ค่ะพี่ๆ หนูเป็นเด็กผ.ญอายุ18ปี ครอบครัวมีลูก4คน หญิง3ชาย1 แม่รักพี่ชายกับน้องสาวมาก จนเห็นได้ชัดเลยค่ะ แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ หนูกับแม่ไม่เคยถูกกันเลยตั้งแต่เด็ก เวลาหนูทำอะไรไม่เคยถูกใจแม่เลยสักอย่าง แต่ตอนนั้น หนูก็คิดว่าหนูเด็กเกินไป ที่จะต้องมาคิดเรื่องนี้ ยังไงแม่ก็ต้องรักลูกทุกคน จนพอเริ่มอายุ16 หนูเรียนม.ปลาย หนูเลือกเรียน ปวชค่ะ สาขาการท่องเที่ยว ปวช พวกหนูชอบมีรายงานเป็นเล่มใหญ่ๆ หรือ เป็นงานใหญ่ๆให้ทำเสมอ รวมถึงงานกลุ่ม บางครั้งหนูขอแม่ เลิกเรียนละหนูขอทำงานกลุ่มต่อ เดี๋ยวเพื่อนไปส่ง หนูถ่ายรูปรายงานแม่ตลอดค่ะว่าทำงานจริงๆ แต่คุณแม่ ก็ใช้คำ แรงๆ ว่าหนูหาเรื่องออกไปแรด พอหนูถามเหตุผลว่า การที่ทำงานกลุ่มมันคือการออกไปแรดยังไง เขาก็ชอบอ้างลูกคนอื่นเรียนเสร็จละกลับบ้านเลย ไม่เคยไปแรดๆแบบนี้ "เอาเลย อยากเป็นก็เอาเลย"  แม่พูดกับหนูตลอด หลังจากนั้น หนูก็โดนด่า เรื่องแบบนี้มาตลอด ชอบเอาหนูไปเปรียบเทียบกับเพื่อน ว่า ทำไมเพื่อนดูสวยจัง หุ่นดี เสื้อผ้าดี เรื่องสีผิว โดนปกติ หนูไม่ได้เป็นคนขาวอยู่แล้วค่ะ แค่ไม่คล้ำ แต่ช่วงนี้หนูเล่น วอลเลย์บอล ตากแดดค่ะวิลัยไม่มีโดรม ความอยากเล่นเลยทน ส่วนเรื่องหุ่น หนูไม่รู้โตมาหุ่นหนูก็อวบๆ แล้วค่ะ เรื่องเสื้อผ้า หนูกล้าพูดเต็มปากเลยว่า คุณแม่ซื้อเสื้อให้ไม่เกิน 5ครั้ง เพราะ แม่ชอบอ้างว่า ก็อยู่กับพ่อแม่ ก็ซื้อให้น้องให้พี่ไปก่อน แต่หนูก็ไม่เคยได้ เวลา หนูทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ เขาก็ด่าว่าหนูไม่มีประโยชน์ มีลูกก็เหมือนไม่มี เวลาแม่ติดต่อใครในบ้านไม่ได้ ก็ชอบให้หนูโทรหาให้ หนูก็พยายามติดต่อเต็มที่แล้ว แต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน 
แม่ก็ชอบพูดว่า ช่วยไรไม่ได้สักอย่าง แม่ชอบไล่ให้ไปตาย ไล่ออกจากบ้าน เวลาหนูอธิบาย หนูใช้คำว่า อธิบายนะคะ เพราะหนูพูดเหตุผลละมุมมองของหนูให้แม่ฟัง แม่บอกหนูเถียง เถียงอีกคำ จะเอาตีนถีบหน้า จะกระทืบลง เขาบอกรู้จักเขาน้อยไป พี่ มันดูเหมือนหนูใส่ร้ายเขาใช่มั้ย ตอนแรกหนูก็คิด แต่พอโดนบ่อยๆ หนูเป็นแค่ที่รองร้บอารมณ์และคนใช้ค่ะ ตอนหนูทำงาน เงินเดือนหนูมีเท่าไหร่แม่เอาไปหมด ปัญหาหนี้สินที่บ้าน แม่ไม่พูดกับลูกคนไหนเลยค่ะ แม่พูดแค่กับหนูพี่ๆน้องๆไม่เคยรู้ เรื่องการเรียนต่อ หนูขอเลือก คณะและมหาลัยเอง หนูจะส่งตัวเองเรียน หนูไม่อยากเดือดร้อนเขา เพราะเวลาทะเลาะกันแต่ละที เขาชอบไล่ให้หนูไปลาออก ไม่ต้องเรียน เขาบอก ที่เรียนก็เงินเขาทั้งนั้น ทุกวันนี้หนูยอมรับว่าหนูคือคนบ้าค่ะ เหมือนเป็นโรคจิต เวลาแม่ชวนทะเลาะอะไรนิดหน่อย หนูไม่เถียงเลยแม้แต่คำเดียว แต่ทุกคำที่อยากพูด มันพูดจากข้างในไปหมด ทำได้แค่มองเฉยๆ หรือบางครั้งไม่ได้ชวนทะเลาะ แต่แค่เจอหน้าแม่ ละแม่พูดอะไรที่ไม่เข้าหูเช่น เพื่อนเขาสวยกว่านะ สภาพดูไม่ได้เลย หนูเหมือนด่าแม่ไปในใจทั้งหมดเลยค่ะ พี่ หนูจะเป็นลูกที่แย่มั้ย ถ้าหนูคิดว่า หนูอยากให้แม่ตายไปให้มันพ้นๆไม่งั้น หนูก็อยากตายเอง  หนูเบื่อ หนูเหนื่อย หนูคนเดียวทั้งนั้นที่ต้องมารับฟัง ปัญหาของคนทั้งบ้าน