ผมจะเล่าประสาบการณ์ที่เกือบทำให้ผมตายทั้งเป็นให้ฟังครับ  -*-
คืนหนึ่งผมปัดแอพจนได้พบกับ นศ.หญิงคนนึงเธออยู่ปี4 (เอิน) นามสมมุติ ม.ธุรกิจแห่งนึงย่านบางกะปิ
ที่สำคัญคือ เธอเป็นเริมและรู้ตัวว่าเป็นแต่จงใจที่จะแพร่เชื้อครับ ผมเคยถามถึงแผลมุมปากเธอ ซึ่งผมไม่แน่ใจและไม่เคยเห็นไม่เคยเป็น จึงได้แต่สงสัย จนวันนึงผมเผลอถามว่า เป็นเริมรึเปล่า? เธอบอกไม่ แล้วยังหลอกผมว่าแผลที่ปากเธอคืออาการแพ้น้ำปลาร้าที้กินมาวันก่อน และพระเจ้าก็ช่วยผมคือผมดันไปเจอยาที่เธอใช้แอบทาเริมพกติดตัวในกระเป๋าโดยไม่เจตนา ชื่อยามันอ่านว่า REAM อะไรสักอย่างผมสงสัย เลยลองไปsearch google แล้วผมก็ได้พบคำตอบที่แท้จริง มันคือยารักษาโรคเริม ชนิดทาเพื่อบรรเทา
และเธอใช้มันเกือบมาแล้วจนใกล้หมดหลอด ทันที่ผมรู้จึงรีบเอาตัวออกมาโดยยังไม่พูดถึงเรื่องยา ทันทีที่ออกจากห้องแล้วผมรีบขับไปยังรพ. ช่วงตี3 เพื่อตรวจหาโรคว่าผมจะติดไหม ตรวจกามโรคทุกชนิด
เมื่อผมแน่ใจว่าผมปลอดภัย ผมจึงได้ติดต่อไปหาเธอว่าให้เรื่องนี้แล้วขอให้เธอหยุด!! แต่มันไม่เป็นผล เธอรีบบล็อคผม ก่อนที่ผมจะออกมาแฉ เธอรู้ว่าผมจะออกมาพูด ทันใดนั้นเธอก็รีบย้ายที่อยู่ไปเขตอื่นแล้ว เท่าที่ทราบเธอจะย้ายไปเรื่อยๆตามเขตต่างๆ  ปัจจุบันเธอยังคงหาเหยื่อไปหลับนอนอยู่ด้วยเสมอ และนัดไปเรื่อยๆทั้งจากร้านเหล้าก็ดี จากในแอพก็ดี ภายนอกเธอเหมือนนศ.ทั่วไป และเชื่อเถอะครับผมถามเธอถึงวินาทีสุดท้ายเธอยังโกหกว่าเธอไม่ได้มีโรคติดต่อ แต่ผมเจอหลักฐานผมถึงได้รู้ว่าเธอจงใจกระจายให้คนอื่นติดโดนอาศัยการหาคู่นอนไปเรื่อยๆ ผมคุยกับเธอได้ไม่ถึงชม. เธอก็แชร์โลให้ผมมาที่ห้องแล้ว ใครเจอหญิงคนนี้ ควรรีบออกห่าง เพราะคุณอาจจะไม่โชคดีครับ ผลตรวจผมไม่ติดหมอแจ้งว่าผมเป็นส่วนน้อยมากๆที่ไม่ติดเนื่องจากแผลเธอไม่ได้พึ่งเป็นมันยังแห้งและอาจอยู่ในช่วงที่เธอไม่เเพร่เชื้อ

(โรคนี้ไม่มีวันหายไม่มียารักษา แพร่ได้ด้วยการสัมผัสโดยตรงกับแผล)

ชื่อนามที่ใช้คือ(ล่าสุด)  :   สุด- ธิ - 👁️า
ผิวขาว รูปร่างเล็กบาง คนภาคเหนือ


ทุกคนมีสิทธิที่จะเชื่อและไม่เชื่อจากสิ่งที่ผมเตือน
และ ผมไม่มีเจตนาจะกล่าวหาใครให้ร้ายใครแต่ผมเตือนในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่หวังดีคนนึง

คนพวกนี้เมื่อรู้ว่ามักจะไม่หวังดีเพราะความอาฆาตแค้น เลยคิดมุ่งร้ายให้ผู้อื่นรับเชื้อเหมือนตนเอง อสรพิษเช่นนี้ยังมีอยู่มากในสังคมไทย !