เรื่องของเรื่องเลยค่ะคือเราเป็นคนเส้นตื้นมากค่ะขนาดมุขแป๊กๆเราก็ยังขำได้หรือบางครั้งเวลานึกอะไรในหัวก็ชอบหลุดขำออกมาและ ที่เลวร้ายสุดคือตอนที่มีคนทะเลาะกันเราหลุดขำออกมาค่ะเป็นแค่บางกลุ่มนะคะโดยเฉพาะกับคนในครอบครัวและกลุ่มเพื่อนค่ะ
แถมเมื่อวานช่วงเย็นๆพ่อกับแม่เราทะเลาะกัน เรื่องแมวหนักมากชนิดที่ว่าหลุด คำหยาบออกมาและมีการไล่กันให้ไปตายเราที่นั่งใกล้ๆ ได้ยินคือในใจเศร้านะคะแต่ดันหลุดขำออกมาจนแม่กับพ่อเราหันมามองเลยเราเลยแถไปค่ะว่าขำข่าวทั้งที่ไม่ได้เปิดทีวีเลย จนเขาทั้งคู่หยุดทะเลาะกัน
และมีเหตุการณ์1ค่ะนานมากที่ย่าเราเสียไป และเราได้ไปร่วมงานศพที่ลำพูน เราไม่ได้รู้สึกเศร้าหรืออะไร ต่างจากญาติคนอื่นๆที่เขากำลังเศร้าแต่เราดันอมยิ้มและหลุดขำออกมาค่ะคืออยากรู้ว่ามีใครเป็รเหมือนเราบ้างไหมหรือเป็นตัวเราที่ผิดปกติ
เราชอบหัวเราะในสถานะการณ์ที่ไม่ควรจะหัวเราะค่ะ
แถมเมื่อวานช่วงเย็นๆพ่อกับแม่เราทะเลาะกัน เรื่องแมวหนักมากชนิดที่ว่าหลุด คำหยาบออกมาและมีการไล่กันให้ไปตายเราที่นั่งใกล้ๆ ได้ยินคือในใจเศร้านะคะแต่ดันหลุดขำออกมาจนแม่กับพ่อเราหันมามองเลยเราเลยแถไปค่ะว่าขำข่าวทั้งที่ไม่ได้เปิดทีวีเลย จนเขาทั้งคู่หยุดทะเลาะกัน
และมีเหตุการณ์1ค่ะนานมากที่ย่าเราเสียไป และเราได้ไปร่วมงานศพที่ลำพูน เราไม่ได้รู้สึกเศร้าหรืออะไร ต่างจากญาติคนอื่นๆที่เขากำลังเศร้าแต่เราดันอมยิ้มและหลุดขำออกมาค่ะคืออยากรู้ว่ามีใครเป็รเหมือนเราบ้างไหมหรือเป็นตัวเราที่ผิดปกติ