จริง ๆ ไม่รู้จะตั้งหัวข้อยังไงดี ถ้าทำให้สับสนก็ขอโทษไว้ตรงนี้นะครับ

คือจู่ ๆ ผมเกิดความสงสัยหลังจากได้ฟังเรื่องราวของคดีต่าง ๆ เรื่องราวโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นทั้งหลาย เรื่องราวเต็มไปด้วยความเศร้าหมองแม้เราเพียงรับฟังมันเท่านั้นเอง ผมก็เกิดคำถามในใจว่าแล้วคนที่อยู่ ณ ตรงนั้นล่ะ กลุ่มคนเช่น หมอ กู้ภัย ตำรวจ เมื่อพบเจอกับเรื่องราวเหล่านี้ ต้องไปอยู่ในที่เกิดเหตุ ได้ยิน ได้เห็นเหตุการณ์ที่บางครั้งก็คงเรียกได้เลยว่าน่าสยดสยอง ผมไม่รู้เลยว่าจะหนักหนาแค่ไหน กลางคืนจะหลับลงได้ยังไง มันคงติดตาติดใจไปตลอดหลายวันหรืออาจจะทั้งชีวิต 

ที่ผมสงสัยคือ พี่ ๆ ทุกคนจัดการกับความรู้สึกของตัวเองหลังเจอเหตุการณ์น่าสะเทือนขวัญสะเทือนใจเช่นนั้นกันอย่างไรหรอครับ 

แล้วถ้าเป็นคนใจไม่แข็งเลย จิตอ่อน จะสามารถทำงานแนวหน้าเหล่านั้นที่กล่าวไปบ้างก่อนหน้านี้ได้มั้ยครับ แล้วมันแก้ไขกันได้อย่างไร
ที่เกิดคำถามนี้คือผมไปฟังคุณหมอท่านนึงจากอเมริกามาว่า ต่อให้เรากลัวเลือดมาก ๆ เราก็สามารถเป็นหมอได้และเค้ามีการบำบัดสำหรับคนที่กลัวเลือดเหล่านี้ด้วย แล้วในไทยมีเหมือนกันมั้ยอะครับ ความกลัวเหล่านี้จริง ๆ มันแก้ไขกันได้มั้ยครับ

แล้วตอนนี้ในไทยมีนักบำบัดสำหรับดูแลอาชีพเหล่านี้บ้างมั้ยครับ (อาชีพอย่าง กู้ภัย/ดับเพลิง ตำรวจ ทหาร หมอ ประมาณนี้อะครับ)

ขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนที่เข้ามาอ่านกันไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ