<sub>" เมื่อรู้สึกตัวก็สายเกินไป ...

จะมาประกาศสลายอะไร ในวันที่คนอื่นเขาทำเรื่องนั้นๆ ไปแล้ว</sub>

ก้าวไกล ถ้ามองย้อนกลับไปจะรู้ตัวบ้างมั้ย
ว่า กระดูกการเมืองตัวเอง คนละเบอร์กับเพื่อไทย

ถึงวันนี้คงคิดได้เเล้วมั้งว่า ทำไมเพื่อไทย ถึงดูไม่เเน่-ไม่นอน
ดูโลเล เหมือนไม้หลักปักขี้เลน ในตอนหาเสียงเลือกตั้ง

_{เริ่มจาก ความไม่ชัดเจน ในเเคนดิเดตนายกฯ ที่มีมากกว่าหนึ่งคน
ซึ่งต่างจากก้าวไกลที่มีคนเดียว พอเกิดอุบัติเหต ก็จบเห่ ไม่มีตัวสำรอง
ความโลเล ความไม่ชัดเจนของ พท ในวันนั้น คือความได้เปรียบ กก ในวันนี้}
  

เพราะในวันนั้น เค้าอาจมองเห็นเเล้วว่า
ถ้าคะเเนนออกมา ไม่เเลนด์สไลด์ ได้เสียงไม่เกินครึ่ง
ไม่พ้นต้องตั้งรัฐบาลผสมหลายพรรคเเน่นอน

การยืนกระต่ายขาเดียว ไม่เอาใครเลยเเบบก้าวไกล  
สุดท้ายจะไปไม่ถึงฝัน ในการตั้งรัฐบาลผสมที่ว่านั้น

ประโยคเรียกเสียงเฮ จากเเฟนคลับ ในตอนนั้น

ประเภท  " มีเราไม่มีลุง  มีกรณ์-ไม่มีกรู "

หรือ พรรคเราไม่ใช่  " หนูเมากัญชา "

" พรรคเเมลงสาป ใน กทม สูญพันธ์ " เพราะพวกเรา

เราจะไม่ทำงานการเมืองเเบบ " พรรคสุพรรณบุรี "  

ประโยคเเซะ พรรคอื่น คนอื่นเเบบนี้
มันฟังเเล้ว เท่ เรียกคะเเนนได้ เฉพาะตอนหาเสียงเเค่นั้นเองครับ

เเต่พอถึงตอนจับมือตั้งรัฐบาล กับพรรคอื่น
มันคือบ่วงผูกคอตัวเอง ที่ทำให้ไม่มีใครคบด้วย
เเละสุดท้าย ต้องตกกระป๋องไปเป็นฝ่ายค้าน ทั้งที่ได้ สส มากที่สุดงัยหละครับ

บทเรียนครั้งนี้ คงทำให้เรียนรู้มากขึ้นนะครับว่า ในการเมืองไทย

" นกไม่มีคน คนไม่มีเพื่อน "  ไปไม่ถึงไหนหรอกครับ