ผมเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่สาม ผมขอแนะนำตัวละครก่อนตอนนี้จะมีห้าคน(รวมผมด้วย)
-คนแรกชื่อว่า เต้ย(นามสมมุติ)เต้ยเคยเป็นแฟนกับผมมาหนึ่งปี
-คนที่สองและคนที่สามมีชื่อว่า พลอยและการ์ตูน(นามสมมุติ) สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาก่อนที่จะมาสนิทกับผมและเต้ย(ผมรู้จักกับการ์ตูนมาก่อนทุกคน สนิทระดับนึง)
-คนสุดท้ายชื่อว่า พราว เป็นเพื่อนของเต้ยที่ไม่ได้สนิทมาก
ก่อนอื่นที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง อันนี้มาจากเรื่องจริงที่ผมเจอทั้งหมด ผมจะไม่ใส่ความรู้สึกส่วนตัวเข้าไป
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เลิกกับเต้ยมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว เต้ยเป็นคนบอกเลิกผม ก่อนหน้าที่จะเลิกกับเต้ยมันก็แย่มานานแล้ว แต่ผมก็บอกกับเต้ยว่าเราลองดูกันไปอีกสักพักไหม ค่อยๆแก้ไขกันไป แต่เต้ยก็ยังยืนยันที่จะเลิกกับผม ตอนนั้นผมยอมรับความรู้สึกของเต้ยและได้เลิกรากันไป ช่วงนี้นผมรู้สึกโหว่งๆมาก เพราะว่าเราคบกันมาเป็นปี หลังจากนั้นตอนที่ผมได้ไปห้องเรียน ผมก็ไม่ได้คุยกับใครมาก เพราะว่าปกติผมอยู่กับเต้ยตลอดและพอเลิกเรียนผมก็ไม่รู้ที่จะอยู่รอใคร ผมก็เลยกลับหอก่อนแบบที่ไม่ได้รอใคร ปกติผมจะไปกินข้าวกับเต้ย พลอย การ์ตูน พราว และคนอื่นอีกสามคน ปกติจะอยู่กันแบบนี้ตลอด แต่พอผมเลิกกับเต้ย ผมก็ไม่รู้ที่จะต้องทำตัวยังไง ผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนบ้างแต่ไม่ได้รอใครเหมือนตอนที่ยังอยู่กับเต้ย แต่ว่ามีเพื่อนคนนึงอยู่กับตลอดก็คือการ์ตูน ผมกับการ์ตูนก็เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆจากที่สนิทกันระดับนึงแล้ว ผมเลยได้ไปกินข้าวกับการ์ตูนบ่อยๆ ปกติผมจะชวนทั้งพลอยและการ์ตูนไปด้วยกันตลอด แต่มีครั้งนึงผมชวนพลอยไปด้วยแต่พลอยบอกว่าขี้เกียจไป ผมเลยไปกับการ์ตูนแค่สองคน ก่อนที่จะเล่าต่อไปผมอยากจะบอกว่าช่วงนั้นพลอยกับพราวและเต้ยเริ่มสนิทกัน แล้วมีอีกครั้งนึงที่ผมได้ชวนพลอยไปกินข้าวด้วยกัน ช่วงนั้นผมสังเกตว่าเวลาพลอยจะไปไหนกับใครพลอยจะไม่ได้บอกกับการ์ตูนทั้งๆที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่ปีหนึ่ง เวลาพลอยจะไปไหนก็จะชวนเต้ยและพราวไปด้วยแต่ไม่ได้ถามการ์ตูน แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ผมเลยชวนการ์ตูนไปไหนมาไหนด้วยกัน(เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงสอบผมเลยไปหาที่นั่งอ่านหนังสือกับการ์ตูน)
ผมขอตัดภาพมาปีสามเลยเพราะเรื่องที่ผมเล่าก่อนหน้าเป็นเรื่องตอนปีสองเทอมสอง ตอนปิดเทอมผมยังทักถามสารทุกข์สุขดิบกับทุกคนตลอดทั้งเต้ย พลอย การ์ตูนตลอด ยกเว้นพราวเพราะไม่ได้สนิทมาก การ์ตูนได้กลับมามอก่อนคนอื่นและผมก็ได้ตามไปหลังการ์ตูน ส่วนพลอยเพื่อนของการ์ตูนกับมาหลังเปิดเทอมไปแล้ว1อาทิตย์ ผมบอกไว้ก่อนว่าตอนนั้นผมกับการ์ตูนเป็นแค่เพื่อนสนิทกันจริงๆ(ผมแอบชอบนิดหน่อย)เพราะว่าการ์ตูนเป็นคนที่อยู่กับผมตอนที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย ตอนที่จะไปเรียนผมก็เลยไปรับการ์ตูนไปเรียนด้วยเป็นบางวัน(ปกติพลอยจะเป็นคนไปเรียนกับการ์ตูนตลอดเพราะอยู่หอเดียวกัน) ช่วงนั้นการ์ตูนมีกิจกรรมเยอะมาก จนพลอยก็กลับมาที่มหาลัย วันนั้นผม การ์ตูน พลอยและเต้ยได้นัดไปกินข้าว ผมก็เลยได้ไปรับการ์ตูนที่มอเพราะว่าการ์ตูนเพิ่งเสร็จจากกิจกรรม และการ์ตูนก็ไม่มีรถผมเลยไปรับ เราทั้งสี่คนก็กินข้าวตามปกติHappy ผมก็คิดว่าเทอมนี้ทุกอย่างจะเป็นปกติแต่ไม่ใช่เลยครับ
ในที่สุดก็เข้าเรื่องจริงๆแล้วครับหลังจากที่เกริ่นมานาน
ผมและการ์ตูนโดนเพื่อนทุกคนตีตัวออกห่าง แบบงงๆ ผมจะเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คือเรื่องหลังจากไปกินข้าวแค่สองวัน!!! สองวันเท่านั้น!!! ตอนนั้นผมกับพลอยไปออกกำลังกายกัน อยู่ดีๆพลอยก็ถามผมว่า”ว่ากูแปลกไปมะ” ผมก็เอะใจนิดนึงแต่ไม่ได้คิดว่าเพื่อนแปลกไปมากผมเลยตอบไปว่า “ก็ไม่นะ ดูปกติดี” หลังจากนั้นอีกวันผม ตูน พลอยและเต้ยได้ชวนกันไปออกกำลังกาย แต่ว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเพื่อนอีกคนแล้วเพื่อนคนนั้นชวนไปกินข้าว ผมและการ์ตูนเลยเลือกไปกินข้าวกับเพื่อน(ตอนนั้นก็อยากกินร้านที่เพื่อนอยากจะไปพอดี)ผมถามพลอยและเต้ยแล้วว่า”เออวันนี้พวกจะไปกินด้วยกันไหม”แต่พลอยและเต้ยก็บอกว่าไม่ไปเพราะจะไปออกกำลังกายอยากลดน้ำหนัก ผมกับการ์ตูนเลยไม่ได้ไปออกกำลังกายและจะไปกินข้าวกับเพื่อน แต่อยู่วันนั้นเพื่อนเปลี่ยนร้านกะทันหันและเปลี่ยนเวลาด้วย แบบไกลกว่าเดิมดึกกว่าเดิม แล้วเหมือนฝนจะตกผมกับการ์ตูนเลยไม่ได้ไปกับเพื่อนๆ เราสองคนก็เลยไปกินข้าวและเดินเล่นออกกำลังกายที่อื่นกัน หลังจากนั้นอยู่ดีๆเต้ยก็ทักมาประมาณว่า”แหม่ ช่วงนี้มีความรักไม่ว่างมาออกกำลังกายด้วยกันเลยนะ เอากันรึยังอ่ะ” ผมงงเลยสิครับ อ่าวพวกผมเป็นแค่เพื่อนกันยังไม่ได้ทันทำอะไรเลยครับ หลังจากนั้นผมและการ์ตูนก็โดนเพื่อนๆทั้งกลุ่มตีตัวออกห่าง ขนาดพลอยที่อยู่กับการ์ตูนมาตลอดยังตีตัวออกห่าง ไปไหนก็ไม่บอก ไปเรียนก็ไม่บอก หลังเลิกเรียนไปกินข้าวก็ไม่รอพวกผม เต้ยยังทำสีหน้าเวลาผมและตูนอยู่ด้วยกัน แถมโดนบล๊อกโซเชียลหมด+ด่าพวกผมในโซเชี่ยล
ผมงงกับเรื่องนี่มากครับ วอนผู้รู้ช่วยตอบทีครับว่าทำไมผมถึงโดนตีตัวออกห่าง และพวกผมผิดอะไร อยากทราบอะไรเพิ่มเติมพิมถามได้เลยครับเพราะที่ผมเล่ามันยังไม่100%ครับ
ทำไมอยู่ดีๆเพื่อนของผมถึงตีตัวออกห่างทั้งที่ๆที่ผมไม่ได้ทำอะไร
-คนแรกชื่อว่า เต้ย(นามสมมุติ)เต้ยเคยเป็นแฟนกับผมมาหนึ่งปี
-คนที่สองและคนที่สามมีชื่อว่า พลอยและการ์ตูน(นามสมมุติ) สองคนนี้เป็นเพื่อนกันมาก่อนที่จะมาสนิทกับผมและเต้ย(ผมรู้จักกับการ์ตูนมาก่อนทุกคน สนิทระดับนึง)
-คนสุดท้ายชื่อว่า พราว เป็นเพื่อนของเต้ยที่ไม่ได้สนิทมาก
ก่อนอื่นที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องแต่ง อันนี้มาจากเรื่องจริงที่ผมเจอทั้งหมด ผมจะไม่ใส่ความรู้สึกส่วนตัวเข้าไป
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เลิกกับเต้ยมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว เต้ยเป็นคนบอกเลิกผม ก่อนหน้าที่จะเลิกกับเต้ยมันก็แย่มานานแล้ว แต่ผมก็บอกกับเต้ยว่าเราลองดูกันไปอีกสักพักไหม ค่อยๆแก้ไขกันไป แต่เต้ยก็ยังยืนยันที่จะเลิกกับผม ตอนนั้นผมยอมรับความรู้สึกของเต้ยและได้เลิกรากันไป ช่วงนี้นผมรู้สึกโหว่งๆมาก เพราะว่าเราคบกันมาเป็นปี หลังจากนั้นตอนที่ผมได้ไปห้องเรียน ผมก็ไม่ได้คุยกับใครมาก เพราะว่าปกติผมอยู่กับเต้ยตลอดและพอเลิกเรียนผมก็ไม่รู้ที่จะอยู่รอใคร ผมก็เลยกลับหอก่อนแบบที่ไม่ได้รอใคร ปกติผมจะไปกินข้าวกับเต้ย พลอย การ์ตูน พราว และคนอื่นอีกสามคน ปกติจะอยู่กันแบบนี้ตลอด แต่พอผมเลิกกับเต้ย ผมก็ไม่รู้ที่จะต้องทำตัวยังไง ผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนบ้างแต่ไม่ได้รอใครเหมือนตอนที่ยังอยู่กับเต้ย แต่ว่ามีเพื่อนคนนึงอยู่กับตลอดก็คือการ์ตูน ผมกับการ์ตูนก็เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆจากที่สนิทกันระดับนึงแล้ว ผมเลยได้ไปกินข้าวกับการ์ตูนบ่อยๆ ปกติผมจะชวนทั้งพลอยและการ์ตูนไปด้วยกันตลอด แต่มีครั้งนึงผมชวนพลอยไปด้วยแต่พลอยบอกว่าขี้เกียจไป ผมเลยไปกับการ์ตูนแค่สองคน ก่อนที่จะเล่าต่อไปผมอยากจะบอกว่าช่วงนั้นพลอยกับพราวและเต้ยเริ่มสนิทกัน แล้วมีอีกครั้งนึงที่ผมได้ชวนพลอยไปกินข้าวด้วยกัน ช่วงนั้นผมสังเกตว่าเวลาพลอยจะไปไหนกับใครพลอยจะไม่ได้บอกกับการ์ตูนทั้งๆที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันตลอดตั้งแต่ปีหนึ่ง เวลาพลอยจะไปไหนก็จะชวนเต้ยและพราวไปด้วยแต่ไม่ได้ถามการ์ตูน แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ผมเลยชวนการ์ตูนไปไหนมาไหนด้วยกัน(เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงสอบผมเลยไปหาที่นั่งอ่านหนังสือกับการ์ตูน)
ผมขอตัดภาพมาปีสามเลยเพราะเรื่องที่ผมเล่าก่อนหน้าเป็นเรื่องตอนปีสองเทอมสอง ตอนปิดเทอมผมยังทักถามสารทุกข์สุขดิบกับทุกคนตลอดทั้งเต้ย พลอย การ์ตูนตลอด ยกเว้นพราวเพราะไม่ได้สนิทมาก การ์ตูนได้กลับมามอก่อนคนอื่นและผมก็ได้ตามไปหลังการ์ตูน ส่วนพลอยเพื่อนของการ์ตูนกับมาหลังเปิดเทอมไปแล้ว1อาทิตย์ ผมบอกไว้ก่อนว่าตอนนั้นผมกับการ์ตูนเป็นแค่เพื่อนสนิทกันจริงๆ(ผมแอบชอบนิดหน่อย)เพราะว่าการ์ตูนเป็นคนที่อยู่กับผมตอนที่ไม่มีใครอยู่ด้วยเลย ตอนที่จะไปเรียนผมก็เลยไปรับการ์ตูนไปเรียนด้วยเป็นบางวัน(ปกติพลอยจะเป็นคนไปเรียนกับการ์ตูนตลอดเพราะอยู่หอเดียวกัน) ช่วงนั้นการ์ตูนมีกิจกรรมเยอะมาก จนพลอยก็กลับมาที่มหาลัย วันนั้นผม การ์ตูน พลอยและเต้ยได้นัดไปกินข้าว ผมก็เลยได้ไปรับการ์ตูนที่มอเพราะว่าการ์ตูนเพิ่งเสร็จจากกิจกรรม และการ์ตูนก็ไม่มีรถผมเลยไปรับ เราทั้งสี่คนก็กินข้าวตามปกติHappy ผมก็คิดว่าเทอมนี้ทุกอย่างจะเป็นปกติแต่ไม่ใช่เลยครับ
ในที่สุดก็เข้าเรื่องจริงๆแล้วครับหลังจากที่เกริ่นมานาน
ผมและการ์ตูนโดนเพื่อนทุกคนตีตัวออกห่าง แบบงงๆ ผมจะเล่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คือเรื่องหลังจากไปกินข้าวแค่สองวัน!!! สองวันเท่านั้น!!! ตอนนั้นผมกับพลอยไปออกกำลังกายกัน อยู่ดีๆพลอยก็ถามผมว่า”ว่ากูแปลกไปมะ” ผมก็เอะใจนิดนึงแต่ไม่ได้คิดว่าเพื่อนแปลกไปมากผมเลยตอบไปว่า “ก็ไม่นะ ดูปกติดี” หลังจากนั้นอีกวันผม ตูน พลอยและเต้ยได้ชวนกันไปออกกำลังกาย แต่ว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเพื่อนอีกคนแล้วเพื่อนคนนั้นชวนไปกินข้าว ผมและการ์ตูนเลยเลือกไปกินข้าวกับเพื่อน(ตอนนั้นก็อยากกินร้านที่เพื่อนอยากจะไปพอดี)ผมถามพลอยและเต้ยแล้วว่า”เออวันนี้พวกจะไปกินด้วยกันไหม”แต่พลอยและเต้ยก็บอกว่าไม่ไปเพราะจะไปออกกำลังกายอยากลดน้ำหนัก ผมกับการ์ตูนเลยไม่ได้ไปออกกำลังกายและจะไปกินข้าวกับเพื่อน แต่อยู่วันนั้นเพื่อนเปลี่ยนร้านกะทันหันและเปลี่ยนเวลาด้วย แบบไกลกว่าเดิมดึกกว่าเดิม แล้วเหมือนฝนจะตกผมกับการ์ตูนเลยไม่ได้ไปกับเพื่อนๆ เราสองคนก็เลยไปกินข้าวและเดินเล่นออกกำลังกายที่อื่นกัน หลังจากนั้นอยู่ดีๆเต้ยก็ทักมาประมาณว่า”แหม่ ช่วงนี้มีความรักไม่ว่างมาออกกำลังกายด้วยกันเลยนะ เอากันรึยังอ่ะ” ผมงงเลยสิครับ อ่าวพวกผมเป็นแค่เพื่อนกันยังไม่ได้ทันทำอะไรเลยครับ หลังจากนั้นผมและการ์ตูนก็โดนเพื่อนๆทั้งกลุ่มตีตัวออกห่าง ขนาดพลอยที่อยู่กับการ์ตูนมาตลอดยังตีตัวออกห่าง ไปไหนก็ไม่บอก ไปเรียนก็ไม่บอก หลังเลิกเรียนไปกินข้าวก็ไม่รอพวกผม เต้ยยังทำสีหน้าเวลาผมและตูนอยู่ด้วยกัน แถมโดนบล๊อกโซเชียลหมด+ด่าพวกผมในโซเชี่ยล
ผมงงกับเรื่องนี่มากครับ วอนผู้รู้ช่วยตอบทีครับว่าทำไมผมถึงโดนตีตัวออกห่าง และพวกผมผิดอะไร อยากทราบอะไรเพิ่มเติมพิมถามได้เลยครับเพราะที่ผมเล่ามันยังไม่100%ครับ