สวัสดีครับ ผมอายุ16ปีนะครับ ขออภัยในครับที่ผมเขียนกระทู้นี้มาด้วยความเห็นแก่ตัวของผมที่อยากให้ทุกคนมาลองอ่านเรื่องราวเล็กๆของผม🙇🙇
ผมรู้สึกว่าผมลืมเรื่องราวเล็กๆนี้ไม่ได้แล้วอยากเจอคนคนนี้อีกซักครั้งจริงๆ เหมือนจะเป็นปมของผมเลยหละมั้งครับ555 งั้นจะเริ่มเข้าเรื่องเลยนะครับ
มันเป็นตอนสมัยเด็กๆของผมครับ ช่วงนั่นผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากเล่นเกมไร้จุดหมายไปวันๆ เฟสยังไม่รู้ระบบอะไรเลยครับ555 เป็นช่วงสมัยผมอายุ9 ขวบได้หละมั้งครับ ผมได้เจอคนคนนึงครับที่เล่นเกมด้วยกัน(เกมRovครับ)เป็นช่วงสมัยชีชั่น4-6ละมั้งครับผมไม่รู้หรอกนะครับว่าผมกับเพื่อนคนนี้เจอกันได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็เล่นเกมด้วยกันแล้วหละครับ ผมกับเพื่อนคนนี้ก็คุยกันเรื่อยๆ ผมไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไปไวแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็ชวนเล่นเกมกันบ่อยๆ เพื่อนผมสร้างกิลด้วยหล่ะครับกับเพื่อนๆของเขา ผมไปขอเข้าด้วยหรือเขาชวนผม ผมก็จำไม่ได้เหมือนกันครับแหะๆ แต่รู้อีกทีผมก็อยากเข้ากิลด้วย จนกระทั่งผมไปสร้างไอดีใหม่แล้วตั้งชื่อย่อเหมือนกิลเขาแล้วหละครับ5555 ทุกคนอาจจะมองว่ามัน ตลกดี แต่ผมตอนนั้นผมอยากเข้ากิลด้วยจนจะบ้าเลยหละครับ555 พอผมเข้ากิลด้วยแล้ว ผมก็เห็นเพื่อนๆในกิลมีแต่คนเก่งๆ แรงค์สูงกันทั้งนั้น อีกทั้งเพื่อนผมก็มีตี้หรือเพื่อนของเขาที่เล่นด้วยกันประจำ คือจะบอกว่าผมเป็นไก่คนเดียวในกิลก็ได้นะครับ5555
จนกระทั่งมีอยู่วันนึงครับ ผมเกิดรู้สึกว่าตัวเองกระจอกเกินไป เล่นก็ไม่ได้เรื่อง กลัวว่าจะไม่มีใครคอยเล่นด้วยครับ55 เพราะจะเป็นตัวถ่วงเกินไป จนผมรู้ว่ามีระบบแรงค์ เพื่อนผมก็พยายามไต่แรงกัน แต่ผมกับไม่ได้เก่งเหมือนใครเขา ผมก็ลองเล่นแรงค์ดูครับ คือผมเล่นไม่ได้เรื่องเลยแหละ ตอนนั้นผมอยู่แค่ซิลเวอร์-โกล สูงสุดฝีมือผมแล้วหละครับ555 จนผมได้ลองฝึกสิ่งต่างๆดูเรื่อยๆ เพื่อพัฒณาฝีมือครับ ติดจนแทบจะไม่อยากไปโรงเรียนเลยครับ และเล่นจะดึกดื่น จะเรียกได้ว่านอนดึกมากๆสำหรับเด็ก9ขวบเลยหละครับ จนผมรู้ทริกต่างๆมากขึ้น แต่มันก็ยังไม่พอครับ จู่ๆวันใดวันหนึ่งผมได้เห็นว่าเพื่อนผมคนนั้นพยายามจะขึ้นแรงสูงสุดของเกมตอนนั้น(แรงค์คอน) ที่คนในกิลยังไม่มีใครเคยขึ้นมาก่อน จนผมเกิดคิดโลภขึ้นมาครับ ว่าถ้าผมขึ้นไปถึงแรงค์นั้นแล้วเพื่อนคนนั้นจะชมผมไหม ว่าเก่ง ความคิดเหมือนเด็กเลยใช่ไหมครับ555 จนผมติดเกมมากๆๆ เล่นได้Mvpครั้งแรกผมดีใจมาก จนแชร์ลงเฟสเลยครับ555 เพื่อนคนนั้นมากดถูกใจโพสให้ผมด้วยหละครับ555 ผมเริ่มเป็นเด็กติดเกมมากๆ ไปโรงเรียนผมยังแอบหนีกลับมาบ้านเลยครับ พอดีบ้านผมอยู่ไกล้โรงเรียนครับ ผมคิดว่าจะต้องเก่งขึ้นๆ อยากเล่นอยู่ตลอดเวลา วันใดวันนึงนี่แหละครับ เพื่อนคนนั้นผมชวนเล่นด้วยผมก็เข้าเลขห้องที่เขาให้มา แต่หน้ากดจับคู่ดันไม่มีเพื่อนผม ผมเลยไม่กดยืนยันเข้าเกม จนต้องรอ1นาทีเลยครับ55 เพื่อนผมบอกว่าทำไมไม่กดไอ่(ชื่อของผมครับ)555 ผมเลยบอกว่าหายไปไหนทำไมไม่เห็นกดมาด้วยกัน เพื่อนผมบอกว่า กูเล่นไอดีใหม่โว้ยยย(555) มีเขิลกันบ้างแหละผม55 หลังจากผ่านมาเรื่อยๆ ผมก็ติดเกม เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทริกใหม่ๆ เก่งขึ้นเรื่อยๆ เล่นทั้งวันทั้งคืน จนสายตาไม่ค่อยดี
แต่อยู่ดีๆเพื่อนผมก็เหมือนเลิกเล่น แล้วในกิลก็ไม่ได้ติดต่อกัน พอผมมาดูในแชทแม็กเซ็นเจอร์ ผมก็รู้ว่าแชทที่ผ่านมามันหายไปแล้วใช่แล้วครับเพื่อนผมเฟสหายไป เหมือนช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่เฟสดับบ่อยๆด้วยครับ เป็นช่วงที่ว่าพวกวัยรุ่นมักจะชอบแกล้งรายงานสแปมเฟสเพื่อนเล่นๆแต่ดันโดนจริงครับ ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก ตอนนั้นผมลองค้นชื่อเฟสเพื่อนผม เผื่อจะเจอว่าสร้างใหม่อะไรหรือเปล่า ตอนนั้นเพื่อนผมไม่ค่อยเยอะด้วย ผมลองค้นเชื่อเฟส ชื่อเล่น หรือชื่อที่เคยตั้ง ก็ไม่เจอครับ ผมรู้สึกขาดอะไรซักอย่างไป เป้าหมายของผมตลอดการเล่นเกม คนที่ผมอยากจะขึ้นแรงค์สูงๆแล้วไปให้ดู อยากจะเล่นด้วยกันอีก อยากจะเป็นคนแบกบ้าง ผมเล่นทีไรก็เป็นตัวถ่วง ตอนผมเก่งขึ้น(ผมขึ้นแรงค์คอนแล้วนะครับช่วงเวลานั)ผมอยากจะเป็นฝ่ายแบกบ้าง แต่เพื่อนผมก็ไม่อยู่แล้วละครับ555 โพสที่ผมแชร์ครั้งแรกของผมยังอยู่อยู่เลยครับ55 ผมลองไปค้นชื่อของเพื่อนผมในเกมก็พบว่าไอดียังอยู่ แต่เหมือนจะเลิกเล่นไปเฉยๆ ผมเลยขอเพื่อนไปครับตอนนั้น เหมือนผ่านมาเป็นเวลานาน เพื่อนผมก็รับเพื่อนมั้งครับ แต่เวลามันก็ผ่านไปเร็วจริงๆ ผมก็หาชื่อเพื่อนคนนั้นไม่เจออีกแล้ว น่าจะเปลี่ยนชื่อมั้งครับ ผมจำไม่ได้ซะแล้ว ผมไปอ่านแชทเก่าๆที่คุยกันสนุกมากครับ55 ถึงจะเห็นแค่แชทที่ผมพิมพ์ ผมก็รู้ว่ารู้จักมานานจริงๆ
ผมก็โตขึ้นเรื่อยๆละครับ เฟสที่เคยคุยด้วยกันของผมก็หายไป เพราะตอนนั้นเป็นเด็กหล่ะครับ สร้างอะไรก็จำไม่เคยได้ ผมก็ไม่ได้เข้าเฟสนั้นอีกเลยครับหลังอะไรผ่านไปๆ ผมก็แค่รู้สึกว่าต้องเล่นเก่งๆ ถึงจะมีคนเล่นด้วยบ่อยๆ จะได้ไม่ต้องเล่นคนเดียวอีก จะได้มีเพื่อนเล่นด้วย ผมเจอคนมากมายส่วนมากจะเป็นคนวัยทำงานแล้วครับ ส่วนผมก็เด็กน้อย เจอคนมากมายมีคนชมผมว่าเก่งบ้าง โดนด่าบ้าง บ้างครั้งเจอพวกโยนเกมงอนเพื่อนแล้วไม่ยอมขยับ ตอนนั้นผมร้องไห้เลยครับ55 ทำไมไม่ตั้งใจเล่น ผมแค่อยากชนะเอง จนพี่แท้ๆของผมที่อยู่ข้างๆ บอกว่าเลิกเล่นเถอะ555555 ตอนนี้ผมก็ยังงงครับว่าผมร้องไห้ทำไม555 แต่ก็อย่างว่าแหละครับ เด็กคนนึงที่ทุ่มเท เล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ อย่างผมมันก็งัแหละครับ คิดว่าทำไมคนในทีมไม่ตั้งใจเล่นอย่างผมบ้าง ผมทุ่มเทขนาดนี้ทำไมไม่เห็นอกเห็นใจคนที่ตั้งใจเล่นเลย ความคิดผมมันเด็กจริงๆครับ ผมเป็นแค่เด็กวัย10ขวบ แต่มาเล่นอยู่แถวๆแรงค์ต้นๆของเกม พวกผู้ใหญ่เขาก็คงงงครับ555 อะไรจะขนาดนั้น ก็แค่เกม เพื่อนในเกมเคยถามผมอายุเท่าไหร่ เป็นพี่สาวที่รู้จักในเกมครับ พี่เขานึกว่าผมเป็นพวกวัยรุ่น พอผมเปิดไมค์พูดนั่นแหละครับ พี่เขาเอ๋อเลยสิครับเด็กน้อยที่ไหนมันแย่งโทรศัพท์พี่มันเล่นรึป่าว55555 ผมก็เล่นเกมมาเรื่อยๆนั่นแหละครับทุกวันนั จนตอนนี้ผมเลิกแล้วหล่ะครับ ผมรู้สึกหมดไฟในการเล่นของผม รู้สึกไม่มีเป้าหมาย
เป้าหมายของผมมันหมดไป ตั้งแต่เพื่อนผมไม่มีแล้วครับ555 ไม่รู้จะเล่นไปทำไม เป็นคนแรกเลยครับที่ทำให้ผมอยากเล่นให้เก่งขึ้น อยากเล่นด้วยอีก แต่พอผมเล่นเก่งเล่นพอได้แล้ว เพื่อนผมก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ครับ555 ทุกวันนี้ยังคิดอยู่ว่าสบายดีไหม แต่เพื่อนคนนี้คงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วหละครับ เพราะช่วงนั้นอายุผมกับเขาก็ห่างกันซะด้วย ไม่เจอกันนานมากแล้วครับ ผมยังจำได้ลางๆ
ทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องไร้สาระของผมเองแหละครับ รู้สึกอยากเล่าให้ใครซักคนฟัง เหตุผลที่ผมเล่นเกม แล้วเป้าหมายในการเล่นของผม ผมไม่ชอบคำพูดที่ด่าผมว่ากระจอกเลยครับ มันรู้สึกเหมือนที่ผมพยายามทั้งหมดมันไร้ค่า
น่าเสียดายนะครับเพื่อนผมไม่ทันได้เห็นสิ่งที่ผมพยายาม ผมคิดอยู่ทุกคืนเลยครับว่าถ้ายังอยู่ยังจะเล่นด้วยกันอีกไหม หรือเขาจะเก่งกว่าผมมากๆ หรือผมคิดเรื่องนี้อยู่คนเดียว ประสบการณ์เล่นเกม คนที่ทำให้ผมมีเป้าหมายครั้งแรก
คงหมดแค่นี้แหละครับ ผมคงปลดปล่อยจากความกังวลนี้แล้ว หวังว่าซักวันเขาจะผ่านมาเห็นบ้าง ความรู้สึกของผมตลอดที่เล่นด้วยกัน และตลอดที่รู้จักกัน
ใครที่อ่านมาถึงขอบคุณมากนะครับที่มาฟังผมบ่นยาวขนาดนี้ ผมแค่รู้สึกปลดปล่อยมากขึ้น ผมน่าจะปลดปมนี้ของผมได้แล้วหละครับ ที่คิดมาตลอดที่ผมไม่ได้เจอเพื่อนคนนั้น ผมอยากเจออีกครั้งตลอด จาก[T]Tong><
อะไรเนี่ยผมใช้เวลาระบายผมรู้สึกผมถึง2ชมเลยหรอ ผมเริ่มเขียนตอนตี3 นะครับ ตอนนี้ก็ตี5ซะแล้ว
ลาก่อน นะครับ.
เรื่องราวของผม
ผมรู้สึกว่าผมลืมเรื่องราวเล็กๆนี้ไม่ได้แล้วอยากเจอคนคนนี้อีกซักครั้งจริงๆ เหมือนจะเป็นปมของผมเลยหละมั้งครับ555 งั้นจะเริ่มเข้าเรื่องเลยนะครับ
มันเป็นตอนสมัยเด็กๆของผมครับ ช่วงนั่นผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากเล่นเกมไร้จุดหมายไปวันๆ เฟสยังไม่รู้ระบบอะไรเลยครับ555 เป็นช่วงสมัยผมอายุ9 ขวบได้หละมั้งครับ ผมได้เจอคนคนนึงครับที่เล่นเกมด้วยกัน(เกมRovครับ)เป็นช่วงสมัยชีชั่น4-6ละมั้งครับผมไม่รู้หรอกนะครับว่าผมกับเพื่อนคนนี้เจอกันได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็เล่นเกมด้วยกันแล้วหละครับ ผมกับเพื่อนคนนี้ก็คุยกันเรื่อยๆ ผมไม่รู้เลยว่าเวลามันผ่านไปไวแค่ไหน รู้ตัวอีกทีก็ชวนเล่นเกมกันบ่อยๆ เพื่อนผมสร้างกิลด้วยหล่ะครับกับเพื่อนๆของเขา ผมไปขอเข้าด้วยหรือเขาชวนผม ผมก็จำไม่ได้เหมือนกันครับแหะๆ แต่รู้อีกทีผมก็อยากเข้ากิลด้วย จนกระทั่งผมไปสร้างไอดีใหม่แล้วตั้งชื่อย่อเหมือนกิลเขาแล้วหละครับ5555 ทุกคนอาจจะมองว่ามัน ตลกดี แต่ผมตอนนั้นผมอยากเข้ากิลด้วยจนจะบ้าเลยหละครับ555 พอผมเข้ากิลด้วยแล้ว ผมก็เห็นเพื่อนๆในกิลมีแต่คนเก่งๆ แรงค์สูงกันทั้งนั้น อีกทั้งเพื่อนผมก็มีตี้หรือเพื่อนของเขาที่เล่นด้วยกันประจำ คือจะบอกว่าผมเป็นไก่คนเดียวในกิลก็ได้นะครับ5555
จนกระทั่งมีอยู่วันนึงครับ ผมเกิดรู้สึกว่าตัวเองกระจอกเกินไป เล่นก็ไม่ได้เรื่อง กลัวว่าจะไม่มีใครคอยเล่นด้วยครับ55 เพราะจะเป็นตัวถ่วงเกินไป จนผมรู้ว่ามีระบบแรงค์ เพื่อนผมก็พยายามไต่แรงกัน แต่ผมกับไม่ได้เก่งเหมือนใครเขา ผมก็ลองเล่นแรงค์ดูครับ คือผมเล่นไม่ได้เรื่องเลยแหละ ตอนนั้นผมอยู่แค่ซิลเวอร์-โกล สูงสุดฝีมือผมแล้วหละครับ555 จนผมได้ลองฝึกสิ่งต่างๆดูเรื่อยๆ เพื่อพัฒณาฝีมือครับ ติดจนแทบจะไม่อยากไปโรงเรียนเลยครับ และเล่นจะดึกดื่น จะเรียกได้ว่านอนดึกมากๆสำหรับเด็ก9ขวบเลยหละครับ จนผมรู้ทริกต่างๆมากขึ้น แต่มันก็ยังไม่พอครับ จู่ๆวันใดวันหนึ่งผมได้เห็นว่าเพื่อนผมคนนั้นพยายามจะขึ้นแรงสูงสุดของเกมตอนนั้น(แรงค์คอน) ที่คนในกิลยังไม่มีใครเคยขึ้นมาก่อน จนผมเกิดคิดโลภขึ้นมาครับ ว่าถ้าผมขึ้นไปถึงแรงค์นั้นแล้วเพื่อนคนนั้นจะชมผมไหม ว่าเก่ง ความคิดเหมือนเด็กเลยใช่ไหมครับ555 จนผมติดเกมมากๆๆ เล่นได้Mvpครั้งแรกผมดีใจมาก จนแชร์ลงเฟสเลยครับ555 เพื่อนคนนั้นมากดถูกใจโพสให้ผมด้วยหละครับ555 ผมเริ่มเป็นเด็กติดเกมมากๆ ไปโรงเรียนผมยังแอบหนีกลับมาบ้านเลยครับ พอดีบ้านผมอยู่ไกล้โรงเรียนครับ ผมคิดว่าจะต้องเก่งขึ้นๆ อยากเล่นอยู่ตลอดเวลา วันใดวันนึงนี่แหละครับ เพื่อนคนนั้นผมชวนเล่นด้วยผมก็เข้าเลขห้องที่เขาให้มา แต่หน้ากดจับคู่ดันไม่มีเพื่อนผม ผมเลยไม่กดยืนยันเข้าเกม จนต้องรอ1นาทีเลยครับ55 เพื่อนผมบอกว่าทำไมไม่กดไอ่(ชื่อของผมครับ)555 ผมเลยบอกว่าหายไปไหนทำไมไม่เห็นกดมาด้วยกัน เพื่อนผมบอกว่า กูเล่นไอดีใหม่โว้ยยย(555) มีเขิลกันบ้างแหละผม55 หลังจากผ่านมาเรื่อยๆ ผมก็ติดเกม เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ทริกใหม่ๆ เก่งขึ้นเรื่อยๆ เล่นทั้งวันทั้งคืน จนสายตาไม่ค่อยดี
แต่อยู่ดีๆเพื่อนผมก็เหมือนเลิกเล่น แล้วในกิลก็ไม่ได้ติดต่อกัน พอผมมาดูในแชทแม็กเซ็นเจอร์ ผมก็รู้ว่าแชทที่ผ่านมามันหายไปแล้วใช่แล้วครับเพื่อนผมเฟสหายไป เหมือนช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่เฟสดับบ่อยๆด้วยครับ เป็นช่วงที่ว่าพวกวัยรุ่นมักจะชอบแกล้งรายงานสแปมเฟสเพื่อนเล่นๆแต่ดันโดนจริงครับ ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก ตอนนั้นผมลองค้นชื่อเฟสเพื่อนผม เผื่อจะเจอว่าสร้างใหม่อะไรหรือเปล่า ตอนนั้นเพื่อนผมไม่ค่อยเยอะด้วย ผมลองค้นเชื่อเฟส ชื่อเล่น หรือชื่อที่เคยตั้ง ก็ไม่เจอครับ ผมรู้สึกขาดอะไรซักอย่างไป เป้าหมายของผมตลอดการเล่นเกม คนที่ผมอยากจะขึ้นแรงค์สูงๆแล้วไปให้ดู อยากจะเล่นด้วยกันอีก อยากจะเป็นคนแบกบ้าง ผมเล่นทีไรก็เป็นตัวถ่วง ตอนผมเก่งขึ้น(ผมขึ้นแรงค์คอนแล้วนะครับช่วงเวลานั)ผมอยากจะเป็นฝ่ายแบกบ้าง แต่เพื่อนผมก็ไม่อยู่แล้วละครับ555 โพสที่ผมแชร์ครั้งแรกของผมยังอยู่อยู่เลยครับ55 ผมลองไปค้นชื่อของเพื่อนผมในเกมก็พบว่าไอดียังอยู่ แต่เหมือนจะเลิกเล่นไปเฉยๆ ผมเลยขอเพื่อนไปครับตอนนั้น เหมือนผ่านมาเป็นเวลานาน เพื่อนผมก็รับเพื่อนมั้งครับ แต่เวลามันก็ผ่านไปเร็วจริงๆ ผมก็หาชื่อเพื่อนคนนั้นไม่เจออีกแล้ว น่าจะเปลี่ยนชื่อมั้งครับ ผมจำไม่ได้ซะแล้ว ผมไปอ่านแชทเก่าๆที่คุยกันสนุกมากครับ55 ถึงจะเห็นแค่แชทที่ผมพิมพ์ ผมก็รู้ว่ารู้จักมานานจริงๆ
ผมก็โตขึ้นเรื่อยๆละครับ เฟสที่เคยคุยด้วยกันของผมก็หายไป เพราะตอนนั้นเป็นเด็กหล่ะครับ สร้างอะไรก็จำไม่เคยได้ ผมก็ไม่ได้เข้าเฟสนั้นอีกเลยครับหลังอะไรผ่านไปๆ ผมก็แค่รู้สึกว่าต้องเล่นเก่งๆ ถึงจะมีคนเล่นด้วยบ่อยๆ จะได้ไม่ต้องเล่นคนเดียวอีก จะได้มีเพื่อนเล่นด้วย ผมเจอคนมากมายส่วนมากจะเป็นคนวัยทำงานแล้วครับ ส่วนผมก็เด็กน้อย เจอคนมากมายมีคนชมผมว่าเก่งบ้าง โดนด่าบ้าง บ้างครั้งเจอพวกโยนเกมงอนเพื่อนแล้วไม่ยอมขยับ ตอนนั้นผมร้องไห้เลยครับ55 ทำไมไม่ตั้งใจเล่น ผมแค่อยากชนะเอง จนพี่แท้ๆของผมที่อยู่ข้างๆ บอกว่าเลิกเล่นเถอะ555555 ตอนนี้ผมก็ยังงงครับว่าผมร้องไห้ทำไม555 แต่ก็อย่างว่าแหละครับ เด็กคนนึงที่ทุ่มเท เล่นเกมเป็นชีวิตจิตใจ อย่างผมมันก็งัแหละครับ คิดว่าทำไมคนในทีมไม่ตั้งใจเล่นอย่างผมบ้าง ผมทุ่มเทขนาดนี้ทำไมไม่เห็นอกเห็นใจคนที่ตั้งใจเล่นเลย ความคิดผมมันเด็กจริงๆครับ ผมเป็นแค่เด็กวัย10ขวบ แต่มาเล่นอยู่แถวๆแรงค์ต้นๆของเกม พวกผู้ใหญ่เขาก็คงงงครับ555 อะไรจะขนาดนั้น ก็แค่เกม เพื่อนในเกมเคยถามผมอายุเท่าไหร่ เป็นพี่สาวที่รู้จักในเกมครับ พี่เขานึกว่าผมเป็นพวกวัยรุ่น พอผมเปิดไมค์พูดนั่นแหละครับ พี่เขาเอ๋อเลยสิครับเด็กน้อยที่ไหนมันแย่งโทรศัพท์พี่มันเล่นรึป่าว55555 ผมก็เล่นเกมมาเรื่อยๆนั่นแหละครับทุกวันนั จนตอนนี้ผมเลิกแล้วหล่ะครับ ผมรู้สึกหมดไฟในการเล่นของผม รู้สึกไม่มีเป้าหมาย
เป้าหมายของผมมันหมดไป ตั้งแต่เพื่อนผมไม่มีแล้วครับ555 ไม่รู้จะเล่นไปทำไม เป็นคนแรกเลยครับที่ทำให้ผมอยากเล่นให้เก่งขึ้น อยากเล่นด้วยอีก แต่พอผมเล่นเก่งเล่นพอได้แล้ว เพื่อนผมก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ครับ555 ทุกวันนี้ยังคิดอยู่ว่าสบายดีไหม แต่เพื่อนคนนี้คงโตเป็นผู้ใหญ่แล้วหละครับ เพราะช่วงนั้นอายุผมกับเขาก็ห่างกันซะด้วย ไม่เจอกันนานมากแล้วครับ ผมยังจำได้ลางๆ
ทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องไร้สาระของผมเองแหละครับ รู้สึกอยากเล่าให้ใครซักคนฟัง เหตุผลที่ผมเล่นเกม แล้วเป้าหมายในการเล่นของผม ผมไม่ชอบคำพูดที่ด่าผมว่ากระจอกเลยครับ มันรู้สึกเหมือนที่ผมพยายามทั้งหมดมันไร้ค่า
น่าเสียดายนะครับเพื่อนผมไม่ทันได้เห็นสิ่งที่ผมพยายาม ผมคิดอยู่ทุกคืนเลยครับว่าถ้ายังอยู่ยังจะเล่นด้วยกันอีกไหม หรือเขาจะเก่งกว่าผมมากๆ หรือผมคิดเรื่องนี้อยู่คนเดียว ประสบการณ์เล่นเกม คนที่ทำให้ผมมีเป้าหมายครั้งแรก
คงหมดแค่นี้แหละครับ ผมคงปลดปล่อยจากความกังวลนี้แล้ว หวังว่าซักวันเขาจะผ่านมาเห็นบ้าง ความรู้สึกของผมตลอดที่เล่นด้วยกัน และตลอดที่รู้จักกัน
ใครที่อ่านมาถึงขอบคุณมากนะครับที่มาฟังผมบ่นยาวขนาดนี้ ผมแค่รู้สึกปลดปล่อยมากขึ้น ผมน่าจะปลดปมนี้ของผมได้แล้วหละครับ ที่คิดมาตลอดที่ผมไม่ได้เจอเพื่อนคนนั้น ผมอยากเจออีกครั้งตลอด จาก[T]Tong><
อะไรเนี่ยผมใช้เวลาระบายผมรู้สึกผมถึง2ชมเลยหรอ ผมเริ่มเขียนตอนตี3 นะครับ ตอนนี้ก็ตี5ซะแล้ว