ที่ยากสำหรับตัวเราก็คือ ชีววิยา เป็นวิชาที่ต้องใช้ความเข้าใจมากกว่าความจำเสียอีกและอีกอย่างที่ยากเป็นอันดับหนึ่งเลยก็คือ ครอบครัว เรารู้นะว่าเราอาจจะไม่ได้เก่งวิชานี้แต่เราพยายามทำมันดีที่สุดแล้วเราพยายามทำความเข้าใจก็ได้อยู่แต่พอมาเรียนที่แม่ซื้อคอร์สไว้ให้เรียนกลับเป็นวิชาเดียวที่น่าเบื่อมากๆเราชอบอ่านมากกว่า ก่อนวันสอบแม่พาเราไปต่างจังหวัดเรากะจะอ่านหนังสือแต่แม่ก็พาเราไป เราก็ไม่ได้อยากจะโทษแม่หรอกนะเราผิดเองที่เราไม่ได้อ่านไว้ก่อนแล้วเราจะมาอ่านวันใกล้สอบเราว่ามันน่าจะดีกว่าเพราะเราความจำดีในช่วงระยะเวลาสั้นๆหลังจากนั้นว่าจะกลับบ้านก็เที่ยงคืนเราเลยรีบนอนเพราะต้องรีบตื่นตี5 เราก็ตื่นมาอ่านตอนพักกลางวันเราก็อ่านอีกอ่านไปประมาณ 7 หน้า A4 แต่ผลสอบออกมาไม่ค่อยดี พอแม่มาเห็นก็มาด่าว่าเราว่าทำไมทำออกมาไม่ดีแถมกลับเปรียบเทียบเพื่อนในห้องว่าเค้าทำได้เยอะกว่าเราผลสอบเราคงไม่ได้ที่ต้นๆเราพยายามที่สุดแล้วทำไมความพยายามเราไม่มีค่าเลยเราเครียดจนจะฆ่าตัวตายแล้วเราว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าแต่เราไม่กล้าบอกที่บ้านเราเคยอยากให้ที่บ้านพาไปหาหมอแต่แม่กลับบอกว่าถ้าเราไปเพื่อนครูเค้าจะคิดยังไงเราไม่สามารถเปลี่ยนความคิดแม่ได้เลยแม่เค้าอยากให้เก่งอยากให้เด่นกว่าคนอื่นเหนื่อยจังเลย...