สวัสดีครับผม เป็นหนึ่งที่คบกับแฟนมา 4-5 ปี ผมกับแฟนอยู่กันคนละที่ กำลังไปได้สวยแต่แล้วก็เกิดเรื่องที่ อีกฝ่ายไม่ค่อยอยากคุย ไม่ค่อยอยากรับสาย ไม่ค่อยอยากตอบแชท จนนานวันเข้ามันทำให้ความสัมพันธ์เริ่มจะแยกย้าย แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั่นนะครับมันอยู่ที่ตรตรงนี้
คือ เมื่อเขาบอกเลิกไปแล้วแต่เหมือนเขาก็ไม่ได้อยากเลิกในวันที่คุยกันเขาก็ยังมีน้ำตา พอหลังจากนั่นผมเดินออกมาเพื่อกลับบ้าน เราก็คุยกันแบบ ปกติ ทุกวัน เหมือนไม่มีอะไรเกิด มันทำให้ผมคิดเสมอว่าเรายังเป็นแฟนกัน แล้วมันมีประโยคหนึ่งที่เขาตอบกลับมาว่า "ที่เลิกกันเพราะอยากให้ปรับปรุงตัว" ผมก็โอเคจะปรับปรุงตัว แต่ไม่นานก็คิดในหัวตลอดเวลา และแล้วผมก็ฝุดคำถามอีกอย่างขึ้นมาเพราะผมมองว่า เธอคือคนที่สำคัญที่สุดและอยากใช้ชีวิตร่วมกัน ก็เลยถามไปว่า "เรากลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมได้ไหม" เขาตอบกลับมาว่า "ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้" คือ ตอนนี้ยังอยากอยู่กับเพื่อนอยากใช้ชีวิตกับเพื่อนก่อน
ผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไงก็เคยคุยกันเป็นปกติ โดยทุกวันก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่ไม่เหมือนเดิม
ทุกคนคิดว่ายังไงครับ
เลิกกันแต่เหมือนไม่เลิก ใครเคยเป็น
คือ เมื่อเขาบอกเลิกไปแล้วแต่เหมือนเขาก็ไม่ได้อยากเลิกในวันที่คุยกันเขาก็ยังมีน้ำตา พอหลังจากนั่นผมเดินออกมาเพื่อกลับบ้าน เราก็คุยกันแบบ ปกติ ทุกวัน เหมือนไม่มีอะไรเกิด มันทำให้ผมคิดเสมอว่าเรายังเป็นแฟนกัน แล้วมันมีประโยคหนึ่งที่เขาตอบกลับมาว่า "ที่เลิกกันเพราะอยากให้ปรับปรุงตัว" ผมก็โอเคจะปรับปรุงตัว แต่ไม่นานก็คิดในหัวตลอดเวลา และแล้วผมก็ฝุดคำถามอีกอย่างขึ้นมาเพราะผมมองว่า เธอคือคนที่สำคัญที่สุดและอยากใช้ชีวิตร่วมกัน ก็เลยถามไปว่า "เรากลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมได้ไหม" เขาตอบกลับมาว่า "ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้" คือ ตอนนี้ยังอยากอยู่กับเพื่อนอยากใช้ชีวิตกับเพื่อนก่อน
ผมก็เลยไม่รู้จะทำยังไงก็เคยคุยกันเป็นปกติ โดยทุกวันก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่ไม่เหมือนเดิม
ทุกคนคิดว่ายังไงครับ