหารก็คุยกับไรเดอร์แบบนี้คุยได้ แต่ถ้าให้ไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อเองแบบนี้ไม่ไป ผมก็ถามว่าทำไมถึงไม่ไป ลูกบอกไม่ชอบคุย ไม่อยากคุย ในจังหวะนี้ผมเห็นสีหน้าแววตาลูกบ่งบอกว่า ชั้นไม่อยากทำในสิ่งที่ชั้นไม่ชอบเลย ชั้นไม่ชอบการบังคับ เรื่องเพื่อนๆของลูกก็มีปกติครับ เข้ากับเพื่อนได้ไม่มีปัญหา
ผมก็บอกลูกว่าถ้าหนูไม่ชอบการพูดคุย ก็ไม่เป็นไร แต่เราต้องสื่อสารบ้าง ต้องทำอะไรด้วยต้วเอง เผื่อป๊า(ผม) ไม่อยู่หนูจะได้ทำเองได้ ป๊ารักหนู ป๊าอยู่ข้างหนูนะลูก แววตาลูกตอนนั้นก็โอเคขึ้นครับ ซึ่งหลังจากนั้นผมค่อนข้างเครียดครับ เพราะผมกลัวว่าลูกจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แบบแก้ไขสถานการณ์ต่างๆไม่เป็น โดยรวมผมอยากให้ลูกยืนได้ด้วยตัวเอง อาจจะไม่ใช่ตอนนี้แต่ในอนาคตเราไม่รู้ได้เลยครับว่าอะไรจะเกิดขึ้น
อยากขอคำปรึกษาว่าผมควรจะแนะนำ หรือ พูดกับลูกยังไงดี ที่ให้เค้าเริ่มที่จะกล้าสื่อสารกับคนอื่นๆให้มากกว่านี้ครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
เมื่อลูกเป็น Introvert
บางครั้งลูกผมมีอาการหงุดหงิดง่ายเกินไป กับบางเรื่องที่ผมมองว่าไม่น่าจะหงุดหงิดอะไรขนาดนั้น ซึ่งอาการนี้ลูกผมจะแสดงออกกับคุณยายคนเดียวเลย ลูกไม่เคยแสดงออกหรือทำกิริยาแบบนี้กับผม หรือ ภรรยาเลย ผมมองว่าอาจจะด้วยคุณยายซึ่งจะเป็นคนที่ชอบบ่นตามประสาคนแก่สมัยโบราณครับ คือบ่นไปเรื่อย ผมบอกลูกว่าให้ปล่อยผ่าน ไม่ต้องสนใจคุณยายแก่แล้ว หลังจากนั้นก็เหมือนจะดีขึ้นแต่ก็มีอาการแบบนี้อีก ซึ่งผมก็เข้าใจนะอารมณ์วัยรุ่น แล้วลูกผมเป็น introvert ด้วย และในเหตุการณ์ปกติทั่วไปในครอบครัวเราพูดคุยกันสนุกเฮฮากันปกติครับ แต่ลูกผมจะไม่ชอบคุยกับคนที่ไม่รู้จัก คือไม่คุยเลย ผมถามลูกว่าแล้วเวลาสั่งข้าวที่โรงเรียนทำยังไงลูกบอก ชี้ จะกินอะไรก็ชี้ แต่ก็จะมีพูดบ้าง หรือกรณีสั่งอาหารก็คุยกับไรเดอร์แบบนี้คุยได้ แต่ถ้าให้ไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อเองแบบนี้ไม่ไป ผมก็ถามว่าทำไมถึงไม่ไป ลูกบอกไม่ชอบคุย ไม่อยากคุย ในจังหวะนี้ผมเห็นสีหน้าแววตาลูกบ่งบอกว่า ชั้นไม่อยากทำในสิ่งที่ชั้นไม่ชอบเลย ชั้นไม่ชอบการบังคับ เรื่องเพื่อนๆของลูกก็มีปกติครับ เข้ากับเพื่อนได้ไม่มีปัญหา
ผมก็บอกลูกว่าถ้าหนูไม่ชอบการพูดคุย ก็ไม่เป็นไร แต่เราต้องสื่อสารบ้าง ต้องทำอะไรด้วยต้วเอง เผื่อป๊า(ผม) ไม่อยู่หนูจะได้ทำเองได้ ป๊ารักหนู ป๊าอยู่ข้างหนูนะลูก แววตาลูกตอนนั้นก็โอเคขึ้นครับ ซึ่งหลังจากนั้นผมค่อนข้างเครียดครับ เพราะผมกลัวว่าลูกจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แบบแก้ไขสถานการณ์ต่างๆไม่เป็น โดยรวมผมอยากให้ลูกยืนได้ด้วยตัวเอง อาจจะไม่ใช่ตอนนี้แต่ในอนาคตเราไม่รู้ได้เลยครับว่าอะไรจะเกิดขึ้น
อยากขอคำปรึกษาว่าผมควรจะแนะนำ หรือ พูดกับลูกยังไงดี ที่ให้เค้าเริ่มที่จะกล้าสื่อสารกับคนอื่นๆให้มากกว่านี้ครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ