เรากำลังคบกับแฟนเข้าปีที่4 เราไม่มีพ่อแม่มีแต่พี่กับน้องที่อยู่กันห่างๆ แฟนเหมือนโลกทั้งใบของเรา เราก็เหมือนโลกทั้งใบของแฟน ดูเผลินๆก็รักกันดีไม่มีปันหาอะไรเข้าใจกันดีทุกอย่าง ตอนยังไม่มีปันหากันก็เป็นแฟนที่ดีมากๆ ไม่มีเรื่องผู้หญิง ต่างจากผู้ชายที่เคยคบมาก เรารู้สึกว่าคนนี้คือคนที่เราเรียกว่ารักจริงๆ แต่... ทุกๆครั้งที่เราทำงานหรืออะไรมาเหนื่อยๆ เราไม่เคยได้รับพลังบวกจากเขาเลย ไม่มีแต่คำพูดดีๆ เวลามีปันหาเขาก็ไม่เคยทำให้รู้สึกว่าเราอุ่นใจที่มีเขาเป็นแฟน จนทะเลาะกันบ่อยครั้ง หนักสุดคือจะเลิกกันจริงจรัง เขาก็บอกจะทำตัวใหม่ในเรื่องนี้ แต่พอเรามีปันหาหรือเกิดอะไรขึ้นมา เราก็ยังรู้สึกว่าเราต้องสู้อยู่คนเดียว ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ ต่างจากเขา เวลาเขามีปันหาอะไร เราอยู่ข้างๆ ช่วยเหลือ แนะนำซัพพอร์ตไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเรื่องเงิน เรื่องงาน เรื่องครอบครัว คนรอบตัว เราช่วยแก้ปันหาทุกครั้ง ต่างจากเราที่ต้องร้องไห้และเสียใจก่อนถึงจะได้รับอะไรดีๆต่างเขา จนตอนนี้รู้สึกว่า เราอยากเลิกมากๆ เหตุผลแค่นี้ มันมากเกินไปมั้ยคะ เรารู้สึกว่าเราร้องไห้คนเดียวบ่อย เราต้องเรียกร้องในสิ่งที่เราควรได้ แต่เรารักเขามากๆ แต่ตอนนี้ก็เหนื่อยเหลือเกินเกิน