สวัสดีครับ ผมมีเรื่องที่ผมเจอมาให้ลองอ่านดู เพราะผมรู้สึกแย่ในชีวิตมากในตอนนี้ 
                   ขอเริ่มจากช่วง ผมอยู่ม.5 พ่อมีกิ๊กเป็นเพื่อนที่ทำงาน แต่แกก็ไม่ยอมรับอยู่แล้ว แต่เจอหลักฐานจริงๆหลายๆอย่าง และช่วงนั้นแกอยากยุ60ปีก็เกษียณกลับมาอยู่บ้าน นั้นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวสำหรับผม เพราะต้องทะเลาะกับพ่อแม่ทุกวัน พ่อแม่ทะเลาะเล็กๆน้อยๆไปจบใหญ่ แม่ผมอายุห่างจากพ่อ 12ปี แต่พอแม่แต่งงานกับพ่อ ก็ไม่ได้ทำงานเพราะพอแม่ทำงานพ่อจะหึงหวงมากๆ จนแม่ยอมอยู่บ้าน ทำให้ แม่ไม่มีรายได้เลยตลอดช่วงชีวิตผม ผมลืมเล่า ตั้งแต่เด็กผมไม่สามารถแยกห้องนอนได้นะ จนถึงปัจจุบัน ผมก็ไม่มีแม้แต่เตียงนอนตัวเอง ต้องนอนเตียงเดวกับแม่ เด็กๆก็นอนตรงกลางระหว่างพ่อแม่นะ แต่พอโดตมาก็นอนรวมกับแม่ อึดอัดมากเลยครับ แต่ก็ชั่ง พอจบบม.6 ผมก็ขึ้นมาเรียนวิศวะ ที่มหาวิทยาลัยที่หนึ่งในนครปฐม (เดิมทีผมเป็นคนจังหวัดหนึ่งจากภาคใต้ตอนล่าง) ตอนนั้นผมสอบติดที่มหาลัยชื่อดังของหาดใหญ่นะ แต่ผมเลือกจะไม่เรียนที่นั้นเพราะกลัวพ่อแม่ไปหาบ่อย หนีมาที่นี้แล้วพ่อแม่มีทุกเทอมครับมาแต่ละครั้งอยู๋กับผม ขั้นต่ำ 1อาทิตย์สูงสุด 3อาทิตย์ ผมใช้เวลา 3ปีกับ1เทอม เรียนที่มหาลัย  ระหว่างนั้นเงินของทางบ้านก็ลดลงเรื่อยๆจนเกือบหมดจากเงินเกษียณของพ่อมีมาหลายล้าน จนเหลือหลักแสนเพราะพวกเขาไม่ทำงานหาเงินเลย หาเงินเข้าบ้านไม่ได้อีกเลย ผมอยู่แบบประหยัดๆนะครับ ใช้เงินเดือนละ1หมื่น ผมไปปสมัครงานแล้วพาททามแล้ว แต่พ่อแม่ไม่ให้ทำทะเลาะกันหนักมากสุดท้ายไม่ได้ไปทำแต่ผมมีรับฟรีแลนเขียนแบบ พอได้เงินมาใช้เที่ยวกับซื้อของที่ตัวเองอยากได้มั่งนะครับแล้วเก็บไว้บางส่วน พอปี3เทอม2ผมก็ไปฝึกงานสหกิจ แล้วไม่ได้ขอเงินทางบ้านอีกเลย ผมได้วันละ 180เพราะบ.นั้นเขาบอกว่าโควิดเลยรายได้ลดลง ในช่วงฝึกงาน ผมส่งเงินให้พ่อกับแม่คนละ500ต่อเดือน (ผมไม่ได้อยากจะส่งเงินให้นะ เพราะผมก็ไม่ค่อยพอใช้ แต่เขาพูดเชิงบังคับทะเลาะกันด้วย ) ผมก็จบมา พักอยู่ประมาณ2เดือน ก็บวช ( ผมก็ไม่ได้อยากจะบวช แต่ก็ต้องบวชตามที่เขาอยากให้ทำ แต่ก็เสร็จสิ้นไปได้โดยดี หลังจากบวชประมาณ7วันผมก็ได้งานที่ กทม. เงินเดือน20000 (ผมก็ไม่ได้เก่งอะไรมาก แต่ตอนนั้นคิดแค่จะหนีจากพ่อแม่และอยู่บ้านไปก็ไม่มีรายได้ ตองหมดตังแน่) ในขณะทำงาน ผมได้ส่งเงินให้ที่บ้าน 5000 ทุกเดือน ไม่มีเงินเก็บเลยครับ เดือนชนเดือนทุกเดือนลุ้นมากๆทุกเดือน พอเทศกาลต้องกลับบ้านตลอดปีใหม่สงกราน วันแม่ ค่าตั๋วเครื่องทุกรอบอย่างแพง ไปกลับ 5000++ ออกเองตลอด อ่อลืมไปเรื่องหนึ่งผมต้องโทรหาแม่ทุกเช้า(ถึงออฟ)เย็น(ถึงห้อง) จนผมมีแฟนผมย้ายที่อยู่แฟนออกค่าห้องเอง ย้ายบ. เงินเดือนเป็น30000 ก็ยังส่งเดือนละ5000 แต่สภาพทางบ้านก็ย่ำแย่ลงไปทุกวัน เขาบอกเงินไม่พอ แต่ผมก็ส่งได้เท่านี้เพราะผมจะซื้อคอนโดด้วย พอผมบอกอยากได้อะไร ของที่บ้านก็จบเสียทันทีทุกรอบ แบบอยากผ่อนโทสับไหม่ โทสัพแม่เสียรับสายแล้วจอดำมั่ง ทีวีเสียมั่ง รถมอไซคันเก่าเสียรถยนที่บ้านเสียมั่ง ผมตอบไปแค่ ครับ แล้วเงียบๆเรื่องที่อยากได้อะไร ถ้าไม่มีแฟนคนนี้ผมคงฆ่าตัวตายไปแล้ว ผมเบื่อกับชีวิตมาก แทบหาความสนุกความสุขไม่เจอ มาอยู่กท ไม่ได้เที่ยวไม่ได้ซื้อของใหม่ๆ มีมอไซคันเก่าที่ขับตั้งแต่ม4ใช้ อยากไปเที่ยวก็ไปจักตรุจักรดูเสื้อผ้ามือ2 มันดีนะถูกด้วย ผมก็โอนะ แต่พออยู่ไปแทนที่คุยกับแม่แล้วจะคิดถึงผมรำคาญ แกเป็นคนพูดมากและยิ่งมากขึ้นทุกๆวันไม่รู้ตัวเอง พูดแต่ละเรื่องคือเรื่องชาวบ้าน ผมก็ครับๆตลอด บอกว่าไม่พอจ่ายให้บอก ผมเคยบอกแล้วว่าไม่พอ ทะเลอะหนักมาก ด่าผมลูกทระพี พอผมโอนช้าเพราะแค่อยากเห็นเงินในบัญชีมีเยอะๆมั่ง ทะเลาะเป็นใหญ่เป็นโต บอกไม่ต้องส่งไม่ต้องโน้นนี้นั้น โทรช้าเพราะยังทำงานมั่งหรือไปเที่ยวมั่ง โดนโทรตาม โทรจิก มีอยู่วันหนึ่งผมหลับเป็นวันเสาปกตินะครับ แล้วไปนอนทับโทรสับแล้วรับมั่งตัดสายมั่งแกกระวนกระวางด่าเราโทรหาคนโน้นนี้ให้มาหาเรางัดห้องเรา เวลาตอนนั้น10โมงเช้า บอกผมแปลกๆไป โทรไปไม่รับตัดสายมั่งรับสายมั่ง โอเคอึดอัดเลเวลล้าน ตามอะไรขนาดนั้น พอเรามีแฟนบอกไม่ห่วงเท่าไหร่แล้ว แต่เราก็ยังต้องโทร แล้วแกชอบเล่าเรื่องชาวบ้านตลอดพอคุยกัน พอเราเตือนล่าสุด โกดเรา พิมไลหาเราหาแฟนเรา ฝากเราด้วยนะโน้นนี้นั้น บอกเรารำคาญแก ซึ่งตอนนั้นเราก็รำคาญแก เพราะแกพูดเรื่องชาวบ้านจริงๆ ตอนนั้นเราเครียดเรื่องเงิน เรื่องส่วนตัวของเราโน้นนี้นั้น แล้วแกมาทำงี้ใส่เรา แต่แทนที่จะรู้กลับทำงี้กับเรา พอผมกับแฟนหาแฟนไชหางานให้บอกทำไม่ได้ทำไม่ไหว แต่อีกวันบอกไม่มีลู่ทางหาเงินเลยททำไงดี พอเราบอกแกไม่ฟัง พอผมบอกแกจะให้ทำไง ทั้งพ่อและแม่นะเรื่องแนะนำงานแล้วไม่ทำนี้อะ เรามีบ้านอีกหลังติดทะเล ให้เช่าหรือปล่อยขาย แต่ได้แค่เช่ารายคืน ไม่มีไครซื้อ พอจะมีกลุ่มใหญ่มีพัก ห้องน้ำมี1ห้อง แกบอกจะทำห้องน้ำต้องใช้เงิน1แสน เราแบบ... ปล่อยเช่ารายวัน3พัน ชาติไหนคืนทุนหละ เพราะจังหวัดบ้านเราใช่ว่าจะมีนักท่องเที่ยวมาก ปล่อยให้เช่ามาก็จะปีนึงและ มีลูกค้าแค่5คืนเองมั่ง เพราะบ้านแบบกึ่งๆกลางๆ ติดทะเลนะ แต่ร้อนจัดๆเพราะพ่อตัดต้นไม้ทิ้งหมด ปลูกหญ้านะ แต่ต้องจ่ายเงินค่าตัดหญ้าครั้งละ 500 เราเห็นแค่ภาระตลอดเวลา บอกจะขายบ้าน แต่ไม่ได้ไปหาลูกค้า ไม่ได้ขยันโพส บอกจะให้เช่าบ้าน ไม่มีการจัดการดีๆเลย บอกคิดทำมาหากินนะ คิดได้วันนึงจบไม่ทำ ผมกับแฟนทำงานประจำ ช่วงนึงแฟนบอกอยากขายข้าวในคอนโด เปิดเลยทำเลย ได้กำไรดีอยู่นะ แต่ด้วยหน้างานที่ยุ่งแล้วเข้าสู่ช่วงคุยกับธนาคารเรื่องคอนโดเลยพพักไว้ก่อน แล้วค่อยมาเปิดตอนย้ายเสร็จช่วงต้นปีหน้า
               ผมรักพ่อแม่มากนะครับ ผมยอมตลอด ผมไม่ซื้อของใหม่ๆทั้งที่แม่ผมซื้อของใหม่ตลอดซื้อหวยด้วยแต่เล็กน้อย ช่วงนี้เหมือนเกาะผญ.กินเลย รู้สึกผิดกับแฟนมากทางบ้านแฟนด้วย รู้สึกเฟวมาก เครียดมาก ปัญหาที่ทะเลาะกับแม่ไม่เคยจางหายไปจากชีวิตผมแม้สักช่วงในชีวิตเลย ผมเคยปรึกษาจิตแพทย์ด้วยครับ แต่มันก็ได้แค่ครั้งเดียวเพราะผมคิดว่าเอาเงินมาใช้อย่างอื่นนดีกว่า
              ยังมีเรื่องราวอีกร้อยแปดพันเก้านะครับ ระหว่างเขากับผม มันอาจดูเล็กๆเมื่อเทียบกับหลายคน แต่มันค่อยๆกัดกินความสุขในการใช้ชีวิตของผม ท้อมากๆกำลังใจเดียวก็แทบจะเป็นแฟนผม ตอนนี้ผมแค่ท้อๆเบื่อๆ อยากระบายมันออฟไปเฉยๆครับ ขอบคุณมากครับ