ขอเล่าเลยละกัน (ใจร้อน 55) คือเมื่อประมาณปลายปีที่แล้วเราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงในที่ทำงาน พูดคุย ยิ้มแย้ม ทักทาย และมีแอบมองเราและยิ้มตลอด จนมีหลายครั้งที่สบตากัน มีปัญหาอะไรเค้าก็พยายามช่วยตลอด จนเร

สำหรับผม...ของเล่นชิ้นแรกในชีวิตที่ผมจำได้ดี คือ “หุ่นยนต์ไขลาน” ตัวเล็ก ๆ ที่แม่ซื้อให้จากตลาดนัดแถวบ้าน มันไม่ใช่ของเล่นราคาแพง ไม่ได้มีเสียง ไม่ได้มีไฟ ไม่มีอะไรพิเศษเลยสักนิด แต่ตอนน

คือเราเนี่ยเป็นเพื่อนกันค่ะ เรามีพฤติกรรมที่เก็บทรงค่ะ ฟิลเราเนี่ยจะนั่งเรียนตรงข้ามกันแล้ว เราจะทำเป็นไม่มอง แต่จะมองด้วยหางตาคืออยู่ในระยะสายตา เราก็เห็นเขาหันมามองบ่อยนะคะ เราไม่ได้จีบเขาค่ะ เพราะก

เรายังไม่ได้แต่งงานแต่ว่ามาอยู่บ้านน้าของแฟน (แม่แฟนเสียแล้ว) แฟนมาทำงานเป็นลูกจ้างเขา เราก็มีงานประจำทำ ซึ่งป้าคนที่เกิดเรื่องเค้าไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้ประจำเค้าอยู่ต่างจังหวัด แต่เค้าจะมาที่นี่ปีละคร

สวัสดีค่ะเรามีเรื่องกลุ้มใจมากๆ เรื่องมันเกิดตอนที่เราทำกิจกรรมของโรงเรียนคือร้องเพลงแล้วทีนี้ มีพี่ตากล้องคนนึงที่เราเห็นเขาแทบทุกงานเรียกได้ว่าร่วมงานกันบ่อยแต่พูดคุยกันไม่ถึง10คำ ยกตัวอย่างเช่น น้อ

สายขนมช่วยป้ายยาหน่อย! ใน CJ มีขนมอะไรอร่อยบ้าง? คือพักนี้เดินเข้า CJ บ่อยมากกกก เพราะติดชาไทยกับกาแฟของ บาวคาเฟ่ หนักมาก!  แต่ปัญหาคือ…&n

ไม่มีคนเข้าหาเลยค่ะ ตอนนี้หาเพื่อนได้1คน คบกันอยู่2คน เวลาคนอื่นเข้ามาทักหรือถามชื่อก็จะถามแต่เพื่อนเรา ทุกคนเมินเราเหมือนเราไม่อยู่ตรงนั้น จะเสนอหน้าไปบอกชื่อเค้าก็ไม่กล้าเพราะคิดว่าเค้าไม่ได้อยากรู้

คือพี่ทํางานแรกๆผมสวัสดีอะไรกับเค้าก็สนุกดีทักทายกันปกติครับ แต่พอทํางานด้วยกันไปเรื่อยๆเริ่มรู้จักกันเวลาผมจะไปสวัสดีเค้าคือเหมือนเค้าจะไม่หันหน้ามองผมเลยอะครับก้มหน้ายิ้มอะไรคนเดียวก็ไม่รู้ครับทั้งๆ