แบบการจัดการคือเพื่อเอาใจลูกจริงๆ  เลี้ยงลูกในทางที่ผิดจริงๆ
ใช้วิธีไม่ถูกต้องจริงๆ

แถมพูดเชิงว่าลูกเทวดา  เยาะเย้ยลูกเรามันไม่ได้เรื่องมองลูกเราเป็นตัวตลก  ไม่มีอะไรดี
แต่ผู้ใหญ่มันรักเกินเบอร์มากกว่าคนปกติที่ทำๆกัน

คือเราหวั่นไหวว่ามันพูดจริงทุกอย่าง     แต่เรารักของเราอะ
ส่วนการเลี้ยงดูเรารับทราบทุกอย่าง  รู้ตัวตลอดว่ากำลังทำอะไร  เราเต็มใจให้มันเป็นแบบนี้เอง

แค่รู้สึกหวั่นไหวกับความสมเพศ  มองลูกเราทำตัวไม่ดีพอที่จะได้รับความรักขนาดนี้
เราฟังแล้วรู้สึกจริงทุกอย่าง  และแทงใจดำสุดๆ  ฟังแล้วรู้สึกจิตใจหวั่นไหวเลย

แต่เราเต็มใจนะให้เป็นแบบนี้   แค่รู้สึกหวั่นไหวกับเสียงนินทาที่แทงใจดำ  ฟังแล้วรู้สึกอาย
ขอคำแนะนำหน่อย

ปล.ตอนนี้กำลังเป็นไปในทิศทางที่ดี   แต่หวั่นไหวกับเสียงนินทาที่ทั้งจริงและแทงใจดำ  รู้สึกละอายใจจริงๆ
จิตใจเริ่มทนเสียงนินทาไม่ไหว