สวัสดีค่ะ อยากให้ทุกคนช่วยแชร์ความคิดเห็นต่อการกระทำของเราหน่อยค่ะ ಠ⁠﹏⁠ಠ
พึ่งสังเกตุตัวเองจากคำพูดรวมๆของคนรอบข้าง
บางคนทักว่าเราเป็น มาโซคิสม์ คือเรามีปัญหาการใช้ความรุนแรงมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นทั้งร่างกายหรือคำพูดต่างๆ เรากลัวความรุนแรงทุกรูปแบบ และโตมา ก็มีอาการป่วยทางจิตเวช Depression เราเคยทำร้ายตัวเอง เคยฆ่าตัวตายหลายครั้ง ตั้งแต่เบาจนถึงหนักสุด จนพยาบาลจำได้และเรียกว่าแมว (9ชีวิต) และพอได้รู้ว่าการตายไม่ใช่เรื่องง่ายเราก็ได้แค่คิด ไม่กล้าพอที่จะทำเพราะกลัวจะซ้ำลอยเดิม แต่ก็ยังมีความคิดอยากเจ็บอยากเลือดออก จากเมื่อก่อนกรีดแขนกรีดขา เพราะรู้สึกว่าทำให้ร่างกายเจ็บแล้วความรู้สึกแย่มันลดลง และมันส่งผลเสียเป็นเเผลเป็นที่คนปกติเขาไม่ทำกัน  และจากรีแอคชั่นคนรอบตัว ย้ำว่าเราไม่ปกติ :-'!_)//-#/_(&;!! เราเลยเลือกที่จะทำวิธีอื่น ไปสัก มันก็เสียเวลาเพราะเราต้องการตอนนี้เวลานี้ เปลี่ยนเป็นเจาะร่างกาย เริ่มจากเจาะร้าน ดูว่าแต่ละส่วนเขามีวิธีแบบไหน เราก็เรียนรู้ และเลือกที่จะทำเอง เจาะหู กระดูกอ่อนหูได้ปวดเป็นเดือน ปีกจมูก สนตะพาย ปาก ถอดปล่อยตัน ทำย้ำแล้วย้ำอีก ตบหน้าตัวเอง บีบหรือจิกตัวเอง ทำให้ตัวเจ็บเวลารู้สึกโกรธหรือหงุดหงิดกับอะไรสักอย่าง เหมือนห้ามอารมณ์ตรงนั้นไม่ได้ พยายามเป็นคนใจเย็นเวลาที่จะต้องใช้ชีวิตในสังคม แต่กลับห้องมาก็เหมือนได้ปล่อยอารมณ์ รู้สึกว่าเข้าข่ายเก็บกดด้วย กล้าที่จะทำให้ตัวเองเจ็บ แต่กลัวการถูกกระทำจากคนอื่น เรียกได้ว่าเป็นการเสพติดความรุนแรงรึป่าว กลัวว่าวันนึงมันจะเกินการควบคุม ทุกคนมีความคิเห็นกันแบบไหนบ้างคะ มีใครเป็นคล้ายๆกันบ้าง

ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นและถ้าพิมข้อความผิดพลาดตรงไหนต้องขอโทษด้วยค่ะ