จริง ๆ แล้วนี่ก็เป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งที่เกิดขึ้นกับเรานอกจากห้องชั้นบนนะคะ เหตุการณ์นี้เองก็เกิดมาตั้งแต่ปีที่แล้ว 65 ซึ่งเราเข้าอยู่ครั้งแรกแล้ว ตอนที่มาซื้อห้องแม่เราเคยเดินเจอกับคนห้องติดกันตอนแรกก็ไม่คิดอะไรเพราะฝ่ายนั้นเป็นแม่พาลูกสาวมาอยู่คนเดียวเหมือนเรา แม่เราก็บอกว่าคงไม่มีอะไร แต่หลังจากนั้นพอเราเข้าอยู่ เราเคยเดินอยู่ที่ล็อบบี้แล้วเจอยัยคนนี้ (คนลูกสาว) ตัวสูงใหญ่กว่าเรามาก ท่าทางเอาเรื่อง เราสูงแค่ 155 หน้าเด็กและลักษณะเหมือนเด็ก แบบที่ไปอำเภอแล้วถูกถามทุกครั้งว่าอายุเท่าไหร่เพราะเขาคิดว่าเรายังไม่บรรลุนิติภาวะทำธุรกรรมเองไม่ได้ หล่อนอายุแก่กว่าเราด้วย ต้องบอกว่าเห็นกันก็รู้สึกไม่ถูกชะตาแล้วล่ะมังคะเราเจอปุ๊บเราก็รีบเดินไปทางอื่นแบบไม่มองหน้าเพราะไม่อยากมองค่ะเดี๋ยวจะว่าเราหาเรื่อง เพราะเคยเจอเคสของคนอื่นเขาเล่าว่าคนห้องใกล้กันชั้นเดียวกันพอได้เห็นตัวคนห้องใกล้ ๆ กันเท่านั้นแหละจะเป็นเรื่องเลยส่วนมากให้เลี่ยงไม่เจอไว้ซะดีกว่า น้อยคนนักที่เห็นกันแล้วจะถูกชะตากันเป็นเพื่อนกันได้ แล้วเราก็พยายามเลี่ยง ๆๆ ไปทางอื่นซะ แต่หล่อนก็เดินปรี่เข้ามาเฉียดค่ะเรารู้สึกไม่ดีมากเพราะรู้สึกเหมือนเวลาอยู่โรงเรียนที่ถูกคนตัวใหญ่แกล้งอะค่ะ เราก็ยังไม่คิดอะไรแค่คิดว่าพยายามเลี่ยงไม่ให้เจอหน้ากันเป็นดี

แต่แล้วหลังจากวันนั้นค่ะ พอเข้ามาในห้อง ตอนประมาณ 3 ทุ่มกว่าพอเราปิดประตูจะนอนปุ๊บ เราจะได้ยินเสียงกระทบผนังดังมากที่หัวนอนเราตลอดเวลา (ห้องหันหัวนอนติดกันค่ะ) และหลังจากนั้นบางทีมันก็จะมาตอนประมาณเที่ยงคืนบ้าง เราก็ยังทนค่ะก็นอน ๆ ไป แต่หลังจากนั้นมันแอดวานซ์ขึ้นคือ เสียงเคาะเสียงทุบกำแพงค่ะ มาตอน ตี 4-5 ของทุกวันเลยค่ะ  มีวันหนึ่งมากกว่านั้นคือเสียงสว่านค่ะ ตอนตี 5 เลยค่ะ เพราะยัยคนนี้ชอบเจาะสว่านเป็นประจำด้วยแต่ปกติคือตอนกลางวันเราก็ยังไม่คิดอะไร ตอนเย็นหลัง 6 โมงก็เคยค่ะเราก็ยังทน แต่ทีนี้เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติละ มาแบบนี้ทุกวันจนเรานอนไม่ได้และบอกนิติค่ะแต่นิติก็ไม่ช่วยอะไร และได้เขียนจดหมายไปหย่อนที่กล่องจดหมายนางขอร้องอย่างสุภาพค่ะ นางเขียนตอบมาว่าไม่ใช่เสียงสว่านแต่มันคือนางนอนกรน เสียงแบบนั้น โอ้แม่เจ้า คิดว่าไงดีล่ะคะ... นี่ผ่านไปหนึ่งปีกลับมาอยู่ใหม่ ก็พบเจอแบบนี้มาสองคืนแล้วค่ะ เมื่อคืนก็เคาะผนังก๊อก ๆ ตอนตี 4 เราตื่นไปเข้าห้องน้ำพอกลับมาลงนอนได้ยินเสียงค่ะ เมื่อวันก่อนก็ตอนตี 5 ค่ะ 

เราทุกข์ใจแสนสาหัสจริง ๆ ค่ะ อ่านที่พี่ ๆ น้อง ๆ พันทิปมาตอบมาให้กำลังใจก็รู้สึกดีใจและขอบคุณมาก ๆ ค่ะ เราอยากกลับบ้านแต่ก็กลับไม่ได้แล้วเพราะต้องไปลงเรียนใหม่ มันเป็นทุกข์จริง ๆ ค่ะกับคนที่เก็บเงินมาซื้อคอนโดเพื่อหวังสร้างวิมานสร้างความสุข แต่ความฝันพังทลาย ประโยคนี้เราเคยเห็นลูกบ้านคอนโดเก่าที่เช่าอยู่พูดระบายในกลุ่ม แต่ปัจจุบันคือเจอกับตัวเองเลย มันบัดซบที่สุดเลยค่ะ ห้องเราติดสองฝั่งยังเป็นแบบนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าคนที่เจอสถานการณ์เดียวกันแล้วติดสามสี่ฝั่งจะเป็นอย่างไร ที่จริงในคอนโดก็มีคนเจอเหตุการณ์แบบนี้และเชื่อว่าทุก ๆ คอนโดมี มันเป็นความเลวร้ายมาก ๆ ของคนจริง ๆ ค่ะที่เห็นแก่ตัวและกลั่นแกล้งคนอื่น ทั้งที่เขาก็มีสิทธิ์ในการอยู่อาศัยเหมือนกัน