สวัสดีครับ ตามกระทู้เลยครับ ผมคบกับแฟนคนนึงมาประมาณ 1ปีนิดๆ แฟนเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่ก็คิดน่าจะเป็นปกติของผู้หญิงส่วนมาก อันนี้พอเข้าใจได้ครับ เราอยู่ด้วยกันทุกวัน ผมทำงานประจำ อาทิตย์ละ 6วัน เข้างานสายๆ ถึงหัวค่ำ หยุดทุกวันพฤหัส แต่ที่ทำงานจะประชุมค่อนข้างบ่อยบางวันก็เลิกดึก เลยรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยมีเวลาให้ และแฟนก็ชอบน้อยใจที่ไม่ค่อยมีเวลาให้มากเท่าไหร่ เลยพยายามหาเวลาให้เท่าที่จะทำได้ ก่อนเข้างานช่วงเช้าก็พยายามพากันไปกินข้าว ร้านกาแฟ หรือคาเฟ่ ก่อนเข้างาน และทุกๆวันหยุด หรือทุกครั้งทีมีเวลาก็จะพยายามพาแฟนไปเที่ยวไปกิน ที่ๆเขาอยากไป แต่มีอยู่วันนึง เป็นวันหยุดของเรา ก็พาแฟนไป กินข้าว คาเฟ่ถ่ายรูปอะไรปกติ คือไปมาหมดแล้วของวันนั้น แล้ววันนั้นคือเพื่อนผมโทรชวนไปนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟที่หนึ่ง วันนั้นผมมีธุระตอน5โมงพอดี ซึ่งร้านกาแฟที่เพื่อนชวนไปก็อยู่แถวๆนั้นด้วย เลยคิดว่าจะแวะไปหาเพื่อนสัก ชั่วโมงกว่า สองชม แล้วก็ไปธุระให้เสร็จแล้วก็กลับบ้าน เราชวนแฟนไปด้วยแต่เขาไม่อยากไป อยากกลับแล้ว เลยบอกเราว่าให้ไปส่งเขาที่ห้องแล้วค่อยออกมาไหม เราก็โอเคคิดว่าแฟนน่าจะเหนื่อย เลยบอกว่างั้นเดี๋ยวไปส่งแล้วจะออกมาแวะหาเพื่อนรอเวลาสักชั่วโมง สองชั่วโมง และก็จะไปธุระแถวๆนั้นตอน5โมงนะ พอถึงห้องแฟนก็โกรธ ก็งอนครับ แล้วบอกว่า ผมไม่มีเวลาให้เขาเลย ทำไมต้องไปหาเพื่อนในวันหยุด ผมเลือกเพื่อนมากกว่าเขา แต่ผมรู้สึกว่าผมให้เวลาเธอเต็มที่เมื่อมีเวลาว่าง ขอแค่เวลาไม่กี่ชั่วโมงแวะไปเจอเพื่อนเพราะเป็นทางผ่านก็เท่านั้นทำไมถึงไม่ได้ ก่อนหน้านั่น เธอขอไปคาเฟ่ ขอไปเที่ยวกับเพื่อนผมไม่เคยห้าม เข้าใจว่าไม่ค่อยมีเวลาให้ กลัวจะเหงาจะเบื่อ พยายามให้อิสระ และพื้นที่ส่วนตัวพอสมควร แต่กับผมเธอไม่เข้าใจเลย กลับบอกว่า ถ้าคิดแบบนั้นก็คิดไม่ตรงกันแล้ว ก็เลิกกันไปเลย ซึ่งผมก็อยากรักคนๆนึงพร้อมกับรักตังเองไปด้วยเหมือนกัน ไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้วอึดอัด แต่ก็ไม่อยากเลิก เพื่อนๆมีความเห็นว่ายังไงกันบ้างครับ