สวัสดีค่ะคือเรามีปัญหาอย่างหนึ่งที่เราเองก็ยังไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราเป็นนักเขียนนิยายตั้งแต่สองปีที่แล้วเราเป็นคนชอบจินตนาการ เพ้อฝัน คิดเป็นตุเป็นตะ ไม่ว่าจะเห็นอะไรหรือพบเจออะไรมาก็จะสามารถนำมาแต่งเป็ฯเรื่องราวได้เลยค่ะ แต่พอมาถึงปีนี้เรารู้สึกว่าไม่ค่อยคิดเพ้อฝันอะไรแบบนั้นแล้วไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร อ้อลืมเล่าค่ะเรายังอยู่ในวัยเรียนอยู่นะคะช่วงเมื่อปีสองปีก่อนนั้นเราเป็นคนชอบหาสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับตัวเองเช่น การที่เราแอบชอบใครสักคนเพื่อเป็นแรงผลักดันให้กับเราไม่ว่าจะเรื่องเรียนรวมถึงการแต่งนิยายก้เช่นกันค่ะ เหตุการณ์ต่างๆที่เราพบเจอกับเขาก็มีส่วนในการที่เรานำมาแต่งนิยายค่ะ แต่พอมาปีนี้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราไม่เหมือนเมื่อก่อนไม่ว่าเราจะไปที่ต่างๆเพื่อที่จะหาเรื่องราวไปแต่งนิยาย หรือจะชอบใครสักคน มันก็ไม่รู้สึกเพ้อฝันเหมือนเมื่อก่อนแล้วอะค่ะ อยากทราบว่าทุกคนพอจะมีคำแนะนำหรือวิธีอะไรไหมคะ