ขอท้าวความก่อนนะค่ะว่า เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ค่ะ มีก็เหมือนไม่มี เหมือนเกิดมาอาภัพเรื่องเพื่อนค่ะ
>>>> เริ่มเลยละกันค่ะ เรารู้จักเพื่อนคนนึงในฐานะที่ทำงานที่เดียวกันนานแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีได้มั้ง ตอนนี้นางทำงานที่เดียวกับเรานั้นล่ะ
คือห้างสรรพสินค้าในเขตบางพลี สีเขียว ไม่ขอเอ่ยชื่อนะค่ะ เธอคนนั้นชื่อ นาง กอ นางทำแผนกเบเกอรี่ค่ะ นางนิสัยดีนะตอนนั้น เฟรนลี่สุด บริการดี
ยิ้มง่าย ตัดตอนละกัน หลังจากนั้นมานาง กอ ได้ออกมาจากบริษัทที่ทำงานด้วยกัน มาทำเป็นเด็กเสรืฟแถวย่านศรีนครินทร์ค่ะ แต่นั้นมาไปไหนด้วยกันไม่บ่อยค่ะ นานๆจะไปไหนด้วยกัน เราจะหยุดทุกวันจันทร์ พร้อมกับ นางกอ นางที่ทำงานนาง กอ มีเพื่อนมากมาย นั้นอาจเป็นเพราะว่าเค้าจะสนิทกับเพื่อนที่โน้นมากกว่าไหม ไม่แน่ใจค่ะ เพราะคนเราอะไรเปลี่ยนใจ แต่พอมาวันนึง เราจะไปไหนกันจะนัดก่อนประมาน 1 อาทิตย์เพื่อจองตัวนางไว้ก่อน คนอื่นจะตัดหน้าไป
นางตอบว่า จร้า.... แต่พอใกล้จะถึงก่อน 1 วัน นางกอ บอกว่า "เดี๋ยวให้คำตอบอีกทีนะยังไม่รับปาก" จนมาถึงวันเจอกันก็ยังไม่ได้คำตอบจากนางกอ แต่ด้วยเนื้องานอาจะจะเลิกเลตบ้าง ตี2-ตี3 ทุกวัน คิดว่านางคงเหนื่อย ถ้าคนเราไม่ไหวก็บอกก่อนจะถึงนัดก่อนก็ได้ค่ะ จริงไหม? ด้วยเราไม่มีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วย จะอ่อนไหว Sensitive ในเรื่องนี้มากไง มันก็หลายครั้งนะที่เป็นแบบนี้ เรารู้สึกเหมือนเพื่อนคนนี้ไม่อยากคบเราแล้ว เพราะเราคิดว่า เค้าอาจมีเพื่อนใหม่ที่ทำงานที่ดีกว่าเรา ใกล้ชิดจนลืมเราไปก็ได้ค่ะ เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไรดีค่ะ กับเรื่องนี้ ควรจะตัดความเป็นเพื่อนไปเลย หรือ นานๆไปไหนมาไหนด้วยกัน ดี หรือ รักษาความเป็นเพื่อนไว้ค่ะ ขอความคิดเห็นจากเพื่อนด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ