เส้นทาวชีวิตหลังจะติดHIV คือทำใจไว้แล้วละ ว่าก็ไม่รอด อุทาหรณ์

ตอนนี้ผมยังเรียนอยู่ชีวิตมหาลัยก็แบบนี้แหละครับเจอเพื่อนเที่ยวละก็ตามกันไป พอเมาเสร็จก็มีหญิงมาหาถึงโต๊ะแรกๆก็จะแยกย้ายแล้วเขาบอกไปส่งที่ห้อง
ไอ้เราก็สุภาพบุรุษสะด้วยสิทีนี้ก็ไปส่งเขาเราก็เมาด้วยกลัวด่าน เขาก็บอกว่าด่านเยอะนะกลับบ้านได้หรอมานอนกับเราก่อนก็ได้  ด้วยความเมาผมก็ขึ้นไปนอนกับเขา พอผมกำลังจะหลับเขาก็มาจับน้องชายผม ผมก็แข็ง ด้วยความเมาก็ลืมป้องกันอะไรด้วย พอตื่นเช้ามามันมีคาบของ เรา กับเขาติดที่นอนเขาเราด้วยความตกใจเรารีบใส่เสื้อผ้าไปซื้อยาคุมให้เขา แบบฉุกเฉินไอ้เราก็กลัวท้อง พอไปซื้อให้เขาเสร็จเขาพูดว่า เธอเราขอโทษนะที่เราทำแบบนั้นเราเมาแต่เรามีเรื่องจะบอกกับเธอว่าเรามีโรคติดต่อHIV  ตอนที่เขาบอกผม เข่าอ่อ่นขาไม่มีเเรงทันทีร้องไห้หนักมากและแบบเป็นซิงแรกผมด้วยที่ต้องมาเจอแบบนี้ ผ่านมา5วันละครับตอนนี้ก็พยามทำใจกับมันอยู่ถึง กินข้าวไม่ลง และวิชาที่เรียนก็เกี่ยวกับความจำด้วย แต่ยังไม่ไปตรวจแต่ตอนนี้ผมคิดว่ายังไงก็ติดครับ อย่างน้อยผมก็ได้เอาสิ่งที่ผมเจอมาบอกกับเพื่อนๆทีมาอ่านกระทู้นี้นะครับ ว่าอะไรที่ผิดพลาดแล้วไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้แต่เราสามารถปรับตัวและแก้ไขกับมันได้ครับ อีก3เดือนผมจะมาบอกนะครับว่าผมเป็นอย่างไร ถ้าผมไม่จบชีวิตตัวเองก่อน😢
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่