สวัสดีค่ะ มีหลานสาวคนนึง เลี้ยงเหมือนลูกตัวเองตั้งแต่น้องเกิดเลย  แม่เขาทิ้งไว้ให้เลี้ยง 
ก็พยายามจะเติมเต็มความอบอุ่นให้เขา เพราะสงสาร เขามีแต่เราคนเดียว
พอน้องเข้าวัยรุ่น เริ่มเอาไม่ค่อยอยู่แล้วค่ะ แต่งหน้าจัด แต่งตัวโป๊ เราพยายามบอกว่าให้แต่งให้สมวัยดีกว่า
เพราะเวลาถ่ายรูปรวมกับคนอื่น น้องจะดูแปลกแยกมากๆค่ะ ถ้าน้องมีความสามารถซักอย่าง เราจะไม่ว่าเลย
แต่น้องค่อนข้างขี้เกียจมากๆ ติดโซเชียล ไม่ค่อยเอาการเรียนเท่าไหร่ อยากมีแฟนมาก เราก็กลัวจะไปเจอคนไม่ดี

พฤติกรรมน้อง จะแสดงออกมากเกินเหตุ ถ้าใครมาทำอะไรนิดหน่อย เช่นแซว แหย่ หรือพูดเล่นใส่ เขาจะไม่พอใจทันที
สมมติว่า ถ้าบังเอิญยกแขนชนกัน น้องจะร้องโอ้ยออกมาดังๆ แล้วก็มองแรงใส่ คนอื่นต้องเป็นฝ่ายขอโทษก่อน แต่น้องก็จะเงียบ เคืองใส่
เพื่อนๆไม่ค่อยคบเขาเลย เขามักแสดงออกว่าตัวเองสวย เป็นเจ้าหญิง มั่นใจเกินไป ที่จริงเขาไม่สวยเลยค่ะ 
แต่เพื่อนทุกคนก็ต้องคอยอวย ไม่งั้นเขาจะไม่พอใจ เวลามีกิจกรรม เขาต้องแต่งเป็นคนสวยคนเดียว ส่วนเพื่อนๆต้องแต่งตลกๆ
เพื่อนๆต้องคอยตามใจ พอไม่พอใจจะเริ่มแสดงอาการทันที ทำให้บรรยากาศเสียไปหมด เราสงสารเพื่อนๆมากเลยค่ะ
เวลาเขามาบ่นเรื่องเพื่อนไม่คบให้ฟัง เราก็พยายามบอกเขาว่าอย่าเอาแต่ใจตัวเอง เพื่อนๆเขาจะอึดอัด 
หรือเวลาเพื่อนแซว เพื่อนพูดเล่น อย่าเก็บมาคิดแค้นเกลียดเพื่อน เพื่อนเขาอยากเล่นด้วย 
เขาก็ไปเขียนด่าเราในไดอารี่ ที่เราพยายามบอก พยายามสอน เขาไม่เข้าใจเลยค่ะ 
ไม่รู้ว่าอยู่ดีๆเขาเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร เราก็คอยสอนเขาอยู่ตลอด

เราโทษตัวเองว่าเราเลี้ยงเขาไม่ดีพอใช่มั้ย เราอยากรู้ว่าพ่อแม่คนอื่นเขามีวิธีสอนลูกอย่างไรบ้างคะ 
เขาก็สนิทกับเราระดับหนึ่ง มีอะไรก็มาเล่าให้เราฟัง แต่พอเราให้คำแนะนำเขาจะต่อต้านทันทีเลยค่ะ
เรากลัวว่า ถ้าเขาโตขึ้นมาแล้วจะอยู่ในสังคมนี้ไม่ได้
ทำอย่างไรให้เขาเลิกเอาแต่ใจตัวเอง เลิกคิดว่าตัวเองคือศูนย์กลางของจักรวาลซักทีคะ 
ตอนนี้เรารู้สึกว่า เราสอนอะไรเขาไม่ได้แล้ว ทุกคำแนะนำของเรา เขาต่อต้านทุกอย่างบอกว่าเราไม่ใช่พ่อใช่แม่

แค่หาเงินมาเลี้ยงเขาเราก็เหนื่อยมากแล้ว ตอนนี้เราอยากจะทิ้งเขาแล้วหนีไปแบบแม่เขาบ้างแล้วค่ะ

ขอแท็กห้องสยามด้วย อยากฟังมุมมองความคิดเห็นของวัยรุ่นด้วยค่ะ ว่าพวกเด็กๆมีทัศนคติอย่างไร อยากให้ผู้ใหญ่ปฏิบัติกับพวกหนูแบบไหน

นี่คงจะเป็นความพยายามครั้งสุดท้ายของเราแล้ว