สวัสดีค่ะ เราชื่อ(ม.ไม่ประสงเอ่ยนาม)
เราอยากมาระบายให้ทุกคนได้ฟังเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้ปีกว่าๆเราสองคนทำงานโรงงาน แต่ก่อนเราทำงานคนเดียวแฟนนอนรอที่ห้องเพราะยังไม่มีโรงไหนรับทำงาน เราหาเงินคนเดียวมาตลอด ดาวส์รถให้เขาขี่ ส่งเงินให้แม่เขาใช้ ทำเหมือนคนในครอบครัวเรา แต่ว่าเรายังไม่แต่งงานกันนะคะ ตอนนี้ก็ช่วยกันเก็บอยู่ อยากทำให้มันถูกประเพณี เพราะทางฝ่ายแม่ของแฟนเขาไม่มีตังค์ค่ะ อันนี้ฝ่ายแม่เราก็เข้าใจ เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า ปัจจุบันเราป่วยบ่อยมาก หาหมอตลอด แต่ไม่ได้ขาดงานทุกวันนะคะ ้เดือนหนึ่งเราลาแค่ครั้งสองครั้ง แต่ตกมาปี66นี้ แม่แฟนเราอยากชื้อหมูมาเลี้ยงค่ะ โทรให้เราโอนเงินไปให้6000 เราเลยโอนให้เขาไป ค่านั้นค่านี้เราก็โอนให้ แต่ลูกเขาไม่ส่งให้เขาสักบาท แต่ตอนนี้เรามีภาระเยอะจากที่เคยโอนให้แม่แฟนเดือนละ3000 เราก็ลดลงมาเหลือ2000 เขาเลยไม่พอใจ พูดตำหนิเราต่างๆนาๆ ว่ามีปัญญาให้เขาได้แค่นี้ นี่ขนาดเราโอนให้แม่เดือนละ1500เองนะ แม่แฟนเราพูดแบบนี้เลย แถมบอกเราอีกด้วยว่าเสียความรู้สึก พอเราป่วยขึ้นมา เราลางานบ่อย แต่เรามีใบรับรองแพทย์นะคะ ทางที่ทำงานเขาไม่หักเงินแต่เสียเบี้ยขยัน เราเป็นเดือนละครั้งสองครั้ง เขาก็โทรไปหาลูกชายเขา แล้วบอกว่า จะเอาคนแบบนี้จริงเหรอ คนขี้โรค เป็นไข้เจ็บป่วยทุกเดือน
อยู่คนเดียวจะดีกว่า อยู่คนเดียวจะมีเงินเก็บ กูไม่มีเงินให้แต่งหรอกถ้าจะเรียกเอา ก็หาเองกับแฟนไป กูคิดไปคิดมาก็สงสารแฟนเก่า ที่ผลักดันกันจนเรียนจบ (เขาพูดในมือถือแต่แฟนหนูเปิดลำโพงหนูเลยได้ยินเข้า)
แฟนหนูเลยพูดขึ้นว่า แม่จะพูดเรื่องแฟนเก่าอะไร แฟนเก่าเราคบกันสมัยเด็ก อยู่กันไม่มีเงินทอง เขาไม่ได้ผลักดันอะไร เราแค่คบกันตามปะสาวัยรุ่น เราเลยคิดในใจ แม่พูดแบบนี้ แม่หารู้รึป่าวว่าเราขยันทำงาน เป็นคนหาเงินให้เขาใช้ทุกๆเดือน เงินเดือนแค่25000 แต่ต้องโอนให้ทางแม่แฟนและแม่ตัวเอง มีภาระนั่นนี่อีก กลับบ้านทีก็เอาเงินเก็บตัวเองยัดให้เกือบหมื่น รักเขาเหมือนแม่ตัวเอง ขนาดไม่มีเงินมาแต่งยังไม่เคยพูดอะไรให้สักคำ แต่แม่มาพูดแบบนี้อะนะ จากที่เคยมองแม่ในทางที่ดี ตอนนี้มันไม่เหลือแล้ว
ไม่โอเคกับแม่แฟน..
เราอยากมาระบายให้ทุกคนได้ฟังเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันมาได้ปีกว่าๆเราสองคนทำงานโรงงาน แต่ก่อนเราทำงานคนเดียวแฟนนอนรอที่ห้องเพราะยังไม่มีโรงไหนรับทำงาน เราหาเงินคนเดียวมาตลอด ดาวส์รถให้เขาขี่ ส่งเงินให้แม่เขาใช้ ทำเหมือนคนในครอบครัวเรา แต่ว่าเรายังไม่แต่งงานกันนะคะ ตอนนี้ก็ช่วยกันเก็บอยู่ อยากทำให้มันถูกประเพณี เพราะทางฝ่ายแม่ของแฟนเขาไม่มีตังค์ค่ะ อันนี้ฝ่ายแม่เราก็เข้าใจ เข้าเรื่องเลยล่ะกันนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า ปัจจุบันเราป่วยบ่อยมาก หาหมอตลอด แต่ไม่ได้ขาดงานทุกวันนะคะ ้เดือนหนึ่งเราลาแค่ครั้งสองครั้ง แต่ตกมาปี66นี้ แม่แฟนเราอยากชื้อหมูมาเลี้ยงค่ะ โทรให้เราโอนเงินไปให้6000 เราเลยโอนให้เขาไป ค่านั้นค่านี้เราก็โอนให้ แต่ลูกเขาไม่ส่งให้เขาสักบาท แต่ตอนนี้เรามีภาระเยอะจากที่เคยโอนให้แม่แฟนเดือนละ3000 เราก็ลดลงมาเหลือ2000 เขาเลยไม่พอใจ พูดตำหนิเราต่างๆนาๆ ว่ามีปัญญาให้เขาได้แค่นี้ นี่ขนาดเราโอนให้แม่เดือนละ1500เองนะ แม่แฟนเราพูดแบบนี้เลย แถมบอกเราอีกด้วยว่าเสียความรู้สึก พอเราป่วยขึ้นมา เราลางานบ่อย แต่เรามีใบรับรองแพทย์นะคะ ทางที่ทำงานเขาไม่หักเงินแต่เสียเบี้ยขยัน เราเป็นเดือนละครั้งสองครั้ง เขาก็โทรไปหาลูกชายเขา แล้วบอกว่า จะเอาคนแบบนี้จริงเหรอ คนขี้โรค เป็นไข้เจ็บป่วยทุกเดือน
อยู่คนเดียวจะดีกว่า อยู่คนเดียวจะมีเงินเก็บ กูไม่มีเงินให้แต่งหรอกถ้าจะเรียกเอา ก็หาเองกับแฟนไป กูคิดไปคิดมาก็สงสารแฟนเก่า ที่ผลักดันกันจนเรียนจบ (เขาพูดในมือถือแต่แฟนหนูเปิดลำโพงหนูเลยได้ยินเข้า)
แฟนหนูเลยพูดขึ้นว่า แม่จะพูดเรื่องแฟนเก่าอะไร แฟนเก่าเราคบกันสมัยเด็ก อยู่กันไม่มีเงินทอง เขาไม่ได้ผลักดันอะไร เราแค่คบกันตามปะสาวัยรุ่น เราเลยคิดในใจ แม่พูดแบบนี้ แม่หารู้รึป่าวว่าเราขยันทำงาน เป็นคนหาเงินให้เขาใช้ทุกๆเดือน เงินเดือนแค่25000 แต่ต้องโอนให้ทางแม่แฟนและแม่ตัวเอง มีภาระนั่นนี่อีก กลับบ้านทีก็เอาเงินเก็บตัวเองยัดให้เกือบหมื่น รักเขาเหมือนแม่ตัวเอง ขนาดไม่มีเงินมาแต่งยังไม่เคยพูดอะไรให้สักคำ แต่แม่มาพูดแบบนี้อะนะ จากที่เคยมองแม่ในทางที่ดี ตอนนี้มันไม่เหลือแล้ว