สวัสดีค่ะ ดิฉันมีประสบการณ์เกี่ยวกับการคบคนมีลูกติดมาฝากค่ะ
  จะขอเกริ่นก่อนนะ อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัว อย่าด่ากันแรงเด้อ ><
ดิฉันจะแทนตัวเองว่า นางสาวเอ ละกันเนอะ เอ ใช้ชีวิตครองความโสดมาจนถึงอายุ 28 ปี ถือว่าคุ้มเลยกับการใช้ชีวิต อยากไปไหน ทำอะไร ชิวๆ ไม่มีปัญหา จนวันนึง มีผู้ชายมาขอคบ/ขอคุย (ขอเรียกว่า คุณพี่บี) บี เขาเคยผ่านการแต่งงาน ผ่านการมีลูกติด มาแล้ว แต่เห็นว่าการใช้ชีวิต ความคิดความอ่าน เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าแฟนคนก่อนนี้ จนเลือกที่จะคุยดู เพราะคบกับคนรุ่นเดียวกันมีแต่ปัญหา ทะเลาะกันตลอด เลยไม่ไปต่อขอบาย 
  มาต่อกันกับคุณบี ความสัมพันธ์มันข้ามขั้นไปถึงการมีลูก แต่งงาน และ เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันอึ้ง จุดแตกหัก ก็มาถึง เอเองมีปัญหากับลูกติดดเขา ค่อนข้างแรง เนื่องจากเราเองก็เป็นคนอีโก้ค่อนข้างสูง เพราะผ่านชีวิต ความลำบากมาด้วยตัวเองเยอะ อีโก้เลยค่อนข้างสูง จนวันนึงตัดสินใจซื้อบ้าน และคุณบี เอาลูกของเข้ามาอยู่ด้วย แต่จุดพีคกว่านั้น เราทุ่มเทมากๆกับความรักครั้งนี้ เพราะเรามีลูกกับเขา เลยคิดว่ายังไง หากมีปัญหากันระหว่างเรากับลูกเลี้ยง สามีจะเห็นใจเราบ้าง แต่ในความรู้สึกเรา สามีเอนเอียงไปทางลูกมากกว่าเรา เพราะเห็นแก่ว่า  สามีคือโลกทั้งใบของลูก (อันนี้เราเข้าใจยอกรับได้ ไม่ติดอะไร) แต่สำหรับเราบางเรื่องเราไม่มีตัวตสำหรับเขา เราไม่สามารถสอยหรือ/ว่า ลูกเขาได้เนื่องจากลูกจะงอน หรือ น้อยใจ  ก็จะเป็นปัญหาทุกครั้ง จนมันหลายครั้ง ต่อหลายครั้ง เราเริ่มไม่ไหว สุดท้ายเขาเลือกลูกเขา (อันนี้ราเข้าใจ) สุดท้ายเรากลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวซะงั้น สุดท้ายแล้วอยากจะฝากถึงสาวโสดที่คิดจะคบกับคนมีลูกติด คิดดีๆ คิดเยอะๆนะคะ