สวัสดีครับ ขออนุญาตสอบถามความเห็นครับ 
ปกติถ้าคนเราคบหาเป็นแฟนกับใครสักคน เราต้องตัดสังคมรอบข้างออกด้วยมั้ยครับ คือแฟนผมไม่ให้ออกไปเจอใครเลย และเค้าไม่อยากให้ใครมาเจอผมด้วย (สาเหตุคือเมื่อหลายปีก่อนเคยมีปัญหากับเพื่อนผมแล้วหลังจากนั้นเค้าก็เหมารวมคนอื่นๆว่าไม่ดีไปหมด) เวลาใครมาทักทายหรือนัดเจอกันเค้าจะมีอาการแพนิกครับ เครียดจัดกลัวว่าผมจะมีการเจอเพื่อน ตัวสั่น ร้องไห้ ถึงขั้นมีอาการชัก เค้าก็ไปพบจิตแพทย์เพราะปัญหาเรื่องนี้ด้วยครับ (ซึ่งผมปิดบังเรื่องนี้กับทุกคน เวลาใครมาชวนผมก็จะปฏิเสธไปตลอดโดยอ้างว่าติดงาน)  งานแต่ง งานบวช งานศพ ป่วยนอนโรงพยาบาล ผมไม่สามารถไปแสดงความยินดี แสดงความเสียใจ หรือแสดงความห่วงใยกับใครได้เลย 
ล่าสุดเพื่อนๆสมัยเรียนติดต่อมาบอกว่าอยากเจอหน้าบ้าง เลยนัดกินข้าวกัน แต่ผมไม่ได้ตอบตกลงนะครับ 
ผมก็ไปขออนุญาตแฟนครับ บอกว่าไม่ได้เจอมาเป็นปีแล้ว ชวนกี่ครั้งก็ปฏิเสธเพื่อนตลอด ครั้งนี้เลยขอไปเจอกับเพื่อนบ้างได้มั้ย เค้าก็โมโหครับบอกว่าผมมันไม่รู้จักพอ มีแฟนแล้วยังคิดแต่จะออกไปหาเพื่อน แล้วเค้าก็บอกว่าถ้าผมมีเค้าแล้วยังโหยหาเพื่อนก็เลิกกันไป ถ้าชีวิตขาดเพื่อนไม่ได้ ตัดเรื่องรี้ออกจากชีวิตไม่ได้ก็ตัดเค้าออกไปแทน เค้าจะออกไปจากชีวิตผมเอง  (สรุปผมก็ไม่ได้ไปไหนนะครับ ก็ยังงงอยู่ว่าเรามาบอกมาขอเค้าดีๆ ไม่ได้งอแงว่าจะต้องไปให้ได้ ถ้าเค้าไม่ให้ก็ไม่ไปนะ ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย 

ที่กล่าวมาทั้งหมดอยากจะถามความคิดเห็นครับ ผมสับสนว่าที่เป็นอยู่นี้คือเป็นเรื่องปกติของคนที่เป็นแฟนกันที่ควรจะทำกันอยู่แล้ว หรือเป็นปัญหามันเป็นที่ตัวผมเอง
เมื่อตัดสินใจมีแฟนแล้วต้องผมตัดเรื่องสังคมออกรึเปล่าครับ ผมจะได้ปรับปรุงตัวเองในเรื่องนี้ 
-คบมา5ปี  ช่วง2ปีแรกไปมาหาเพื่อนได้ปกติจนเค้าได้มีเรื่องทะเลาะกับเพื่อนผม หลังจากนั้นผมก็เลยแยกตัวออกมาเพื่อตัดปัญหาไม่อยากให้ใครมาทะเลาะกัน   3ปีหลังผมอยู่แบบไม่มีเพื่อน เพราะแฟนแพนิกไปตั้งแต่ตอนนั้น ทำงานเสร็จ เลิกงานกลับบ้านแบบนี้มาจนปัจจุบัน
-เมื่อก่อนเป็นคนไม่ดีครับ ทั้งดื่มทั้งสูบ ตั้งแต่คบคนนี้ก็เลิกสูบ และดื่มน้อยลง 
-ข้อดีของแฟนมีเยอะครับ แต่ติดปัญหาเรื้อรังเรื่องนี้เรื่องเดียว 
-เคยคุยเรื่องแพลนงานแต่ง เค้าบอกว่าจัดแบบบ้านๆ และเชิญแค่คนในครอบครัวเท่านั้น ไม่ต้องเชิญเพื่อนหรือคนที่ทำงานมา