สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูคือเด็กม.4 ที่กำลังท้อแท้อยู่กับชีวิต จากที่หนูได้เคยเปิดอ่านกระทู้ที่คล้ายๆพบเจอปัญหาเดียวกันกับหนู เขาเคยเขียนเมื่อหลายปีก่อนแล้ว อยากรู้จังว่าปัจจุบันเขาจะประสบความสำเร็จดั่งที่ใจตั้งไว้ไหม คือหนูเป็นคนที่อ่อนเลขมาตั้งแต่เด็กๆค่ะ ส่วนวิทย์ก็พอได้ถูๆไถๆไม่ได้แย่มาก แต่หนูรู้ตัวเองมาโดยตลอดนะคะว่าเราถนัดวิชาไหน อยากไปทางด้านไหน แต่ด้วยความกดดันจากทางครอบครัวฝั่งพ่อค่ะ คือคุณอา เขาแนะแนวหนูว่า จะเรียนสายอะไรคิดให้ดีๆ ให้ลองเรียนวิทย์คณิตดูก่อน เพราะมันไปต่อได้หลายอย่าง ซึ่งหนูก็เชื่ออาค่ะ เขาบอกจะส่งหนูเรียน แต่ตอนนี้กลับเงียบเฉยเลยค่ะ แอบน้อยใจที่ว่าอาเคยสัญญากับเรา แต่พอกลับลำปุ๊บ หนูเลยมองว่าการเรียนสายนี้ไม่เคยมีความหมายสำหรับหนูเลย หนูสอบติดห้องพิเศษค่ะ ซึ่งแน่นอนการแข่งขันในห้องสูงมากจนหนูเริ่มกดดันตัวเอง และมีความเครียดกับหลายๆอย่างตามมา เช่น เกรดไม่ดีเราจะใช้ชีวิตยังไง คณะที่ใฝ่ฝันจะได้เข้าไหม ติด0 วิชาหลักจะเป็นยังไง หนูกังวลสายตาคนรอบข้างมากค่ะ แต่หนูไม่ได้คาดหวังที่จะได้4.00นะคะ ถึงแม้ตอนม.ต้นหนูจะทำได้ดีมาตลอดก็ตาม พอหนูขึ้นม.ปลายหนูก็อยากค้นหาสิ่งที่ตัวเองถนัดเท่านั้นเองค่ะ พี่ๆพอมีวิธีไหมคะว่าควรคิดอย่างไรให้บรรลุเป้าหมาย ควรย้ายสายไหม หรือ ควรตั้งใจเรียน คือด้วยความที่เราอยู่ห้องเด็กเก่งอ่ะค่ะ ครูเขาคิดว่าเราก็น่าจะมีพื้นฐานที่ดีพอ สามารถไปไวได้ง่าย แต่กลับกัน หนูเป็นคนหัวช้ามากกก เรียนในคาบไม่เข้าใจเลยค่ะ ตามเพื่อนก็ไม่ทัน หนูรู้แก่ใจนะคะ แต่สิ่งที่หนูไม่ทำคือทบทวนบทเรียน กลายเป็นความรู้สึกผิดที่มีต่อตนเอง ทั้งที่เป็นการกระทำของตนเองแท้ๆค่ะ พี่ๆช่วยเล่าประสบการณ์ที่เคยเจอให้หนูฟังพร้อมบอกวิธีรับมือกับมันหน่อยได้ไหมคะ ความรู้สึกนี้มันไม่ดีขึ้นเลยค่ะ หนูอยากให้ค่ากับตัวเองมากขึ้น กล้าที่จะทำ ไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคค่ะ หนูเป็นประเภทที่ชอบมองโลกในแง่ร้าย จนบางทีความสุขของหนูในการเรียนหายไปทีล่ะเล็กล่ะน้อย บั่นทอนจิตใจมากจริงๆค่ะ ขอบคุณพี่ๆนะคะถ้าอ่านจบถึงตรงนี้ ช่วยแชร์ปสกกันทีนะคะ หนูจะได้รู้ว่าโลกนี้ยังมีอะไรที่ใจดีกับเราอยู่y__y